«Պարոն»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
| Տող 2. | Տող 2. | ||
== Ծագում == |
== Ծագում == |
||
Հայերենում «պարոն» բառը առաջին անգամ գործածվել է Կիլիկյան Հայաստանում, ունենալով «իշխան, մեծավոր» իմաստը: Բառը առաջացել է ֆրանսերեն «բարոն»<ref>[http://www.nayiri.com/imagedDictionaryBrowser.jsp?dictionaryId=51&dt=HY_HY&query=%D5%BA%D5%A1%D6%80%D5%B8%D5%B6&forceIndex=yes Գևորգ Ջահուկյան, Հայերեն ստուգաբանական բառարան], «Ասողիկ» հրատարակչություն, Երևան, 2010։</ref> ({{lang-fr|Baron}}, թարգ.՝ ''«իշխանավոր»'') բառից, որն էլ իր հերթին ծագում է գերմաներեն ''baro'' «ազատ մարդ» նշանակությունից: Հետագայում արևմտահայերը գրել են «պարոն» |
Հայերենում «պարոն» բառը առաջին անգամ գործածվել է Կիլիկյան Հայաստանում, ունենալով «իշխան, մեծավոր» իմաստը: Բառը առաջացել է ֆրանսերեն «բարոն»<ref name="Ջահուկյան">[http://www.nayiri.com/imagedDictionaryBrowser.jsp?dictionaryId=51&dt=HY_HY&query=%D5%BA%D5%A1%D6%80%D5%B8%D5%B6&forceIndex=yes Գևորգ Ջահուկյան, Հայերեն ստուգաբանական բառարան], «Ասողիկ» հրատարակչություն, Երևան, 2010։</ref><ref name="Աճառյան">[http://www.nayiri.com/imagedDictionaryBrowser.jsp?dictionaryId=7&dt=HY_HY&pageNumber=2095 Հրաչեայ Աճառեան, Հայերէն արմատական բառարան], Երևան, 1926։</ref> ({{lang-fr|Baron}}, թարգ.՝ ''«իշխանավոր»'') բառից, որն էլ իր հերթին ծագում է գերմաներեն ''baro'' «ազատ մարդ» նշանակությունից<ref name="Աճառյան" />: Հետագայում արևմտահայերը գրել են «պարոն» և կարդացել «բարոն»: Ժամանակակից արևելահայերենում գրվում և կարդացվում է «պարոն»<ref name=Սարգսյան37>{{Գիրք:Վաչագան Սարգսյան:Հայերենը ափի մեջ}}</ref>: |
||
== Տես նաև == |
== Տես նաև == |
||
15:09, 12 Սեպտեմբերի 2017-ի տարբերակ
Պարոն, հայերենի հարգալից դիմելաձևի համակարգում ընդունված բառ[1], որը կրում է «հարգարժան այր» իմաստը:
Ծագում
Հայերենում «պարոն» բառը առաջին անգամ գործածվել է Կիլիկյան Հայաստանում, ունենալով «իշխան, մեծավոր» իմաստը: Բառը առաջացել է ֆրանսերեն «բարոն»[2][3] (ֆր.՝ Baron, թարգ.՝ «իշխանավոր») բառից, որն էլ իր հերթին ծագում է գերմաներեն baro «ազատ մարդ» նշանակությունից[3]: Հետագայում արևմտահայերը գրել են «պարոն» և կարդացել «բարոն»: Ժամանակակից արևելահայերենում գրվում և կարդացվում է «պարոն»[1]:
Տես նաև
Ծանոթագրություններ
- ↑ 1,0 1,1 Վաչագան Սարգսյան, Հայերենը ափի մեջ, Երևան, «9-րդ հրաշալիք», 2005։
- ↑ Գևորգ Ջահուկյան, Հայերեն ստուգաբանական բառարան, «Ասողիկ» հրատարակչություն, Երևան, 2010։
- ↑ 3,0 3,1 Հրաչեայ Աճառեան, Հայերէն արմատական բառարան, Երևան, 1926։