Վիկտորիանո Սանտոս Իրիարտեն, որը հայտնի է որպես Էլ Կանարիո, Պուերտո դե լա Կրուսից մի ընտանիքի ժառանգ էր[2]։ Մարզական կարիերայի ընթացքում նա ակտիվորեն հանդես է եկել ուրուգվայական «Ռասինգ» և «Պենյարոլ» ակումբներում։ Սկզբում խաղացել է «Ռասինգում», այնուհետև 1932 թվականին տեղափոխվել է «աուրինեգրոսների» շարքերը, որտեղ խաղացել է 1932-1934 թվականներին։ Որպես ձախ հարձակվող, նա 1932 թվականին «Պենյարոլի» հետ հաղթել է Ուրուգվայի առաջնությունում։ 1934 թվականին Իրիարտեն ծանր հիվանդացել է տուբերկուլոզով և ստիպված է եղել ավարտել կարիերան։ Ըստ Լուչանո Ալվարեսի՝ նա մահացել է 1938 թվականին 35 տարեկանում[3][4], սակայն մյուս աղբյուրներում որպես մահվան տարեթիվ նշվում է 1968 թվականը։
Հարձակվող Սանտոս Իրիարտեն, որը ծնվել է Կանելոնես դեպարտամենտում և որի ընտանիքը սերում էր Պուերտո դե լա Կրուսից[2], Ուրուգվայի ազգային հավաքականի խաղացող էր, որի հետ կարողացել է նվաճել աշխարհի չեմպիոնի տիտղոսը առաջին անգամ անցկացված 1930 թվականի աշխարհի առաջնությունում։ Այդ մրցաշարում նա մասնակցել է Ուրուգվայի բոլոր չորս խաղերին՝ խփելով երկու գոլ։ Նրա վերջին գոլը Արգենտինայի դեմ կարևոր խաղում էր, որում Ուրուգվայը հաղթել է 4-2 հաշվով։ Աշխարհի առաջնությունից հետո՝ 1930-1931 թվականներին, իր երկրի ազգային թիմի կազմում նա միայն մեկ միջազգային հանդիպում է անցկացրել։ Սա նշանակում է, որ 1930 թվականի հուլիսի 18-ից մինչև 1931 թվականի սեպտեմբերի 6-ը նա ընդամենը հինգ միջազգային հանդիպում է անցկացրել, որոնցում երկու անգամ գրավել է մրցակիցների դարպասը[5]։
.JPG)
Ուրուգվայ
