Ֆելիպե Գոնսալես
| Ֆելիպե Գոնսալես Մարկես | |
| Felipe González Márquez | |
 | |
| Իսպանիայի վարչապետ | |
| Ստանձնեց պաշտոնը՝ | Դեկտեմբերի 2, 1982 |
|---|---|
| Լքեց պաշտոնը՝ | Մայիսի 5, 1996 |
| Կուսակցություն՝ | Իսպանիայի սոցիալական աշխատավորների կուսակցություն |
| Նախորդող՝ | Լեոպոդո Կալվո-Սոտելո |
| Ծննդյան օր՝ | մարտի 5, 1942[1][2][3][…] (82 տարեկան) |
| Ծննդավայր՝ | Սևիլյա, Իսպանիա |
| Ամուսին ՝ | Կարմեն Ռոմերո Լոպես և Mar García? |
| Երեխաներ՝ | Պաբլո (ծն. 1972) Դավիդ (ծն. 1973) Մարիա (ծն. 1978) |
| Հայր՝ | Felipe González? |
| Մայր՝ | Juana Márquez? |
| Պարգևներ՝ | |
 | |
Ֆելիպե Գոնսալես Մարկես (մարտի 5, 1942[1][2][3][…], Սևիլյա, Իսպանիա), իսպանացի սոցիալ-դեմոկրատ[13][14], քաղաքական գործիչ։ Նա եղել է Իսպանիայի սոցիալական աշխատավորների կուսակցության (PSOE) գլխավոր քարտուղարը 1974 թ.-ից 1997 թվականներին։ Այս պահին նա ամենաերկար պաշտոնավարած Իսպանիայի վարչապետն է` չորս անգամ վերընտրվելով պաշտոնին 1982 թ.-ից 1996 թվականներին։ Նրա պաշտոնավարման օրոք Իսպանիան վերջին քայլը կատարեց ժողովրդականության տեղափոխման ճանապարհին, ինչը սկսվել է Ֆրանցիսկո Ֆրանկոյի մահից հետո 1975 թվականին։ 1996 թվականին վարչապետի պաշտոնը Ժողովրդական կուսակցության անդամ Խոսե Մարիա Ասնարին զիջելուց հետո, Ֆելիպեն ևս մեկ տարի մնաց իր կուսակցության գլխավոր քարտուղարի պաշտոնում։
Վաղ կյանք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Գոնսալեսը ծնվել է Սևիլյայում ֆերմերի ընտանիքում։ Նա ուներ քույր, ում անունն էր Լոլա Գոնսալես Մակես[15]։ Նա իրավագիտություն է ուսանել Սևիլյայի համալսարանում և իր կարիերան սկսել է աշխատանքի իրավունքից։ Նա նաև դարձավ Սոցիալական աշխատավորների կուսակցության անդամ և սկսեց մասնակցել նրա ժողովներին։ Ժամանակի ընթացքում նա տեղափոխվեց Մադիրդ։
Երբ Ֆրանկոն մահացավ, նա դարձավ ձախաթևյան ժողովրդական ընդդիմության կարևորագույն դեմքերից մեկը և մեծ ներդրում ունեցավ այդ ժամանակվա վարչապետ Ադոլֆո Սուարեսին օգնելով Իսպանիան վերածել ժողովրդական պետության։ Սուարեսի պաշտոնավարման ընթացքում փոխնախագահ Մանուել Գուտիերես Մելլադոն խնդրեց Գոնսալեսին չբարձրացնել քաղաքացիական պատերազմի և Ֆրանկոյի ռեժիմի քննադատական հարցերը, քանի ողջ են նրա ժառանգները[16][17]։
Ֆրանկոյի մահից հետո առաջին ընտրությունները կայացան 1977 թվականին, որտեղ Գոնսալեսի կուսակցությունը հավաքած ձայներով երկրորդն էր, բացի այդ ընտրությունները ցույց տվեցին, որ Գոնսալեսը մեծ ապագա ունի որպես երիտասարդ քաղաքական գործիչ։
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ 1,0 1,1 Internet Movie Database — 1990.
- ↑ 2,0 2,1 Բրոքհաուզի հանրագիտարան (գերմ.)
- ↑ 3,0 3,1 Proleksis enciklopedija, Opća i nacionalna enciklopedija (хорв.) — 2009.
- ↑ https://elpais.com/diario/1986/11/15/espana/532393203_850215.html
- ↑ Der Karlspreisträger 1993 Felipe González Márquez (գերմ.)
- ↑ http://www.boe.es/boe/dias/1984/06/23/pdfs/A18374-18374.pdf
- ↑ http://www.ordens.presidencia.pt/?idc=154
- ↑ http://www.jornada.unam.mx:8810/2004/09/14/025n1eco.php?origen=economia.php&fly=
- ↑ http://www.elmundo.es/elmundo/1998/febrero/28/nacional/gonzalez.html
- ↑ http://www.atlantico.net/articulo/espanha/gonzalez-y-aznar-reciben-medalla-oro-madrid/20110516075043122556.html
- ↑ https://www.elmundo.es/elmundo/2011/05/15/madrid/1305465781.html
- ↑ http://www.rree.gob.pe/elministerio/Documents/ORDEN%20DEL%20SOL.pdf
- ↑ Merkel, Wolfgang; Alexander Petring; Christian Henkes; Christoph Egle (2008). Social Democracy in Power: the capacity to reform. London: Taylor & Francis. ISBN 0-415-43820-9.
- ↑ Parties and Elections in Europe: The database about parliamentary elections and political parties in Europe, by Wolfram Nordsieck
- ↑ Felipe González Marquez – GeneAll.net
- ↑ González, Felipe and Cebrián, Juan Luis (2001) El future no es lo sue era
- ↑ Luis Díez (2010) Las listas de los esclavos del franquismo, published in Cuarto Poder, 10 March 2010