Մեհրան Քարիմի Նասերի
| Մեհրան Քարիմի Նասերի պարս.՝ مهران کریمی ناصری | |
|---|---|
 | |
| Ծնվել է | 1945[1][2] |
| Ծննդավայր | Մասջեդ Սոլեյման, Խուզեսթան, Պահլավական Իրան[1][2] |
| Մահացել է | նոյեմբերի 12, 2022[3][2] |
| Մահվան վայր | Փարիզ - Շառլ դը Գոլ, Le Mesnil-Amelot, Ֆրանսիա[4][1] |
| Գերեզման | Q110357068?[5] |
| Քաղաքացիություն |  Պահլավական Իրան և առանց քաղաքացիության |
| Մայրենի լեզու | պարսկերեն |
| Կրթություն | Բրեդֆորդի համալսարան (1974) |
| Մասնագիտություն | հիշատակագիր և փախստական |
 Merhan Karimi Nasseri Վիքիպահեստում | |
Մեհրան Քարիմի Նասերի (Mehran Karimi Nasseri, պարս.՝ مهران کریمی ناصری, հայտնի է նաև որպես Սըր Ալֆրեդ Մեհրան[6]), իրանցի փախստական, ով ապրել է Շառլ դը Գոլի անվան միջազգային օդանավակայանի տերմինալում 1988 թվականի օգոստոսի 26-ից մինչև 2006 թվականի հուլիսը: Նրա ինքնակենսագրության հիման վրա նկարահանվել է «Տերմինալ» ֆիլմը։
Պատմություն
1977 թվականին Շահ Մոհամմեդ Ռեզայի դեմ բողոքի ցույցերին մասնակցելու համար Նասերին արտաքսվել է Իրանից։ Դրանից հետո Նասերին քաղաքական ապաստան է փնտրել եվրոպական երկրներում, սակայն բոլոր փորձերն անհաջող են եղել։ 1981 թվականին նա վերջապես ստացավ քաղաքական փախստականի կարգավիճակ Բելգիայում, ինչը նրան թույլ տվեց կացության իրավունք ստանալ եվրոպական շատ այլ երկրներից մեկում։
Քանի որ Նասերիի մայրը բրիտանահպատակ էր, 1986 թվականին նա որոշում կայացրեց տեղափոխվել Գլազգո։ 1988 թվականին Բելգիայից հեռանալուց հետո Մեհրան Նասերին ուղևորվեց Ֆրանսիա՝ այնտեղից Լոնդոն մեկնելու համար։ Փարիզի երկաթուղային կայարանում նրանից գողացան դիվանագիտական փաստաթղթերը, սակայն, չնայելով դրան, Մեհրանը նստեց ինքնաթիռ։ Հիթրոու օդանավակայանում անձնագրային հսկողություն անցնելու փորձի ժամանակ նրան հետ ուղարկեցին Շառլ դը Գոլի օդանավակայան։ Ֆրանսիայի իշխանությունները թույլ չտվեցին նրան վերադառնալ Ֆրանսիա։ Քանի որ նա օրինական էր եկել, նրան չէին կարող ստիպել լքել օդանավակայանը։ Բելգիայում նոր փաստաթղթերի տրամադրումը հնարավոր կլիներ միայն Մեհրանի անձամբ ներկայանալու դեպքում, բայց միևնույն ժամանակ, բելգիական օրենքների համաձայն, փախստականը, որը լքել է իրեն ապաստան տված երկիրը, կորցնում է վերադարձի իրավունքը: 1995-ին Բելգիայի իշխանությունները նման թույլտվություն տվեցին, բայց միայն այն պայմանով, որ Մեհրանը բնակվի Բելգիայում սոցիալական աշխատողների հսկողության ներքո, ինչին նա չհամաձայնեց, քանի որ մտադիր էր ապրել Մեծ Բրիտանիայում:
Սկզբում նա ապրում էր այն ամենով, ինչ տալիս էին ուղևորներն ու օդանավակայանի աշխատակիցները, այնուհետև հայտնի դարձավ լրագրողներին, ովքեր հոդվածներ էին գրում նրա մասին և հարցազրույցներ վերցնում: Դեռևս 1998 թվականին նրա փաստաբանը հասավ նրան, որ իրեն վերադարձնեն կորցրած փաստաթղթերը, սակայն Նասերին հրաժարվեց լքել օդանավակայանը։ Օդանավակայանում ապրելու երկար փորձը մեծապես վնասեց նրա հոգեբանությունը, և նա օդանավակայանի տերմինալից դուրս աշխարհը ընկալեց որպես վտանգավոր, անկանխատեսելի և օտար[7]։
Во время своего восемнадцатилетнего пребывания в терминале аэропорта Шарля де Голля проводил время за чтением, вёл дневник и изучал экономику.
