Ալան Դաֆֆ
| Ալան Դաֆֆ ֆր.՝ Alan Duff | |
|---|---|
.jpg) | |
| Ծնվել է | հոկտեմբերի 26, 1950 (74 տարեկան) |
| Ծննդավայր | Ռոտորուա, Բեյ օֆ Փլենթի, Նոր Զելանդիա[1] |
| Քաղաքացիություն |  Նոր Զելանդիա |
| Կրթություն | Christchurch Boys' High School? |
| Երկեր | Once Were Warriors? և What Becomes of the Broken Hearted?? |
| Մասնագիտություն | սցենարիստ և գրող |
| Պարգևներ և մրցանակներ | |
 Alan Duff Վիքիպահեստում | |
Ալան Դաֆֆ (հոկտեմբերի 26, 1950, Ռոտորուա, Բեյ օֆ Փլենթի, Նոր Զելանդիա[1]), նորզելանդացի արձակագիր և թերթի սյունակագիր։ Նա առավել հայտնի է որպես «Մի անգամ մարտիկներ» (1990) վեպի հեղինակ, որը 1994 թվականին նկարահանվել է համանուն ֆիլմում։
Կենսագրություն
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Ալան Դաֆֆը ծնվել է Ռոտորուայում, անտառային տնտեսության գիտնական Գոուան Դաֆֆի (1910–1995) որդին է և գրող Օլիվեր Դաֆֆի թոռը, որը հայտնի է որպես Փատ Դաֆֆ։ Նա ծնվել և մեծացել է Նոր Զելանդիայի Ռոտորուա նահանգի Պետական բնակարանային տարածքում։ Օլիվեր Դաֆֆը (1883–1967) Նոր Զելանդիայի գրող և «ՈՒնկնդիր» ամսագրի հիմնադիր խմբագիրն էր[3] , իսկ Դաֆֆը ժառանգեց պապի սերը դեպի գրականությունը[4]։ Դաֆֆի ծնողները բաժանվել են, երբ նա 10 տարեկան էր, և Դաֆֆը տեղափոխվեց Մաորի մորեղբոր և մորաքրոջ մոտ։ Իր անհանգիստ մանկության մասին նա գրել է 1999 թվականի իր «Մշուշից և գոլորշուց դուրս» հուշագրության մեջ[5]։ Դաֆֆը հեռացվեց Ռոտորուայի տղաների ավագ դպրոցից և փախավ տնից։ Ավելի ուշ նա ապրում է մեկ այլ հորեղբոր՝ մարդաբան Ռոջեր Դաֆֆի հետ և վերադարձավ Քրիստչերչի տղաների ավագ դպրոց։ 1970-ականների վերջին Դաֆֆն ապրում էր Անգլիայում։ Մինչ այնտեղ նա սկզբում աշխատում էր որպես թիթեղների մեկուսացման տեղադրող, ապա որպես բարմեն և բարերի մենեջեր։ Սակայն նա այնուհետև կրկին տեղափոխվեց հանցավոր կյանք, և 1979 թվականին դատապարտվեց 19 ամսվա բանտարկության։ Անգլիայում գտնվելու ժամանակ Դաֆֆն ուներ զուգընկերուհի՝ Պոլան և դուստրը՝ Կատեան[5]։ 2007 թվականի սեպտեմբերին նա ձերբակալվեց Տաուպոյի մոտ արագություն գերազանցելիս։ 2008 թվականի Մարտի 30-ին նա ներկայացավ Տաուպոյի շրջանային դատարան՝ դատական նիստին,ոտեղ նրան ներկայացնում էր հայտնի փաստաբան Անտոնի Շոուն։ Դաֆֆը չխոստովանեց իր մեղքը։ Նա նաև ենթադրաբար բռնարար էր և չաշխատող։ Ենթադրյալ միջադեպի ժամանակ նրան կանգնեցրել են, և այնուհետև հանել, հետապնդելուց հետո նա ենթադրաբար շրջել է ոստիկանը ձեռքերով, քանի որ վերջինս փորձում էր նրան զսպել [4]: Ավելի ուշ մեղադրանքները մերժվել են Տաուպոյի շրջանային դատարանի կողմից, դատավոր Մաք Գուայրն ասել է. «Արդյունքն այն է, որ ես անհանգիստ եմ, թե արդյո՞ք ոստիկանության դատախազական լիազորություններն այս դեպքում խելամիտ և արդարացիորեն են օգտագործվել ...»[5]: Այնուամենայնիվ, բարձր դատարանի դատավորը հետագայում որոշում կայացրեց, որ դատավորը սխալվել է, և ոստիկանությունը կարող է վարորդին բերման ենթարկել ստուգումներ իրականացնելիս, չնայած որ նա չի պահանջում մեղադրանքների կրկնում[6]։ 2011 թվականի հունիսի 16-ին Ալան Դաֆֆն իրեն սնանկ ճանաչեց՝ պարտատերերին պարտք էր $ 3,6 մլն[7]։ 2013 թվականիի մարտի դրությամբ նա ապրում էր Ֆրանսիայում, բայց տարին մի քանի անգամ շարունակում էր այցելել Նոր Զելանդիա[8]
Ստեղծագործական կյանք
