Յոզեֆ Բարմոշ
 | |||
|---|---|---|---|
| Քաղաքացիությունը |
 Չեխոսլովակիա[1][2] և  Սլովակիա | ||
| Ծննդյան ամսաթիվ | օգոստոսի 28, 1954[3][4][1][…] (69 տարեկան) | ||
| Ծննդավայր | Šurany, Nové Zámky District, Սլովակիա[1][2] | ||
| Դիրք | պաշտպան | ||
|
| |||
|
| |||
|
| |||
|
| |||
|
| |||
Յոզեֆ Բարմոշ (չեխ․՝ Jozef Barmoš; օգոստոսի 28, 1954[3][4][1][…], Šurany, Nové Zámky District, Սլովակիա[1][2]), չեխոսլովակացի ֆուտբոլիստ, ով խաղացել է պաշտպանի դիրքում։ Խաղային կարիերայի ավարտից հետո՝ ֆուտբոլային մարզիչ։
Գրեթե ամբողջ կարիերան հանդես է եկել «Ինտեր» (Բրատիսլավա) ակումբում, բացի այդ, մեկ մրցաշրջանում խաղացել է Պրահայի «Դուկլայում», որի հետ դարձել է երկրի չեմպիոն, իսկ խաղային կարիերայի ավարտին Բելգիայում խաղացել է «Ռասինգ Բրյուսել» ակումբում։ Հանդես է եկել նաև Չեխոսլովակիայի ազգային հավաքականում, որի կազմում նվաճել Է Եվրոպայի չեմպիոնի տիտղոսը։
Խաղային կարիերայի ավարտից հետո երկար ժամանակ կապված է եղել «Ինտերի» (Բրատիսլավա) հետ, որտեղ աշխատել է որպես մարզիչ, ֆունկցիոներ և նախագահ[5]։
Ակումբային կարիերա[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ծնվել է 1954 թվականի օգոստոսի 28-ին Շուրանի քաղաքում։ «Դրուժստեվնիկ» (Բեշենովո) ակումբի ֆուտբոլային դպրոցի սան։ Մեծահասակների ֆուտբոլում իր նորամուտը նշել է 1970 թվականին «Ինտեր» (Բրատիսլավա) թիմում, որտեղ անցկացրել է ութ մրցաշրջան։
1978-1979 թվականների ընթացքում անցել է զինվորական ծառայություն՝ հանդես գալով Պրահայի «Դուկլա» ակումբի կազմում, որի հետ դարձել է Չեխոսլովակիայի չեմպիոն[6]։
1978 թվականին վերադարձել է «Ինտեր», որտեղ խաղացել է ևս վեց մրցաշրջան։ Ֆուտբոլիստի պրոֆեսիոնալ կարիերան ավարտել է բելգիական «Ռասինգ Բրյուսելի» կազմում ելույթներով, որտեղ խաղացել է 1985-1989 թվականներին, ընդ որում 1986/87 և 1987/88 մրցաշրջաններում ակումբը հանդես է եկել երկրի բարձրագույն դիվիզիոնում։
Ելույթներ ազգային հավաքականում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Չեխոսլովակիայի ազգային հավաքականի կազմում ոչ մի հանդիպում չունենալով՝ Յոզեֆը թիմի հետ մեկնել է որպես պահեստային խաղացող 1976 թվականին Հարավսլավիայում կայացած Եվրոպայի առաջնությանը, որտեղ խաղադաշտ դուրս չի եկել, սակայն թիմի հետ նվաճել է մայրցամաքային չեմպիոնի տիտղոսը։
Միայն 1977 թվականի նոյեմբերի 9-ին նա իր նորամուտը նշեց ազգային հավաքականի պաշտոնական խաղերում Հունգարիայի հավաքականի դեմ ընկերական խաղում (1:1) և հաջորդ տարվանից դարձավ Չեխոսլովակիայի թիմի հիմնական խաղացողը։ Այդ կարգավիճակում նա մեկնել է 1980 թվականի Եվրոպայի հաջորդ առաջնությանը Իտալիա, որտեղ մասնակցել է բոլոր չորս խաղերին, իսկ Իտալիայի հավաքականի դեմ 3-րդ տեղի համար խաղում (1:1) խփել է հետխաղյա 9-րդ որոշիչ 11 մետրանոցը (9:8)՝ իր թիմին բերելով բրոնզե պարգևներ։
Երկու տարի անց գնացին Իսպանիա՝ մասնակցելու 1982 թվականի աշխարհի առաջնությանը։ Այնտեղ Բարմոշը նույնպես հիմնական խաղացողն էր, սակայն թիմն անհաջող հանդես եկավ մրցաշարում։ Քուվեյթի հետ սենսացիոն ոչ-ոքիից հետո (1:1) չեխոսլովակիները պարտվեցին Անգլիայի հավաքականին (0։ 2)՝ Բարմոշի ինքնագոլից հետո բաց թողնելով գնդակներից մեկը։ Երրորդ խաղը, որը տեղի ունեցավ 1982 թվականի հունիսի 24-ին Ֆրանսիայի հավաքականի դեմ, կրկին ավարտվեց ոչ-ոքի և վերջինը դարձավ Յոզեֆի համար հավաքականի կազմում։
Յոթ տարվա ընթացքում Յոզեֆ Բարմոշը երկրի գլխավոր թիմի մարզահագուստով 50 հանդիպում է անցկացրել[7]։
Մարզչի կարիերա[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Կարիերան ավարտելուց հետո Բարմոշը դարձել է ֆուտբոլի մարզիչ և 1989-1991 թվականներին աշխատել է որպես ավստրիական «Զիգհարտսկիրխեն» սիրողական թիմի խաղացող մարզիչ։
Շուտով Բարմոշը վերադարձավ հայրենիք, որտեղ սկսեց աշխատել տեղի ֆուտբոլի ֆեդերացիայում։ Սկզբում գլխավորել Է Սլովակիայի մինչև 19 տարեկանների հավաքականը, որտեղ աշխատել է 4 տարի մինչև 1995 թվականը։ Այնուհետև մինչև 1998 թվականը եղել է Սլովակիայի մինչև 21 տարեկանների հավաքականի մարզիչ և ազգային հավաքականի օգնական Յոզեֆ Յանկեհի շտաբում։
1999-2000 թվականներին գլխավորել է «Ժիլինան», ապա 2001-2005 թվականներին աշխատել է Բրատիսլավայի «Ինտերի» գլխավոր մենեջեր։ Այդ ընթացքում թիմը դարձել է Սլովակիայի չեմպիոն և գավաթակիր։
2006-2008 թվականներին Բարմոշը կրկին աշխատել է Սլովակիայի երիտասարդական թիմերի հետ՝ նախ մինչև 20, ապա մինչև 21 տարեկանների հավաքականի հետ։
2009 թվականին դարձել է վերականգնված «Ինտերի» (Բրատիսլավա) նախագահ[8], ով սկսեց խաղալ երկրի վեցերորդ ամենաբարձր դիվիզիոնում։ Բարմոշը ընդմիջումներով աշխատել է նաև թիմի գլխավոր մարզիչ։ Օգնել է ակումբին մի քանի անգամ բարձրանալ դասարան՝ հասնելով Սլովակիայի երկրորդ դիվիզիոն։
Կոչումներ և նվաճումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Որպես խաղացող[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Չեխոսլովակիայի չեմպիոն (1)։
- «Դուկլա» (Պրահա)։ 1988/89
- Եվրոպայի չեմպիոն (1)։
- Չեխոսլովակիա։ 1976
Անձնական կյանք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ամուսնացած է, ունի երկու զավակ։ Որդին՝ Պավոլ Բարմոշը, եղել է նաև պրոֆեսիոնալ ֆուտբոլիստ և խաղացել է Սլովակիայում, Լիտվայում և Ավստրիայում։
2010 թվականին մասնակցել է Սլովակիայի ազգային խորհրդի խորհրդարանական ընտրություններին «միություն-կուսակցություն հանուն Սլովակիայի» կուսակցությունից[9], սակայն ընտրություններում կուսակցությունը չի հաղթահարել 5 տոկոսի շեմը։
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 Evidence zájmových osob StB
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Evidence zájmových osob StB
- ↑ 3,0 3,1 Transfermarkt.com(բազմ․) — 2000.
- ↑ 4,0 4,1 FBref.com(բազմ․)
- ↑ «Futbalový Inter ožíva. Sezónu začne v piatej lige». SME.sk. Արխիվացված օրիգինալից 2010 թ․ մայիսի 2-ին. Վերցված է 2020 թ․ մայիսի 10-ին.
- ↑ Síň slávy na stránkách FK Dukla.cz
- ↑ «FOTBAL.CZ - Reprezentace A - statistiky». nv.fotbal.cz. Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ օգոստոսի 16-ին. Վերցված է 2020 թ․ մայիսի 10-ին.
- ↑ «Inter má jediný cieľ, postúpiť do vyššej súťaže». Արխիվացված օրիգինալից 2020 թ․ օգոստոսի 4-ին. Վերցված է 2020 թ․ մայիսի 10-ին.
- ↑ «Únia - Strana pre Slovensko».
|
