Սիլվանոս

Artgate Fondazione Cariplo - Antonianos di Afrodisia - Antinoo nelle sembianze del dio Silvano

Սիլվանոս կամ Սիղուանոս (լատին․՝ Sil՝ vanus, silva՝ անտառ), նախապես անտառների ու վայրի բնության աստվածը հին հռոմեական դիցաբանության մեջ։ Կայսերական Հռոմում՝ հասարակ ժողովրդի ու ստրուկների ամենահանրաճանաչ աստվածը։ Աստիճանաբար Սիլվանոսը համարվել է երկրագործության, տան, բույսերի, կենդանիների, լեռների ու հանքերի հովանին, ընչազուրկների փրկիչն ու գերագույն աստվածը, հաճախ նաև՝ Հերակլեսի նման անպարտելի մարտիկ։ Սիլվանոսը մարմնավորել է ճնշված ու ընչազուրկ խավերի բողոքն ընդդեմ իշխող դասակարգի։ Իշխողները, Սիլվանոսին դիտելով իբրև խռովարար, երկնային աստվածների թշնամի և երկրային ստորակարգ նյութ, պաշտոնապես արգելել են նրա պաշտամունքը։ Սիլվանոսի պատվին հիմնվել են բազմաթիվ սրբարաններ։ Նրա անդրին կերտվել է գեղջուկի կերպարանքով ու հագուստով, մանգաղն ու պտուղները ձեռքին, որին ուղեկցում են շուն, այծ, օձ։

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից  (հ․ 10, էջ 368)։