Սև փողերի տոկոսը

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Սև փողերի տոկոսը
ՀեղինակՆար-Դոս
Ժանրնովել
Բնօրինակ լեզուհայերեն
Կերպար(ներ)Մարան, Արտեմ
ՇարքՄեր թաղը
ՎիքիդարանՍև փողերի տոկոսը

«Սև փողերի տոկոսը», Նար-Դոսի «Մեր թաղը» նովելաշարի նովելներից է, որն ուրույն կերպով նկարագրում է կործանարար սովորությունների անդառնալի հետևանքները։

Սյուժե[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

«Սև փողերի տոկոսը» նովելի հերոսը տարրական մարդկայինի անկման մի այլ կրողն է. խաղամոլ ու հարբեցող Արտեմը իր գորշ գոյությունը քարշ է տալիս` բացարձակ չմտահոգվելով մոր` պառավ Մարանի վիճակով։ Դրաման սրվում է հակադրության կենցաղային մի ինքնատիպ պատկերով։ Մարանը ապրում է իր մի քանի հավերով, որոնց խնամքը շնչավորվում է ծնողական գորովանքով. «Հավերից մեկը շարժվեց և քնաթաթախ մի խուլ կռկռոց արձակեց.

-Ջան, ջան, մատաղ, ջան,-արտասանեց պառավ Մարանը և հորանջեց»[1]:

Մյուս կողմից նրա գորովանքը վախի ու զարմանքի նման է հնչում, երբ հերթական անսպասելի այցից հետո Արտեմը մորն է տալիս մի բուռ «սև փողեր»։ Նրա բութ ու անմեղսունակ էությանն ավելի բնորոշ էր այն, որ կեսգիշերին հարբած տուն գալիս մոր վախեցած հարցին ի պատասխան ոռնար. «Զահրումար ու չոռ ա, բաց արա, էլի»։ Ընտանիքի համար այս տեսակների չարիք դառնալը երևում է նրանում, որ հիմա էլ Արտեմը գողանում է մոր հավերը` կործանման դատապարտելով նրան[2]։

Գաղափարական բովանդակություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

«Սև փողերի տոկոսը», ինչպես «Մեր թաղը» շարքի մյուս նովելները ևս, արտացոլում է ժանակաշրջանի ծանր կացությունը, երբ հնի հետ մեկտեղ դեն են նետվում հավատն ու սրբությունը, երբ հինը կործանվում էր, բայց նորը հուսալի ոչինչ չէր բերում և անխնա ոտնահարում էր մարդկային անհատականությունը[3]։ Նահապետական բարքերը, արմատավորված սնոտիապաշտությունըպաշտությունը կործանում, խեղաթյուրում են մարդկային խղճուկ ճակատագրերը։

Կերպարներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Մարան
  • Արտեմ- Մարանի որդին

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. Նար-Դոս (1962). Մեր թաղը. Երևան: Հայպետուսմանկհրատ. էջ 82.
  2. Վ. Սաֆարյան (2021). Գրողի և կերպարի անհատականությունը. Մուրացան, Նար-Դոս. Երևան: ԵՊՀ հրատարակչություն. էջ 257.
  3. Հայ նոր գրականության պատմություն, հատոր չորրորդ. Երևան: Հայկական ՍՍՀ ԳԱ հրատարակչություն. 1972. էջ 263.