Վիկտոր Բաբարիկո

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Վիկտոր Բաբարիկո
 
Կրթություն՝ ԲՊՀ մեխանիկա և մաթեմատիկայի ֆակուլտետ (1988) և Բելառուսի Հանրապետության նախագահին առընթեր պետական ​​կառավարման ակադեմիա (1995)
Մասնագիտություն՝ բանկիր, մեկենաս, արվեստի կոլեկցիոներ, մշակութային գործիչ, հասարակական գործիչ և քաղաքական գործիչ
Ծննդյան օր նոյեմբերի 9, 1963(1963-11-09) (60 տարեկան)
Ծննդավայր Մինսկ, Բելառուսական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ
Քաղաքացիություն  Բելառուս և  ԽՍՀՄ
Զավակներ Eduard Babariko?
 
Կայք՝ babariko.vision
 
Ինքնագիր Изображение автографа
 
Պարգևներ
Gratitude from the President of the Republic of Belarus

Վիկտոր Բաբարիկո (բելառուս․՝ Віктар Дзмітрыевіч Бабарыка; նոյեմբերի 9, 1963(1963-11-09), Մինսկ, Բելառուսական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ), բելառուսցի բանկիր, հասարակական և քաղաքական գործիչ, որը 2020 թվականին իր թեկնածությունն է առաջադրել Բելառուսի Հանրապետության նախագահի պաշտոնում, քաղբանտարկյալ, բարերար։ Ձերբակալվել է 2020 թվականի հունիսի 18-ին[1]։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Վիկտոր Դմիտրիևիչ Բաբարիկոն ծնվել է 1963 թվականի նոյեմբերի 9-ին Մինսկում։ 1981 թվականին ավարտել է Մինսկի թիվ 92 միջնակարգ դպրոցը։

1988 թվականին ավարտել է Բելառուսի պետական համալսարանի մեխանիկա-մաթեմատիկական ֆակուլտետը։ Չորրորդ կուրսում հեռացվել է կոմերիտից և համալսարանից, ապա վերականգնվել[2]։

1995 թվականին ավարտել է Բելառուսի նախարարների կաբինետի կառավարման ակադեմիան։

2000 թվականին ավարտել է Բելառուսի պետական տնտեսագիտական համալսարանի մագիստրատուրան։

Աշխատանքային գործունեությունը սկսել է փոշի մետալուրգիայի Գիտական և արտադրական ընկերությունում, որտեղից 1995 թվականին հեռացել է արտաքին տնտեսական կապերի բաժնի պետի պաշտոնից։

1995 թվականի հունիսից սկսել է աշխատել «Օլիմպ» բանկում, որը 1997 թվականին վերակազմավորվել է «Բելգազպրոմբանկի»։ 2000 թվականի հուլիսին դարձել է «Բելգազպրոմբանկի» վարչության նախագահ։ Այդ պաշտոնում աշխատել է մինչև 2020 թվականի մայիսի 12-ը[3]։

Գործունեություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2008 թվականին հիմնադրել է «Շանս» երեխաների օգնության միջազգային բարեգործական հիմնադրամը[4]։ Հիմնադրամը բարեգործական օգնություն է ցուցաբերում հիվանդ երեխաների բուժման համար[5][6]։ 2018 թվականինին, Վիկտոր Բաբարիկոյի նախաձեռնությամբ, «Բելգազպրոմբանկը» ֆինանսավորեց Սվետլանա Ալեքսիևիչի հինգ հատորանոց գրքի 15,000 օրինակ տպագրությունը` դրանք բելառուսական գրադարաններին նվիրելու համար[7][8]։ Բացի այդ, նրա աջակցությամբ Բելառուս է վերադարձվել Ֆրանցիսկ Սկորինայի Աստվածաշնչի, Մարկ Շագալի[9], Խայիմ Սուտինի, Լեոն Բակստի բնօրինակները[10]։ Նախաձեռնեց «Ok16» մշակութային արվեստի տարածքի ստեղծումը[11][12], որը զբաղվում է թանգարանային, ցուցահանդեսային և թատերական և բեմական գործունեությամբ։

Նախագահի թեկնածու[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Տե՛ս նաև՝ Նախագահական ընտրություններ Բելառուսում (2020)

