Ալեքսանդր Նևսկու եկեղեցի (Գանձակ)
Անվան այլ կիրառումների համար տե՛ս՝ Ալեքսանդր Նևսկու եկեղեցի (այլ կիրառումներ)
| Ալեքսանդր Նևսկու եկեղեցի Александро-Невская церковь | |
|---|---|
 | |
| Հիմնական տվյալներ | |
| Տեսակ | եկեղեցի |
| Երկիր |  Ադրբեջան |
| Տեղագրություն | Գանձակ, Հաջի Հուսեյն-զադե փողոց, 2., Ադրբեջան |
| Դավանանք | ուղղափառություն |
| Թեմ | Բաքվի և Ադրբեջանի թեմ |
| Հոգևոր կարգավիճակ | գործող |
| Հիմնական ամսաթվերը | 1887 |
| Առաջնորդ | Հայր Անդրեյ Բեզոտոսնիյ |
| Անվանված | Ալեքսանդր Նևսկի |
| Ճարտարապետական տիպ | Բյուզանդական |
| Ճարտարապետական ոճ | Neo-Byzantine architecture in the Russian Empire? և բյուզանդական ճարտարապետություն |
| Հիմնադրված | 1887 թիվ |
| Շինանյութ | աղյուս |
 | |
 | |
 Alexander Nevsky church in Gəncə Վիքիպահեստում | |
| baku-eparhia.ru/church/al_nevskii/ | |
Ալեքսանդր Նևսկու եկեղեցի[1] (ադրբ.՝ Aleksandr Nevski kilsəsi), եկեղեցի Գանձակում (Ադրբեջան), կառուցված 1887 թվականին։ Եկեղեցում ծառայություններ մատուցվում են միայն շաբաթ և կիրակի օրերին, ինչպես նաև ռուս ուղղափառության տոներին և Ավագ օրերին։ Տաճարի գլխավոր հոգևորականն է հայր Անդրեյ Բեզոտոսնին։
Պատմություն
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Եկեղեցին կառուցվել է ինչպես տեղի ուղղափառների, այնպես էլ մուսուլմանների հանգանակության շնորհիվ հին գերեզմանի տեղում։ Ըստ պահպանված տվյալների եկեղեցին 1916 թվականին կրում էր մայր տաճար տիտղոսը։ Շինությունը կառուցվել է աղյուսից բյուզանդական ճարտարապետության ոճով։ 1931 թվականին եկեղեցին փակվել է, իսկ 1935—1938 թվականներին օգտագործվել է որպես գավառագիտական և հակակրոնական թանգարան։ Ավելի ուշ եկեղեցին վերածվել է մզկիթի, հետո էլ վերածվել է ամբարի[2]։
1946 թվականին շինությունը վերադարձվել է եկեղեցուն։ Մինչհեղափախական դարաշրջանից մնացած սրբապատկերներ են պահպանվում այստեղ՝ Ալեքսանդր Նևսկու, Մարիամ Մագդաղենացու:
1997 թվականի սեպտեմբերին նշվել է եկեղեցու կառուցման 110-ամյակը[3]։
Պատկերասրահ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- Եկեղեցու ինտերիերը
-
-
-
Ծանոթագրություններ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- ↑ Кишкинова Е. М. «Византийское возрождение» в архитектуре России. Середина XIX — начало XX века. — СПб.: Искусство—СПБ, 2007. — 256 с. — ISBN 978-5-210-01611-9. — С. 248.
- ↑ Вестник Института по изучению истории и культуры СССР, Выпуски 14-17. — Мюнхен: Единение, 1955. — С. 104.
- ↑ Георгий Заплетин, Гюльнара Ширин-заде Русские в истории Азербайджана. — Ганун, 2008.