Жизнь Нассери в терминале закончилась в июле 2006 года, когда он был госпитализирован в связи с подозрением на туберкулёз. К концу января 2007 года он покинул больницу и на деньги, полученные от продажи прав на использование своей истории для фильма, поселился в одной из гостиниц недалеко от аэропорта. С тех пор он не появлялся на людях, но осенью 2022 года он снова вернулся в аэропорт Шарля де Голля. Считается, что он растратил все деньги и больше не знал куда идти. Он умер 12 ноября 2022 года в терминале 2F. Когда нашли его тело, при нем оставалось несколько тысяч евро[8][7].
Շառլ դը Գոլի օդանավակայանի տերմինալում ապրած ժամանակը՝ տասնութ տարին, անցկացրել է կարդալու, օրագիր պահելու և տնտեսագիտություն ուսումնասիրելու վրա:
Նասերիի կյանքը տերմինալում ավարտվել է 2006 թվականի հուլիսին, երբ նա հոսպիտալացվել էր տուբերկուլյոզի կասկածով։ 2007 թվականի հունվարի վերջին նա լքել է հիվանդանոցը և ֆիլմի համար իր պատմությունն օգտագործելու իրավունքի վաճառքից ստացված գումարով բնակություն հաստատել օդանավակայանից ոչ հեռու գտնվող հյուրանոցներից մեկում։ Այդ ժամանակից ի վեր նա չի հայտնվել հանրության մեջ, բայց 2022 թվականի աշնանը նա կրկին վերադարձել է Շառլ դը Գոլի օդանավակայան։ Ենթադրվում է, որ նա վատնել է ամբողջ գումարը և այլևս չգիտեր ուր գնալ: Նա մահացել է 2022 թվականի նոյեմբերի 12-ին 2F տերմինալում։ Երբ գտել են նրա մարմինը, նրա մոտ մնացել է մի քանի հազար եվրո[7][8]։
Ծանոթագրություններ
- ↑ 1,0 1,1 1,2 «Sir Alfred», le SDF qui a inspiré Spielberg et son film « Le Terminal », est mort à l’aéroport de Roissy
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Fichier des personnes décédées
- ↑ Mehran Karimi Nasseri, le SDF de Roissy qui a inspiré Spielberg est mort à l'aéroport
- ↑ Le Monde (ֆր.) / J. Fenoglio — Paris: Société éditrice du Monde, 1944. — ISSN 0395-2037; 1284-1250; 2262-4694
- ↑ https://www.leparisien.fr/val-d-oise-95/un-dernier-hommage-a-sir-alfred-le-sdf-de-roissy-qui-avait-inspire-spielberg-il-etait-seul-il-part-entoure-08-12-2023-FFOIVCA3C5AGNI2JWFBXI3D2SU.php
- ↑ «snopes.com: Man Living at Paris Airport». Արխիվացված է օրիգինալից 2022-03-21-ին. Վերցված է 2012-10-30-ին.
{{cite web}}: Unknown parameter|deadlink=ignored (|url-status=suggested) (օգնություն) - ↑ 7,0 7,1 7,2 «Терминал 2F: в аэропорту де Голля скончался иранец, проживший там полжизни». Արխիվացված է օրիգինալից 2022-11-15-ին. Վերցված է 2022-11-15-ին.
{{cite web}}: Unknown parameter|deadlink=ignored (|url-status=suggested) (օգնություն) - ↑ 8,0 8,1 «Mehran Karimi Nasseri aka Sir Alfred, the Roissy refugee who inspired Spielberg, is dead». Արխիվացված է օրիգինալից 2022-11-12-ին. Վերցված է 2022-11-12-ին.
{{cite web}}: Unknown parameter|deadlink=ignored (|url-status=suggested) (օգնություն)
Արտաքին հղումներ
- Кирилл Новиков. Сливки нищего общества // Журнал «Коммерсантъ Деньги» № 30 (685) от 04.08.2008