2020 թվականի մայիսի 8-ին Ազգային ժողովի ներկայացուցիչների պալատը օգոստոսի 9-ին նշանակել Է Բելառուսի Հանրապետության նախագահի ընտրությունների անցկացման օրը[13]։ Մայիսի 12-ին Վիկտոր Բաբարիկոն առաջադրեց իր թեկնածությունը[14] և մայիսի 20-ին մեծությամբ երկրորդ նախաձեռնող խումբը գրանցեց 8904 մարդ[15]։

Բաբարիկոյի թեկնածությունը հրապարակավ պաշտպանել են Բելառուսի մշակույթի հայտնի գործիչներ՝ Նոբելյան մրցանակակիր Սվետլանա Ալեքսիևիչը (մայիսի 29)[16], ռեժիսոր Անդրեյ Կուրեյչիկը[17]։ Հունիսի 17-ին փիլիսոփա և մեթոդաբան Վլադիմիր Մացկևիչը, որը ընտրությունների բոյկոտի ակտիվ կողմնակից է, ստորագրեց Վիկտոր Բաբարիկոյին նախագահի թեկնածու առաջադրելու համար՝ ի համերաշխություն բոլոր նրանց, ովքեր հետապնդվել են ընտրարշավի ընթացքում, և որպես կոչ՝ միավորվելու Ալեքսանդր Լուկաշենկոյի ռեժիմի հակառակորդներին Վիկտոր Բաբարիկոյի շուրջ, որը դարձել է բելառուսական ընդդիմության փաստացի առաջնորդը[18]։ Բաբարիկոյի օգտին են արտահայտվել նաև 2010 թվականի ընտրություններում նախագահի երկու նախկին թեկնածուներ. հունիսի 13-ին նրան պաշտպանել Է Վլադիմիր Նեկլյաևը, հունիսի 15-ին՝ Անդրեյ Սաննիկովը[19]։

Մայիսի վերջին ինտերնետ-հարցումները Վիկտոր Բաբարիկոյին առաջին տեղն են տվել ձայների ավելի քան 50 %-ով[20][21][22]։ Նման սոցիոլոգիայի ֆոնին իշխանությունները կայքերում քվեարկությունները հավասարեցրել են համազգային ներկայացուցչական հարցումների, որոնց համար անհրաժեշտ է հավատարմագրում, որը ոչ մի լրատվամիջոց չունի, քաղաքական գործիչների ընտրական վարկանիշները երկրում չեն հրապարակվում 2016 թվականից[23]։

Մայիսի 31-ին Վիկտոր Բաբարիկոն ներկայացրեց «Արդար ընտրությունների մասին հռչակագիրը»[24][25]։

Բելառուսական օրենքներով թեկնածուի գրանցման համար անհրաժեշտ է 100 հազար ստորագրություն տրամադրել նրա աջակցության համար. նախաձեռնող խումբը նրանց հավաքել է մինչև հունիսի 6-ը[26]։ Հունիսի 9-ին Բաբարիկոն գերազանցել է Զենոն Պոզնյակի ռեկորդը՝ իր առաջադրման համար հավաքելով ավելի քան 230 հազար ստորագրություն[27]։ Հունիսի 19-ին թեկնածուի շտաբը հայտնել էր հավաքագրված 425 հազար ստորագրությունների մասին[28]։

Հունիսի 17-ին Բելառուսբանկ-ում արգելափակվել է Վիկտոր Բաբարիկոյի ընտրական հիմնադրամի հաշվեհամարը։ Շտաբի տվյալներով՝ այնտեղ արգելափակվել են ավելի քան 100 հազար բելառուսական ռուբլի (համարժեք է մոտավորապես 42 հազար ԱՄՆ դոլարի)[29]։

Հունիսի 20-ին Բաբարիկոյի շտաբը Բելառուսի ԿԸՀ է ներկայացրել թեկնածուի գրանցման փաստաթղթերի ամբողջ փաթեթը, այդ թվում՝ անհրաժեշտ ստորագրությունների քանակը[30]։

2020թ. հուլիսի 14-ին ԿԸՀ-ն մերժեց Բաբարիկոյին թեկնածու գրանցելու հարցում այն հիմքով, որ հռչակագրում արտացոլված չեն նրա փաստացի սեփականության և օգտագործման մեջ գտնվող նյութական միջոցները և անշարժ գույքը, ինչպես նաև նրա վերահսկողության տակ գտնվող մի շարք բելառուսական առևտրային կառույցների գործունեությունից ստացված եկամուտները։ Արշավի մասնակիցները հայտարարել են, որ Բելառուսի ԿԸՀ նախագահ Լիդիա Երմոշինան քննության կողմն է ընդունել առանց դատարանի որոշման և այդպիսով ցուցադրաբար խախտել է Սահմանադրությունը[31][32]։

2020 թվականի հուլիսի 16-ին տեղի է ունեցել շտաբների ներկայացուցիչներ Սվետլանա Տիխանովսկայայի, Վիկտոր Բաբարիկոյի և Վալերի Ցեպկալոյի հանդիպումը։ Արդյունքում պայմանավորվածություն է ձեռք բերվել, որ չգրանցված քաղաքական գործիչների միասնական թեկնածուն կլինի Սվետլանա Տիխանովսկայան։ Եվ նրա ընտրվելու դեպքում կնշանակվեն կրկնակի ընտրություններ, որոնց կարող են մասնակցել այլընտրանքային թեկնածուներ, որոնք այս պահին գտնվում են մեկուսարանում[33][34]։

Վիկտոր Բաբարիկոյի նախընտրական շտաբ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Էդուարդ Բաբարիկո, որդին, գործարար, նախընտրական շտաբի ղեկավար[35], ձերբակալվել է հունիսի 18-ին։
  • Մարիա Կոլեսնիկովա, Ok16 մշակութային կենտրոնի արվեստի տնօրեն[36], ձերբակալվել է սեպտեմբերի 7-ին[37]։
  • Մաքսիմ Զնակ, փաստաբան[38], ձերբակալվել է սեպտեմբերի 9-ին[39]։
  • Իլյա Սալեյ, փաստաբան[40], ձերբակալվել է սեպտեմբերի 9-ին։
  • Յուրի Վոսկրեսենսկին՝ Մինսկի խորհրդի նախկին պատգամավոր, գործարար, Մինսկի մայիսմեկյան շրջանում ստորագրահավաք է ղեկավարել, ձերբակալվել է օգոստոսի 12-ին[41][42]։ Անազատության մեջ գտնվելով՝ մի քանի անգամ հարցազրույցներ է տվել պետական լրատվամիջոցներին, որոնցում կոչ է արել կանգնել պետության պաշտպանության համար, հայտարարել է, որ զղջում է այդ մասին և  ցանկանում է տուն վերադառնալ ընտանիքի և երեխաների մոտ[43][44]։ Հոկտեմբերի 10-ին քննչական մեկուսարանում Լուկաշենկոյի հետ հանդիպման ժամանակ ձերբակալվածներից մեկն էր[45][46]։ Հոկտեմբերի 11-ին տնային կալանքի անցել[47][48]։ Նախագահի հետ հանդիպման արդյունքում ինձ հանձնարարվել է ձեռնամուխ լինել Սահմանադրության փոփոխության այլընտրանքային առաջարկների նախապատրաստմանը, նաև առաջարկվել է նախապատրաստել իմ մտքերը իշխանության կողմից մի շարք անձանց ազատ արձակման ուղղությամբ հետագա քայլերի վերաբերյալ, որոնք այնքան էլ հասարակայնորեն վտանգավոր չեն մեր երկրի համար, ինչպես թվում էին առաջին փուլում[49]։

Քաղաքական (քրեական) հետապնդում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2020 թվականի հունիսի 11-ին Բելգազպրոմբանկում խուզարկություններ են սկսվել։ Ձերբակալվել է Բաբարիկո նախաձեռնող խմբի երեք անդամ, այդ թվում՝ Մոգիլևի մարզի հարցերով համակարգող Վլադիմիր Դուդարևը՝ Մոգիլևի նախկին փոխքաղաքապետը։ Հունիսի 12-ին Բելառուսի պետական վերահսկողության կոմիտեն հայտնել է Բելգազպրոմբանկի 15 նախկին և գործող աշխատակիցների ձերբակալման մասին։ Պետական վերահսկողության կոմիտեի ֆինանսական հետաքննությունների դեպարտամենտի կողմից հարուցվել է քրեական գործ՝ «Առանձնապես խոշոր չափերով հարկերի և գանձումների վճարումից խուսափելը» և 235-րդ հոդվածի 2-րդ մասով՝ «Հանցավոր ճանապարհով ստացված միջոցներն առանձնապես խոշոր չափերով օրինականացնելը»։ Վիկտոր Բաբարիկոն նախ չի ունեցել դատավարական կարգավիճակ բաց քրեական գործի շրջանակներում, սակայն պետական վերահսկողության կոմիտեի նախագահ Իվան Տերտելը հայտնել է, որ քննությունն ունի համոզիչ ապացույցներ Բաբարիկոյի՝ հակաիրավական գործունեությանը մասնակցության մասին, և որ ձերբակալվածների մեծ մասը համագործակցում է հետաքննության հետ, խոստովանական ցուցմունքներ է տալիս։ Ինքը՝ Բաբարիկոն, հայտարարել է, որ իր վրա ուղղակի կոմպրոմատ չկա, և որ քրեական գործը զուտ քաղաքական ենթատեքստ ունի. դա անուղղակիորեն հաստատել է ինքը՝ Ալեքսանդր Լուկաշենկոն, հայտնելով, որ պետական վերահսկողության կոմիտեին հանձնարարել է ստուգել Բելգազպրոմբանկի աշխատանքը[50][51][52]։ «Իրավական նախաձեռնություն» հասարակական կազմակերպության իրավաբանները հայտարարել են, որ ՊԵԿ-ի ղեկավարի, նախագահի և նրա մամուլի քարտուղարի հայտարարությունները հանցագործություններին մասնակցության և Բելգազպրոմբանկի գործով ձերբակալվածների մեղավորության մասին անթույլատրելի են և կոպտորեն խախտում են մարդու իրավունքները[53]։

2020 թվականի հունիսի 18-ին Վիկտոր Բաբարիկոյին և նրա որդուն՝ նախաձեռնող խմբի ղեկավար Էդուարդին ձերբակալել են, ավելի ուշ հայտնի է դարձել, որ Վիկտոր Բաբարիկոն ձերբակալվել է և ուղարկվել պետական անվտանգության կոմիտեի քննչական մեկուսարան[54][55]։ Առանցքային մեղադրանք. մի քանի տարվա ընթացքում Բելգազպրոմբանկի հաշիվներից Լատվիա Է դուրս բերվել ավելի քան 430 մլն դոլար, իսկ Բաբարիկոն եղել է հակաիրավական գործունեության անմիջական կազմակերպիչն ու ղեկավարը[56]։ Հունիսի 19-ից քրեական գործի հետաքննությունը վարում է պետական անվտանգության կոմիտեն, քանի որ նրա ֆիգուրանտների գործողությունները իրական սպառնալիք են ստեղծել ազգային անվտանգության շահերին[52][57]։ Հունիսի 20-ին Վիկտոր Բաբարիկոյին է մեղադրանք առաջադրվել, հունիսի 21-ին՝ Էդուարդին։ Երկու դեպքում էլ հոդվածները չեն հրապարակվում։ Երկուսն էլ կալանավորվել են ԿԳԲ քննչական մեկուսարանում[30][58]։

Վիկտոր Բաբարիկոյի ձերբակալությունն ու մինչև ընտրությունները թույլ չտալը մարդկանց մոտ դժգոհություն է առաջացրել, և նրանք սկսել են դուրս գալ բողոքի, նրա ազատ արձակման համար[59][60]։

2020 թվականի հունիսի 29-ին Amnesty International իրավապաշտպան կազմակերպությունը Վիկտորին և Էդուարդ Բաբարիկոյին, ինչպես նաև Լուկաշենկոյի մի քանի այլ ձերբակալված ընդդիմախոսներին ճանաչել է խղճի բանտարկյալներ[61][62][63]։

2020 թվականի հուլիսի 2-ին հայտնի է դարձել, որ Վիկտոր Բաբարիկոյին մեղադրում են 243-րդ հոդվածի 2-րդ մասով (առանձնապես խոշոր չափերով հարկերի վճարումից խուսափելը), 235-րդ հոդվածի 2-րդ մասով (հանցավոր ճանապարհով ստացված միջոցների օրինականացումը՝ առանձնապես խոշոր չափերով) և 431-րդ հոդվածի 2-րդ մասով (կրկնակի կամ խոշոր չափերով կաշառք տալը)[64]։ Հուլիսի 3-ին Մինսկի քաղաքային դատարանը փակ ռեժիմով քննել և մերժել է Վիկտոր Բաբարիկոյի բողոքը՝ նրան կալանքի տակ թողնելու Կենտրոնական շրջանի դատարանի որոշման դեմ[65]։

