Օպտիկական խտություն

Օպտիկական խտություն, նյութի շերտի անլուսանցիկության չափ (D), բնութագրում է օպտիկական ճառագայթման թուլացումը տարբեր նյութերի շերտերում։ Չանդրադարձնող շերտի համար

$D=\lg {\frac {I_{0}}{I}}=\lg {\frac {1}{\tau }}$,

որտեղ $I_{0}$-ն նյութի շերտի վրա ընկնող ճառագայթման ինտենսիվությունն է, $I$-ն՝ շերտից դուրս եկած, կլանման և ցրման հետևանքով թուլացած ճառագայթման ինտենսիվությունը, $\tau$-ն՝ նյութի թողանցման գործակիցը։

Օպտիկական խտություն հասկացությունը մուծել է Ռոբերտ Բունզենը։ Օպտիկական խտությունը կախված է նյութի միջով անցնող ճառագայթման հաճախականությունից և ունի գումարվելիության հատկություն։ Իսկ միմյանց հետ չփոխազդող հեղուկների խառնուրդի օպտիկական խտությունը հավասար է առանձին բաղադրիչների օպտիկական խտությունների գումարին։

Օպտիկական խտությունը չափելու համար կիրառվում են օպտիկական խտաչափեր։

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանի «Օպտիկական խտություն» հոդվածից (հ․ 12, էջ 559 )։