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Դաֆֆը սկսեց գրել 1985 թվականին։ Նա փորձեց գրել թրիլլեր որպես իր առաջին վեպը, որը մերժվեց։ Նա այրեց ձեռագիրը և սկսեց գրել «Մի անգամ մարտիկներ» (Once Were Warrior (1990), որն անմիջապես մեծ ազդեցություն ունեցավ։ Վեպը գրված է զուգակցված ինտերիերի մենախոսությունների մեջ՝ դրա ոճն առանձնացնելով այլ գործերից։ Այն «PEN»–ի «Լավագույն առաջին գիրք» մրցանակի դափնեկիր էր, «Գուդման Ֆիելդեր Ուոթի» մրցանակաբաշխության փոխչեմպիոն էր և 1994 թվականին նկարահանվեց նույնանուն մրցանակակիր ֆիլմում։ «One Night Out Stealing»-ը, հայտնվեց 1991 թվականին և ընտրվեց 1992 թվականին «Goodman Fielder Wattie Book Awards» մրցանակաբաշխությունում։ 1991 թվականին Դաֆֆը արժանացավ Ֆրենկ Սարջեսոնի անվան կրթաթոշակի և սկսեց գրել շաբաթաթերթ, այնուհետև` երկու շաբաթական, սյունակ «The Evening Post»- ի համար, որը բաժանվում էր ութ այլ թերթերի։
«State Ward»-ը սկսվեց որպես դրվագների շարք ռադիոյով 1993 թվականին, իսկ որպես նովել տպագրվեց 1994 թվականին։ 1995 թվականի Ամանորի պատվոգրերում Դաֆֆը նշանակվեց Բրիտանական կայսրության շքանշանի անդամ՝ գրականությանը մատուցած ծառայությունների համար։
«Duffy Books in Homes» ծրագիրը, որը հիմնադրվել է 1995 թվականին Դաֆֆի և Քրիսթին Ֆերնիhոուի կողմից, առևտրային հովանավորությամբ և կառավարության աջակցությամբ, նպատակ ուներ մեղմել աղքատությունն ու անգրագիտությունը` անապահով խավերին ցածրարժեք գրքեր տրամադրելով` այդպիսով խրախուսելով նրանց կարդալ։ Միայն իր առաջին տարում այն բաժանեց շուրջ 180,000 նոր գիրք մոտ 38,000 երեխաների։ Մինչև 2008 թվականը ծրագիրը 5 միլիոն գիրք էր հասցրել Նոր Զելանդիայի շրջակա դպրոցներին[9]։ 1999 թվականին լույս տեսավ «Լուսնի երկու կողմերը»։ 2000 թվականին Դաֆֆը թողարկեց գիրք, որը կոչվում էր «Ալան Դաֆֆի Մաորի հերոսները»[10] : 2009 թվականին Դաֆը թողարկեց իր նոր «Ո՞վ է երգում Լուի համար» գիրքը։ 2019 թվականին Դաֆը թողարկեց «Զրույց իմ երկրի հետ»[11]։ Դաֆը պարբերաբար գրում է «New Zealand Herald»-ի համար[12]։
Ծանոթագրություններ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- ↑ 1,0 1,1 1,2 Deutsche Nationalbibliothek Record #121463656 // Gemeinsame Normdatei (գերմ.) — 2012—2016.
- ↑ https://www.anzliterature.com/fellows/
- ↑ «Duff, Oliver». 2011. Վերցված է 2011 թ․ հունիսի 30-ին. «1883–1967»
- ↑ «Dear Dad». listener.co.nz. 2011. Վերցված է 2011 թ․ հունիսի 30-ին. «Gowan Duff»
- ↑ 5,0 5,1 5,2 Duff, Alan (1999). Out of the Mist and the Steam.
- ↑ Caspari, Abigail (2008 թ․ ապրիլի 1). «Author Duff swung policewoman by handcuffs, court told». Վերցված է 2008 թ․ հունիսի 8-ին.
{{cite web}}: Text "work Herald]]" ignored (օգնություն) - ↑ «Duff wins court battle against police». 2008 թ․ հունիսի 6. Արխիվացված օրիգինալից 2008 թ․ հունիսի 8-ին. Վերցված է 2008 թ․ հունիսի 8-ին.
- ↑ «Police win appeal in Alan Duff case». 2009 թ․ սեպտեմբերի 11. Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ հունիսի 13-ին. Վերցված է 2009 թ․ սեպտեմբերի 12-ին.
- ↑ Shepheard, Nicola (2008 թ․ հունիսի 8). «Cops stir 'warrior' in Duff». Վերցված է 2008 թ․ հունիսի 8-ին.
- ↑ Duff, Alan (2000). Alan Duff's Maori heroes. Random House New Zealand. էջեր 143, photos 30. ISBN 186941425X.
- ↑ Duff, Alan (2019). A Conversation with my Country. Random House New Zealand. էջ 256. ISBN 9780143773269.
- ↑ http://www.nzherald.co.nz/Alan-Duff/news/headlines.cfm?a_id=977