2020 թվականի հուլիսի 24-ին Գլխավոր դատախազությունը վերաորակավորել է մեղադրանքներից մեկը։ Քննության կարծիքով, Բաբարիկոյի գործողությունները առևտրային կառույցների ներկայացուցիչներից ավելի քան 28 մլն ռուբլի ընդհանուր գումարով ապօրինի դրամական պարգևներ ստանալու և դրանք Բելգազպրոմբանկ ԲԲԸ ղեկավարության շրջանում բաշխելու համար <...> վերաորակավորվել են 431-րդ հոդվածի 2-րդ մասից 430-րդ հոդվածի 3-րդ մասով որպես պաշտոնատար անձի կողմից կազմակերպված խմբի կազմում առանձնապես խոշոր չափի նյութական արժեքների ընդունում[66]։ Մեղադրանքն այս հոդվածով նախատեսում է պատիժ հինգից տասնհինգ տարի ժամկետով ազատազրկման ձևով՝ տուգանքով և  որոշակի պաշտոններ զբաղեցնելու կամ որոշակի գործունեությամբ զբաղվելու իրավունքից զրկելով[67]։

Քաղաքական հայացքներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Բաբարիկոն աջակցում է բելառուսական քաղաքական չեզոքությանը և այդ պատճառով հանդես է գալիս ՀԱՊԿ-ից Բելառուսի դուրս գալու օգտին[68]։ Լիբերալ հայացքներ ունի։ Կողմ է նախագահական լիազորությունների սահմանափակմանը երկու ժամկետներով։

Ընտանիք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Կինը՝ Մարինան, գլխավորում էր Շանս հիմնադրամի հոգաբարձուների խորհուրդը, մահացել է 2017 թվականի օգոստոսի 15-ին Մադեյրայում դայվինգի ժամանակ[69]։ Երեխաները՝

  • որդին՝ Էդուարդը, գործարար, Ուլեյ քրաուդֆանդինգային հարթակի հիմնադիր[70], MolaMola հարթակի համահիմնադիր[71]։
  • դուստրը՝ Մարիան, ապրում է Ավստրալիայում[72]։

Մրցանակներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Բելառուսի Հանրապետության նախագահի շնորհակալություն (2002)[73]։
  • Բելառուսի Հանրապետության ՅՈՒՆԵՍԿՕ-ի գործերով հանձնաժողովի դիպլոմ «միջազգային մշակութային կապերի զարգացման գործում» ունեցած մեծ ավանդի համար (2008)[74]։
  • «Բելառուսի մշակույթի բարերար» պատվավոր կոչում (2014)[75].
  • Լավագույն կառավարիչ (2016)[76]։
  • «Տարվա բանկ» բանկային մրցանակի թոփ մենեջեր (2018)[77]։

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. ↑ «Правозащитники признали Виктора и Эдуарда Бабарико и задержанных членов инициативной группы политзаключёнными». Արխիվացված է օրիգինալից 2020 թ․ հուլիսի 30-ին. Վերցված է 2020 թ․ նոյեմբերի 16-ին.
  2. ↑ «Արխիվացված պատճենը». Արխիվացված է օրիգինալից 2020 թ․ օգոստոսի 14-ին. Վերցված է 2020 թ․ նոյեմբերի 16-ին.
  3. ↑ Изменение в составе правления ОАО «Белгазпромбанк»
  4. ↑ История фонда «Шанс»
  5. ↑ «Благотворительный фонд «Шанс» собрал друзей». Արխիվացված է օրիգինալից 2020 թ․ հունիսի 7-ին. Վերցված է 2020 թ․ նոյեմբերի 16-ին.
  6. ↑ Минздрав и фонд «Шанс» реализуют программы для детей с эпилепсией и болезнью Крона
  7. ↑ ««Белгазпромбанк» дарил белорусским библиотекам книги Алексиевич». Արխիվացված է օրիգինալից 2020 թ․ հունիսի 5-ին. Վերցված է 2020 թ․ նոյեմբերի 16-ին.
  8. ↑ Банк. NOTE Корпоративный журнал ОАО «Белгазпромбанк»
  9. ↑ Подарок музею
  10. ↑ ««За картину Бакста торговались почти до драки». Коллекция Белгазпромбанка стала публичной». Արխիվացված է օրիգինալից 2020 թ․ հունիսի 5-ին. Վերցված է 2020 թ․ նոյեմբերի 16-ին.
  11. ↑ Культурный инкубатор
  12. ↑ Белгазпромбанк приобрёл помещения для собственного творческого пространства
  13. ↑ Выборы президента Беларуси пройдут 9 августа
  14. ↑ «Виктор Бабарико выдвигается в президенты». Արխիվացված է օրիգինալից 2020 թ․ մայիսի 27-ին. Վերցված է 2020 թ․ նոյեմբերի 16-ին.
  15. ↑ «Сведения о лицах, чьи инициативные группы избирателей по выдвижению кандидата в Президенты Республики Беларусь зарегистрированы» (PDF). Արխիվացված է օրիգինալից (PDF) 2020 թ․ օգոստոսի 18-ին. Վերցված է 2020 թ․ նոյեմբերի 16-ին.
  16. ↑ Алексиевич: Представляю себе власть будущего — президент Виктор Бабарико и премьер Кирилл Рудый
  17. ↑ КУРЕЙЧИК: ОБРАЩЕНИЕ К ВИКТОРУ БАБАРИКО
  18. ↑ Владимир Мацкевич ЧТО ДЕЛАТЬ. Поставить подпись за Бабарико(չաշխատող հղում)
  19. ↑ Андрей Санников: Заслуживают восхищения люди, которые продолжают собирать подписи за Тихановскую и Бабарико
  20. ↑ «Опрос портала tut.by Если бы выборы состоялись завтра и все претенденты были бы зарегистрированы ЦИК, за кого бы вы проголосовали?». Արխիվացված է օրիգինալից 2020 թ․ հունիսի 2-ին. Վերցված է 2020 թ․ նոյեմբերի 16-ին.
  21. ↑ Опрос портала nashaniva.by За каго б вы прагаласавалі на выбарах, калі б там лічылі галасы?
  22. ↑ «Опрос портала onliner.by Лукашенко? Бабарико? Цепкало? Результаты второго тура онлайн-баттла». Արխիվացված է օրիգինալից 2020 թ․ մայիսի 30-ին. Վերցված է 2020 թ․ նոյեմբերի 16-ին.
  23. ↑ Deutsche Welle Предвыборные опросы на сайтах в Беларуси — только с разрешения властей
  24. ↑ «Претендент в президенты Виктор Бабарико представил Декларацию о честных выборах». Արխիվացված է օրիգինալից 2020 թ․ հունիսի 10-ին. Վերցված է 2020 թ․ նոյեմբերի 16-ին.
  25. ↑ Хроника выборов: очередь на Комаровке, «декларация о честности» и открытое письмо Тихановской
  26. ↑ Виктор Бабарико объявил, что его инициативная группа собрала 100 тысяч подписей
  27. ↑ Сколько подписей удавалось собирать демократическим кандидатам на президентских выборах?
  28. ↑ Соперника Лукашенко Бабарико задержали за «противоправную деятельность»
  29. ↑ «В Белоруссии заблокирован счёт избирательного фонда Бабарико». Коммерсантъ. 2020 թ․ հունիսի 18. Վերցված է 2020 թ․ հունիսի 20-ին.
  30. ↑ 30,0 30,1 Кандидату в президенты Белоруссии Виктору Бабарико предъявили уголовное обвинение
