Ֆիցռոյ

Ֆիցռոյ
Տեսակ	լեռ
Երկիր	Չիլի և Արգենտինա
Վարչատարածքային միավոր	Մագալանես և Չիլիական Անտարկտիկա և Սանտա Կրուս
Լեռնաշղթա	Պատագոնյան Անդեր
Բարձրությունը ծովի մակարդակից	3406 մետր
Հարաբերական; բարձրություն	1951 մետր
Պահպանման տարածք	Bernardo O'Higgins National Park և Լոս Գլասիրարես
Նյութ	գրանիտ
Առաջին վերելք	1952
Հայտնաբերող	Ֆրանսիսկո Մորենո
	Կոորդինատներ: 49°16′17.000000100399″ հվ. լ. 73°2′36.000000098784″ ամ. ե. / 49.27138888891677482° հս․. լ. 73.04333333336077771° ավ. ե.

Ֆիցռոյ (անգլ.՝ Cerro Fitzroy, Cerro Chaltel, Chaltén, Monte Fitz Roy), լեռնագագաթ Պատագոնիայում` Արգենտինայի և Չիլիի սահմանագծին (լեռան հատվածում ճշգրիտ սահմանագծում չկա): Բարձրությունը 3.405 մ է:

Բովանդակություն

1 Աշխարհագրություն և շրջանի յուրացման պատմություն
2 Նվաճման պատմություն
3 Շրջան այցելության առանձնահատկություններ
4 Պատկերասրահ
5 Ծանոթագրություններ
6 Արտաքին հղումներ

Աշխարհագրություն և շրջանի յուրացման պատմություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Առաջին անգամ Ֆիցռոյ լեռնագագաթը տեսել է արգենտինացի գիտնական, բնագետ Ֆրանսիսկո Մորենոն 1877 թվականի մարտի 2-ին` Պատագոնիա կատարած իր արշավի ժամանակ: Նա գագաթն անվանել է բրիտանական Բիգլ նավի կապիտան Ռոբերտ Ֆիցռոյի (Robert Fitzroy) պատվին, ով մեծ ներդրում ունի Պատագոնիայի ափերի հետազոտման գործում: Մասնավորապես, նավում է եղել Չառլզ Դարվինը, որի աշխատությունները նավը դարձրել են պատմության ամենահայտնի նավերից մեկը: Գագաթի տեղի անվանումն է Չալտեն (Chaltén):

Ֆիցռոյի հարևանությամբ գտնվում են Սերրո Պոինսենոտ (Cerro Poincenot), Ռաֆայել (Aguja Rafael) և Սենտ Էքզյուպերի (Aguja Saint Exupery) գագաթները: Ոչ շատ հեռվում գտնվում է լեռնագագաթների մեկ այլ հայտնի շղթա` Սերրո Տորեն(Cerro Torre):

Լեռնագագաթին ամենամոտ բնակավայրը Էլ Չալտեն (El Chaltén) փոքրիկ գյուղն է, որտեղ գալիս են ավտոբուսները Էլ Կալաֆատե (El Calafate) զբոսաշրջային կենտրոնից:

Նվաճման պատմություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Առաջին անգամ լեռնագագաթ են բարձրացել ֆրանսիական արշավախմբի անդամներ Լեոնել Տերայը և Գվիդո Մանյոնեն 1952 թվականի փետրվարին: Նրանք լեռն էին բարձրացել հարավարևելյան լանջով:

Ներկայումս լեռնագագաթը նվաճելու դասական ուղղություն է համարվում առաջին նվաճման ճանապարհը, որը ներառում է 600 մետրանոց մագլցելու հատված: Ալպինիստներն այս ճանապարհն են նախընտրում, չնայած լեռան հայտնաբերումից հետո առնվազն 15 ուղի է գծվել: Ամենահայտնիներն են հարավարևմտյան լանջով վերելքը և Սուպերկանատելա (Supercanelata) հյուսիսարևմտյան լանջով ուղին^[1]:

2014 թվականի փետրվարի 12-16-ը ամերիկացի ալպինիստներ Ալեքս Հոնոլդը և Թոմի Քոլդվելը առաջին անգամ անցել են Ֆիցռոյ շեռռնաշղթայի գագաթագիծն ամբողջությամբ:

Շրջան այցելության առանձնահատկություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ֆիցռոյի շրջանը մեծ հեղինակություն է վայելում զբոսաշրջիկների շրջանում: Այստեղ կազմակերպվում են արշավներ` մի քանի օր տևողությամբ: Այդպիսի արշավների հիմնական նպատակակետը Լագունա դե լոս Տրես (Laguna de los Tres), Լագունա Տորրե (Laguna Torre) լճերն են և Սերրո Էլեկտրիկո (Cerro Eléctrico) համեմատաբար ոչ բարդ գագաթը հաղթահարելը:

Էլ Կալաֆատեից մինչև Էլ Չալտեն կարելի է հասնել ավտոբուսով մոտ 4 ժամվա ընթացքում, սակայն եղանակային վատ պայմանների դեպքում այդ ժամանակը կարող է կրկնապատկվել: Անձրևից ճանապարհը դառնում է լպրծուն, ինչը լուրջ արգելք է հանդիսանում ուղևորների համար:

Ֆիցռոյ և հարևան լեռնագագաթներ բարձրանալու համար Էլ Չալտենում անհրաժեշտ է ստանալ թույլտվություն, ինչն անվճար է: Լոս Գլասյարես ազգային պարկ (Parque Nacional Los Glaciares) մտնելու համար նույնպես գումար չի գանձվում:

Լեռնագագաթ բարձրանալու ամենաարմար ժամանակը դեկտեմբեր-փետրվար ամիսներն են, երբ հարավային կիսագնդում ամառ է:

Լեռնագագաթը հաղթահարելու հնարավորությունը մեծ մասամբ կախված է նաև Պատագոնիայի եղանակային պայմաններից: Երբեմն լեռնագնացները ստիպված են լինում շաբաթներով սպասելու լավ եղանակի: Անբարենպաստ պայմաններ են ուժեղ քամիները, անձրևը, ձյունը, իսկ պարզ եղանակին` նաև արևի ճառագայթները: