Պատերազմի դրոշ, որը նաև հայտնի է որպես ռազմական դրոշ, մարտական դրոշ կամ շտանդարտ[1], ազգային դրոշի տարբերակ է՝ երկրի ռազմական ուժերի կողմից ցամաքում գտնվելու ժամանակ օգտագործելու համար է նախատեսված։ Ծովային համարժեքը ծովային դրոշակ է։ Մեր օրերում քչերն ունեն պատերազմական տարբեր դրոշներ:Մեծ մասը օգտագործում է պետական դրոշը կամ ընդհանուր ազգային դրոշ։
Բրոնզի դարից սկսած պատերազմների ժամանակ օգտագործվում էին շտանդարտներ։ Շտանդարտ արտահայտությունը հին ֆրանկական տերմին է (պարտադիր չէ, որ նշանակի դրոշակ)։
Դրոշների օգտագործումը որպես շտանդարտներ, ըստ երևույթին, ի հայտ են եկել Ասիայում՝ երկաթի դարաշրջանում, հնարավոր է՝ Չինաստանում կամ Հնդկաստանում[2]:Աքեմենյան պետության բանակի յուրաքանչյուր գունդ ուներ իր խորհրդանիշը, և «բոլոր զորավարները իրենց վրանների վրա դրոշներ ունեին»[3]։ Վաղ շտանդարտները չեն սահմանափակվում դրոշով,այլ կարող են կիրառվել նաև որպես վեքսիլոիդ կամ «դրոշանման», օրինակ՝ հռոմեական արծվի խորհդանիշը կամ սարմատների վիշապի խորհրդանիշը։ Հռոմեական Vexillum-ն ինքնին «դրոշակման» արտահայտություն է, որը ենթադրում է, հորիզոնական խաչաձողից կախված դրաշակ։
Շեփորներ։ Թող ծածանվեն մեր արյունոտ դրոշները։ Կա՛մ հաղթանակ, կա՛մ մահ։
Պարզ դրոշների օգտագործումը որպես ռազմական դրոշներ սովորական է դառնում միջնադարյան ժամանակաշրջանում՝ զինանշանագիտության հետ զուգահեռ՝ որպես վահանների վրա ցուցադրված հերալդիկայի մաս։ Միջնադարում աստիճանաբար կիրառվում է նաև ծովային դրոշ հասկացությունը։ Զուգահեռ Ճապոնիայում միջնադարում կիրառվում էր Sashimono-ն, որը կրում էին հետևակի զինվորները։ Որոշ միջնադարյան քաղաք-պետություններ կամ կոմունաներ չունեին զինանշաններ:Վերջիններս օգտագործում էին պատերազմական դրոշներ, որոնք զինանշանի հետ կարող էին կապ չունենալ։ Լյուցեռն քաղաքը 13-րդ դարի կեսերից որպես շտանդարտ օգտագործում էր կապույտ-սպիտակ դրոշը, որը կապ չուներ հերալդիկ վահանի ձևավորման հետ։