Վալերիանաթթու

Վալերիանաթթու, կատվախոտաթթու, $C_{4}H_{9}COOH$$C_{4}H_{9}COOH$, միահիմն սահմանային օրգանական թթու։ Հայտնի են վալերիանաթթվի չորս իզոմերները․ վալերիանաթթու՝ $CH_{3}(CH_{2})_{3}COOH$$CH_{3}(CH_{2})_{3}COOH$, իզովալերիանաթթու՝ $(CH_{3})_{2}CHCH_{2}COOH$$(CH_{3})_{2}CHCH_{2}COOH$, մեթիլէթիլքացախաթթու՝ $CH_{3}CH_{2}CH(CH_{3})COOH$$CH_{3}CH_{2}CH(CH_{3})COOH$ և եռմեթիլքացախաթթու՝ $(CH_{3})_{3}CCOOH$$(CH_{3})_{3}CCOOH$։ Անգույն, բնորոշ հոտով հեղուկներ են։ Վալերիանաթթվի որոշ ածանցյալներ ախտահանիչ են, էսթերները՝ մեծ մասամբ բուրավետ (մրգի, ծաղիկի հոտով) նյութեր։ Իզովալերիանաթթուն ստանում են կատվախոտի արմատներից՝ ջրային գոլորշու հետ թորելով (նաև սինթետիկ եղանակներով)։ Օգտագործվում է դեղամիջոցներ՝ վալիդոլ, բրոմիզովալ և այլն պատրաստելու համար։ Նրա իզոամիլային էսթերը՝ «խնձորի էսենցիա» օգտագործվում է սննդի արդյունաբերությունում։

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից  (հ․ 11, էջ 232)։