  31. ↑ «ЦИК Белоруссии отказал Бабарико в регистрации кандидатом в президенты». РИА Новости (ռուսերեն). 20200714T1232. Վերցված է 2020 թ․ հուլիսի 16-ին.
  32. ↑ «Нерегистрацией Бабарико Ермошина нарушила Конституцию страны». Белорусский партизан (ռուսերեն). Արխիվացված է օրիգինալից 2020 թ․ հուլիսի 27-ին. Վերցված է 2020 թ․ հուլիսի 27-ին.
  33. ↑ «Светлана Тихановская объединилась со штабами Бабарико и Цепкало». TUT.BY (ռուսերեն). 2020 թ․ հուլիսի 16. Արխիվացված է օրիգինալից 2020 թ․ հուլիսի 18-ին. Վերցված է 2020 թ․ հուլիսի 27-ին.
  34. ↑ «Главным противником Лукашенко на выборах стала Светлана Тихановская». РБК (ռուսերեն). Վերցված է 2020 թ․ հուլիսի 27-ին.
  35. ↑ ««Будем менять страну к лучшему». История Эдуарда Бабарико, который возглавил штаб отца и оказался в СИЗО». Արխիվացված է օրիգինալից 2020 թ․ սեպտեմբերի 17-ին. Վերցված է 2020 թ․ նոյեմբերի 16-ին.
  36. ↑ Как завод превратился в культурный центр // Е. Ерёмина, Белорусы и рынок
  37. ↑ В Минске неизвестные захватили и увезли Марию Колесникову
  38. ↑ «Юрист штаба Бабарико: Несмотря на «неопровержимые» доказательства, не сказано, что конкретно он совершил». Արխիվացված է օրիգինալից 2020 թ․ սեպտեմբերի 2-ին. Վերցված է 2020 թ․ նոյեմբերի 16-ին.
  39. ↑ «Задержан юрист Максим Знак — один из последних членов президиума Координационного совета, остававшийся на свободе». Արխիվացված է օրիգինալից 2020 թ․ սեպտեմբերի 20-ին. Վերցված է 2020 թ․ նոյեմբերի 16-ին.
  40. ↑ Юристу штаба Бабарико Илье Салею предъявили обвинение(չաշխատող հղում)
  41. ↑ «Жена бизнесмена, который дал интервью ОНТ, находясь в СИЗО КГБ: «В письме сообщил, что не смог отказаться»». Արխիվացված է օրիգինալից 2020 թ․ հոկտեմբերի 16-ին. Վերցված է 2020 թ․ նոյեմբերի 16-ին.
  42. ↑ Кто такой Юрий Воскресенский? Политический путь от оппозиционера до участника инаугурации Лукашенко и обратно
  43. ↑ «Не та дата и «специальные лазерные указки». Что кажется странным в интервью Юрия Воскресенского». Արխիվացված է օրիգինալից 2020 թ․ հոկտեմբերի 16-ին. Վերցված է 2020 թ․ նոյեմբերի 16-ին.
  44. ↑ Бывший координатор оппозиционного штаба рассказал, считает ли себя политическим заключенным
  45. ↑ Лукашенко в СИЗО: новый формат переговоров с оппозицией
  46. ↑ «Лукашенко встретился в СИЗО КГБ с политзаключенными. Среди них — Бабарико, Знак, Шкляров, Власова». Արխիվացված է օրիգինալից 2020 թ․ հոկտեմբերի 17-ին. Վերցված է 2020 թ․ նոյեմբերի 16-ին.
  47. ↑ «Жена бизнесмена, который дал интервью ОНТ, находясь в СИЗО КГБ: «В письме сообщил, что не смог отказаться»». Արխիվացված է օրիգինալից 2020 թ․ հոկտեմբերի 14-ին. Վերցված է 2020 թ․ նոյեմբերի 16-ին.
  48. ↑ Брутально задержан активист штаба Виктора Бабарико Юрий Воскресенский. Обвиняется в организации массовых беспорядков
  49. ↑ Освобождённый Воскресенский о визите Лукашенко в СИЗО КГБ: Только сильный политик способен на такой
  50. ↑ КГК: есть доказательства причастности Бабарико к противоправной деятельности
  51. ↑ В Белоруссии задержали 15 сотрудников Белгазпромбанка. Раньше банк возглавлял конкурент Лукашенко на выборах Виктор Бабарико
  52. ↑ 52,0 52,1 Расследование уголовного дела Бабарико передали в КГБ
  53. ↑ «Юристы о заявлениях о «виновности» Бабарико: такие заявления недопустимы и грубо нарушают права человека». Արխիվացված է օրիգինալից 2020 թ․ հունիսի 15-ին. Վերցված է 2020 թ․ նոյեմբերի 16-ին.
  54. ↑ «КГК: Бабарико задержали как руководителя противоправной деятельности». Արխիվացված է օրիգինալից 2020 թ․ հունիսի 18-ին. Վերցված է 2020 թ․ նոյեմբերի 16-ին.
