Հովհաննես Հյունքյարպեյենտյան

Հյունքյարպեյենտյան Հովհաննես, բառարանագիր։ Տիրապետել է հունարենին, լատիներենին, պարսկերենին, թուրքերենին։ Մասնակցել է Աստվածաշնչի խմբագրման աշխատանքներին՝ կատարելով հայերեն թարգմանության և հունարեն բնագրի համեմատությունը։ Նրա լեզվաբանական միակ գործը «Ստուգաբանական բառարան հայ լեզվի» (1894) աշխատությունն է (Իզմիրլյան մրցանակ, 1893), որի առածաբանում նա հայերենը համարում է թուրանյան լեզու։ Հովհաննեսը գտնում է, որ առաջին թարգմանիչների ջանքերով հայոց լեզվի մեջ մուտք են գործել բազմաթիվ հունարեն, լատիներեն, պարսկերեն արմատներ, որոնց պատճառով հայերենը դարձել է «արվեստական» լեզու։ Նա ստուգաբանությունները կատարել է քմահաճորեն, առանց լեզվաբանական օրենքների կիրառման։

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից։