Օլգա Սաֆոնովա
| Օլգա Սաֆոնովա ռուս.՝ Ольга Ивановна Обухова | |
|---|---|
| Ծնվել է | հուլիսի 8, 1899 |
| Ծննդավայր | Կիսլովոդսկ, Պյատիգորսկի գավառ, Թերեքի մարզ, Ռուսական կայսրություն |
| Մահացել է | հունվարի 4, 1942 (42 տարեկան) |
| Մահվան վայր | Լենինգրադ, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ |
| Քաղաքացիություն |  Ռուսական կայսրություն և .svg){kind=small} ԽՍՀՄ |
| Կրթություն | Վխուտեին (1927) |
| Մասնագիտություն | նկարչուհի և դերասանուհի |
| Ծնողներ | հայր՝ Վասիլի Սաֆոնով, մայր՝ Վարվառա Վիշնեգրադսկայա |
Օլգա Սաֆոնովա (ռուս.՝ Ольга Васильевна Сафонова, հուլիսի 8, 1899, Կիսլովոդսկ, Պյատիգորսկի գավառ, Թերեքի մարզ, Ռուսական կայսրություն - հունվարի 4, 1942, Լենինգրադ, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ), խորհրդային դերասանուհի և նկարչուհի։
Վասիլի Սաֆոնովի դուստրն է, Աննա Տիմիրյովայի և Ելենա Սաֆոնովայի քույրը, Իլյա Սաֆոնովի մայրն է, Վլադիմիր Տիմիրյովի հորաքույրն է։
Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
1906 թվականից ապրել է Սանկտ Պետերբուրգում։ Սովորել է Լ. Տագանցևայի գիմնազիայում։ 1916 թվականին սովորել է Բորոդինսկայա 6 փողոցի Վսևոլոդ Մեյերխոլդի թատերական ստուդիայում, Մեյերխոլդը սիրահարվել էր նրան, սակայն Օլգայի ծնողները խիստ դեմ էին բուռն զարգացող հարաբերություններին, և նա դուրս է գալիս ստուդիայից. նրա և Մեյերխոլդի նամակագրությունը շարունակվել է մի քանի տարի[1][2][3]։
1917-1921 թվականներին ապրել է Կիսլովոդսկում, այնտեղից վերադարձել է Լենինգրադ։ 1924-1927 թվականներին ընդունվել է Լենինգրադի գեղարվեստատեխնիկական բարձրագույն ինստիտուտի գեղանկարչության ֆակուլտետ, սովորել է Կուզմա Պետրով-Վոդկինի մոտ։ Ինստիտուտն ավարտելուց հետո ստիպված է եղել աշխատել որպես գծագրողուհի, տարբեր արհեստավորական աշխատանքներ կատարել և այլն։ 1931 թվականին ամուսնացել է նկարիչ Կիրիլ Սմորոդսկու հետ։ Բնակարանների կրճատման ծրագրից հետո մնացել է ապրելու քրոջ` Վարվարայի հետ` Սաֆոնովների (Ֆուրշտատսկայա, 37) նախկին պետերբուրգյան բնակարանում։ 1937 թվականին ծնվել է որդին` Իլյան։
Հայրենական մեծ պատերազմի սկսվելուց հետո աշխատել է քաղաքի պաշտպանությունում, ցանցեր գործելով արգելափակիչ օդապարիկների համար։ 1942 թվականի հունվարին քրոջ, ամուսնու հետ միասին սովից մահացել է։
Սաֆոնովների լենինգրադյան արխիվի մի մասը հասել է Մշակույթի երաժշտական թանգարան, իսկ մյուս մասը ոչնչացել է Լենինգրադի շրջափակման ժամանակ[2][3]։
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ Мейерхольд В. Э. Переписка. 1896—1939. — М., 1976.
- ↑ 2,0 2,1 Минувшее. Исторический альманах. — Москва: Прогресс, Феникс, 1990. — Т. 1. — С. 154. — 384 с. — 50 000 экз. — ISBN 5-85042-002-9, ISBN 5-85042-001-0
- ↑ 3,0 3,1 Милая, обожаемая моя Анна Васильевна… / Сост. Т. Ф. Павлова, Ф. Ф. Перченок, И. К. Сафонов, ред. Т. В. Есина. — Москва: Прогресс, Традиция, Русский путь, 1996. — С. 108, 383. — 576 с. — 3000 экз.
Գրականություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Встречи с прошлым. Вып. 1. — М.: Сов. Россия, 1970.
- Мейерхольд В. Э. Переписка. 1896—1939. — М.: Искусство, 1976. — 464 с. — 10 000 экз.
- Минувшее: Исторический альманах. Вып. 1. 1986.
- Минувшее. Исторический альманах. — Москва: Прогресс, Феникс, 1990. — Т. 1. — 384 с. — 50 000 экз. — ISBN 5-85042-002-9, ISBN 5-85042-001-0
- Милая, обожаемая моя Анна Васильевна… / Сост. Т. Ф. Павлова, Ф. Ф. Перченок, И. К. Сафонов, ред. Т. В. Есина. — Москва: Прогресс, Традиция, Русский путь, 1996. — 576 с. — 3000 экз.
- Павлова Т. Ф., Перченок Ф. Ф. Анна Васильевна Книпер. — Москва: Прогресс, 1996. 569 с.
- Сафонов Илья. Одя: История одной недолгой судьбы// Новый мир. 1997. № 6.