  55. ↑ «СМИ: Виктор и Эдуард Бабарико в ДФР. «Аккуратно дают показания»». Արխիվացված է օրիգինալից 2020 թ․ հունիսի 20-ին. Վերցված է 2020 թ․ նոյեմբերի 16-ին.
  56. ↑ Людмила Гладкая. Обнародованы подробности противоправной деятельности экс-главы Белгазпромбанка Виктора Бабарико // Беларусь сегодня. —Мн., 2020. — № 18 июня 2020.
  57. ↑ Конюк: преступные деяния фигурантов дела Белгазпромбанка создали реальную угрозу интересам национальной безопасности
  58. ↑ Сыну Виктора Бабарико предъявили обвинение
  59. ↑ «Соперника Лукашенко Бабарико задержали за «противоправную деятельность»». РБК (ռուսերեն). Վերցված է 2020 թ․ օգոստոսի 14-ին.
  60. ↑ «Вышли сотни людей на митинг против отказа в регистрации на пост президента Виктора Бабарико и Валерия Цепкало в Белоруссии. Список задержанных». Курьер.Среда.Бердск. 2020 թ․ հուլիսի 15. Վերցված է 2020 թ․ օգոստոսի 14-ին.
  61. ↑ «Amnesty International: Тихановский, Бабарико, блогеры — узники совести». Европейское радио для Беларуси. 2020 թ․ հունիսի 29. Վերցված է 2020 թ․ հունիսի 29-ին.
  62. ↑ «Amnesty International: Тихановский и Бабарико – узники совести». Telegraf.by (ռուսերեն). 2020 թ․ հունիսի 30. Արխիվացված է օրիգինալից 2020 թ․ հունիսի 30-ին. Վերցված է 2020 թ․ հունիսի 30-ին.
  63. ↑ «Amnesty International: Бабарико, Тихановский, их соратники и блогеры — узники совести». TUT.BY (ռուսերեն). 2020 թ․ հունիսի 30. Արխիվացված է օրիգինալից 2020 թ․ հունիսի 30-ին. Վերցված է 2020 թ․ հունիսի 30-ին.
  64. ↑ «Конкурента Лукашенко обвиняют в финансовых преступлениях по трем статьям». Коммерсантъ. 2020 թ․ հուլիսի 2. Վերցված է 2020 թ․ հուլիսի 3-ին.
  65. ↑ «Суд оставил под стражей претендента на пост президента Белоруссии Бабарико». Коммерсантъ. 2020 թ․ հուլիսի 3. Վերցված է 2020 թ․ հուլիսի 3-ին.
  66. ↑ «Генпрокуратура Белоруссии предъявила Бабарико новое обвинение». Коммерсант. 2020 թ․ օգոստոսի 24. Վերցված է 2020 թ․ հուլիսի 27-ին.
  67. ↑ «Генпрокуратура: Виктору Бабарико предъявлено новое обвинение». Tut.by. 2020 թ․ օգոստոսի 24. Արխիվացված է օրիգինալից 2020 թ․ հուլիսի 26-ին. Վերցված է 2020 թ․ հուլիսի 27-ին.
  68. ↑ Бабарико считает, что Беларусь должна выйти из ОДКБ
  69. ↑ Жена погибла, дочь в Австралии. Что известно о семье Виктора Бабарико
  70. ↑ У белорусов появилась своя краудфандинговая платформа(չաշխատող հղում)
  71. ↑ «Бабарико и Мотолько о том, сколько зарабатывает Mola со сборов врачам и почему они не получают зарплаты». Արխիվացված է օրիգինալից 2020 թ․ հունիսի 9-ին. Վերցված է 2020 թ․ նոյեմբերի 16-ին.
  72. ↑ «Виктор Бабарико выдал дочь замуж». Արխիվացված է օրիգինալից 2020 թ․ հունիսի 7-ին. Վերցված է 2020 թ․ նոյեմբերի 16-ին.
  73. ↑ «Президент Республики Беларусь Александр Лукашенко объявил благодарность Председателю Правления ОАО "Белгазпромбанк"».
  74. ↑ Чем известен Виктор Бабарико // Коммерсантъ.
  75. ↑ Белгазпромбанк и его руководитель признаны «Меценатами культуры»
  76. ↑ Награды нашли героев. В Беларуси назвали лучшие банки 2016 года
  77. ↑ Названы победители конкурса «Банк года — 2018»: смотрим, кто стал лучшим

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • babariko.vision — официальный сайт Виктора Бабарико.
Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Վիկտոր Բաբարիկո» հոդվածին։
Ֆոտո, վիդեո և աուդիո
Չափորոշչային վերահսկողություն
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Վիկտոր_Բաբարիկո&oldid=9374782» էջից