Ռաֆիկ Եղոյան

Ռաֆիկ Գարեգինի Եղոյան;
Ծնվել է	ապրիլի 2, 1931 (93 տարեկան)
Ծննդավայր	Լենինական, Հայկական ԽՍՀ, ԱԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ
Կրթություն	ՀԱՊՀ
Ուշագրավ աշխատանքներ	Մայր Հայաստան և Ավետիք Իսահակյանի տուն-թանգարան

Վիքիպեդիայում կան հոդվածներ Եղոյան ազգանունով այլ մարդկանց մասին։

Ռաֆիկ Գարեգինի Եղոյան (ապրիլի 2, 1931, Լենինական, Հայկական ԽՍՀ, ԱԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ), հայ ճարտարապետ, ՀԽՍՀ վաստակավոր ճարտարապետ (1981)։

Ճարտարապետ Գարեգին Եղոյանի հայրն է։

Կենսագրություն

1961 թվականին ավարտել է Երևանի պոլիտեխնիկական ինստիտուտը։ 1961 թվականից եղել է Հայպետնախագիծ ինստիտուտի Գյումրու մասնաճյուղի գլխավոր ճարտարապետ, 1990 թվականից՝ Երևաննախագիծ ինստիտուտի «Գյումրի» արվեստանոցի գլխավոր ճարտարապետ, 1964-1977 թվականներին միաժամանակ՝ Գյումրու գլխավոր ճարտարապետ^[1]։

Ստեղծագործական գործունեություն

Ռաֆիկ Եղոյանի նախագծերով Գյումրիում կառուցվել են՝

«1000-ամյա Անի» հուշակոթողը, 1962
Սուրբ Ամենափրկիչ եկեղեցու զանգակատունը, 1964
«Կումայրի» զբոսաշրջիկների հանգրվանը, 1970
Երկաթուղային կայարանը, 1979
«Մայր Հայաստան» հուշակոթողը, կոփածո պղինձ, բազալտ, 1974-1985
Ավետիք Իսահակյանի տուն-թանգարան (Գյումրի), 1969
«Արտյոմ Պետրոսյան», դիմաքանդակ- հուշարձան իր անվան դպրոցի դիմաց, քանդակագործ` Արարատ Հովսեփյան, Գյումրի, գրանիտ, 1970
Սերգեյ Մերկուրովի տուն-թանգարան, Գյումրի, 1979
Բնակելի շենքեր, հուշարձաններ

1988 թվականի դեկտեմբեորի 7-ի երկրաշարժից հետո Ռաֆիկ Եղոյանը մեծածավալ նախագծային կազմակերպչական աշխատանքներ է ծավալել Գյումրին վերականգնելու համար։ Եղոյանի նախագծերով կառուցվել են թիվ 5 և 8 դպրոցները, վերակառուցվել երկրաշարժից քանդված Սուրբ Ամենափրկիչ եկեղեցին որդու` Գարեգին Եղոյանի հետ։