Հնդկական անուշահոտություններ
Հնդկական անուշահոտություններ (անգլ.՝ Indian incense), Հնդկաստանից ծագող անուշահոտության տեսակ։ Հնդկաստանը հնագույն ժամանակներից ունի տարբեր սոցիալական և կրոնական առիթներով անուշահոտություն օգտագործելու հարուստ ավանդույթ։
Հնդկական անուշահոտությունների թվում են՝
- Ագարբաթի (ծագում է սանսկրիտերեն «Ագարավարթի» բառից, որը նշանակում է՝ «գարա» = բուրմունք, «ագար» = անուշահոտ, «վարթի» = վերք), որը հայտնի է նաև որպես անուշահոտ փայտ (անգլ.՝ Incense sticks), հնդկական ամենատարածված անուշահոտություններից մեկն է։
- Համայիլ փայտերը (անգլ.՝ Joss sticks), որոնց մեջ մեջ օգտագործվում է խունկի մածուկ փաթաթված է բամբուկե փայտի շուրջ։ Բամբուկի մեթոդը ծագում է Հնդկաստանից և առանձնանում է նեպալյան/տիբեթյան և ճապոնական մեթոդներից, որոնց դեպքում բամբուկե փայտի չի օգտագործվում։ Չնայած մեթոդը օգտագործվում է նաև արևմտյան երկրներում, մասնավորապես Ամերիկայում, այն անքակտելիորեն կապված է Հնդկաստանի հետ։
- Անուշահոտ կոներ (անգլ.՝ Incense cones),
- Անուշահոտ գերաններ (անգլ.՝ Incense logs),
- Սաամբրաանի (անգլ.՝ Saambraani, թարգ.՝ «ստյուրակ», «ստաշխ»)։
Անուշահոտությունների պատրաստման համակարգված և միաձև ավանդույթը ծագում է Հնդկաստանի։ Չնայած Վեդաների տեքստերը նշում են անուշահոտությունների կիրառումը հոտերը ծածկելու և հաճելի հոտ ստեղծելու համար, անուշահոտությունների արտադրության ժամանակակից համակարգը ամենայն հավանականությամբ ստեղծվել է վանական բժիշկները կողմից։ Այդպիսով, անուշահոտությունների ժամանակակից և կազմակերպված արտադրություն, ըստ էության, կապված և սկիզբ է առնում բժշկության այուրվեդա համակարգի հետ[1]։
Տես նաև[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ Oller, David. «Incense Making».
