Մասնակից:LIA2024/Ավազարկղ
Հաղորդակցման ուսումնասիրությունը, ակադեմիական առարկա է, որն ուսումնասիրում է մարդկային հաղորդակցության և վարքի գործընթացները, միջանձնային հարաբերություններում հաղորդակցման ձևերը, սոցիալական հարաբերություն և մշակույթների միջև հաղորդակցությունը: Հաղորդակցությունը սովորաբար սահմանվում է որպես գաղափարների, տեղեկատվության, ազդանշանների կամ հաղորդագրությունների տրամադրում, ստացում կամ փոխանակում համապատասխան լրատվամիջոցների միջոցով, որոնք հնարավորություն են տալիս անհատներին կամ խմբերին համոզել, տեղեկատվություն փնտրել, տեղեկատվություն տրամադրել կամ արդյունավետ կերպով արտահայտել զգացմունքները: Հաղորդակցման ուսումնասիրությունը սոցիալական գիտություն է, որն օգտագործում է էմպիրիկ հետազոտության և քննադատական մտածողության մի շարք մեթոդներ՝ զարգացնելու գիտելիքների մի ամբողջություն, որն ընդգրկում է մի շարք թեմաներ՝ սկսած անձնական զրույցից անհատական գործակալության մակարդակով և փոխազդեցությունից մինչև սոցիալական և մշակութային հաղորդակցության համակարգեր մակրո մակարդակ:
Коммуникационные исследования — академическая дисциплина, изучающая процессы человеческого общения и поведения, модели общения в межличностных отношениях, общественные отношения и коммуникацию в разных культурах. Коммуникация обычно определяется как предоставление, получение или обмен идеями, информацией, сигналами или сообщениями через соответствующие медиа, что позволяет отдельным лицам или группам убеждать, искать информацию, предоставлять информацию или эффективно выражать эмоции. Коммуникационные исследования это общественная наука, которая использует различные методы эмпирического исследования и критического мышления для разработки совокупности знаний, охватывающих ряд тем, от личного разговора на уровне индивидуальной агентности и взаимодействия до систем социальной и культурной коммуникации на макроуровне.[1][2]
Հաղորդակցման տեսաբանները հիմնականում կենտրոնանում են հաղորդակցության տեսական ըմբռնումը կատարելագործելու վրա, ուսումնասիրելով վիճակագրությունը, որպեսզի օգնեն հիմնավորել պնդումները: Ընդլայնվում է հաղորդակցության ուսումնասիրման հասարակական գիտական մեթոդների շրջանակը։ Հաղորդակցման հետազոտողները օգտագործում են մի շարք որակական և քանակական մեթոդներ: 20-րդ դարի կեսերի լեզվական և մշակութային շրջադարձերը հանգեցրին հաղորդակցության վերլուծության ավելի ու ավելի մեկնաբանական, հերմենևտիկ և փիլիսոփայական մոտեցումների: Ընդհակառակը, 1990-ականների վերջին և 2000-ականների սկզբին ի հայտ եկան նոր վերլուծական, մաթեմատիկական և հաշվողական խիստ մեթոդներ:
Ученые-теоретики коммуникации сосредотачиваются в первую очередь на уточнении теоретического понимания коммуникации, изучении статистики, чтобы помочь обосновать утверждения. Спектр социально-научных методов изучения коммуникации расширяется. Исследователи коммуникации используют различные качественные и количественные методы. Лингвистические и культурные повороты середины 20-го века привели к все более интерпретативному, герменевтическому и философскому подходам к анализу коммуникации.[3] И наоборот, в конце 1990-х и начале 2000-х годов появились новые аналитические, математические и вычислительно строгие методы.[4][5][6]
Հաղորդակցման տեսաբանները հիմնականում կենտրոնանում են հաղորդակցության տեսական ըմբռնումը կատարելագործելու վրա, ուսումնասիրելով վիճակագրությունը, որպեսզի օգնեն հիմնավորել պնդումները: Ընդլայնվում է հաղորդակցության ուսումնասիրման հասարակական գիտական մեթոդների շրջանակը։ Հաղորդակցման հետազոտողները օգտագործում են մի շարք որակական և քանակական մեթոդներ: 20-րդ դարի կեսերի լեզվական և մշակութային շրջադարձերը հանգեցրին հաղորդակցության վերլուծության ավելի ու ավելի մեկնաբանական, հերմենևտիկ և փիլիսոփայական մոտեցումների: Ընդհակառակը, 1990-ականների վերջին և 2000-ականների սկզբին ի հայտ եկան նոր վերլուծական, մաթեմատիկական և հաշվողական խիստ մեթոդներ:
Коммуникация как область исследования применяется в журналистике, бизнесе, средствах массовой информации, связях с общественностью, маркетинге, новостях и телевещании, межличностном и межкультурном общении, образовании, государственном управлении и не только. Поскольку взаимодействие между структурой социальной коммуникации и индивидуальной агентностью влияет на все сферы человеческой деятельности и общения, коммуникативные исследования постепенно расширили свое внимание на другие области, такие как здоровье, медицина, экономика, военные и пенитенциарные учреждения, Интернет, социальный капитал и на роль коммуникативной деятельности в развитии научного знания.
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ Robert T. Craig Communication Theory as a Field // Communication Theory. — 1999-05-01. — В. 2. — Т. 9. — С. 119–161. — ISSN 1050-3293. —
- ↑ Erving Goffman The presentation of self in everyday life. — Anchor Books, 1990. — 278 с. — ISBN 978-0-385-09402-3
- ↑ Andrew F Hayes Statistical methods for communication science. — Mahwah, N.J.: Lawrence Erlbaum Associates, 2005. — ISBN 978-1-4106-1370-7, 978-0-8058-5487-9, 978-1-135-25090-4, 978-1-135-25085-0, 978-1-135-25089-8, 978-1-138-98293-2
- ↑ C. E. Shannon A mathematical theory of communication // ACM SIGMOBILE Mobile Computing and Communications Review. — 2001-01-01. — В. 1. — Т. 5. — С. 3–55. — ISSN 1559-1662. —
- ↑ C. Shannon A mathematical theory of communication // MOCO. — 2001. — Архивировано из первоисточника 16 հունվարի 2022.
- ↑ Shannon, C. E. A mathematical theory of communication // Bell Systems Technical Journal. — 1948. — Т. 27. Архивировано из первоисточника 16 հունվարի 2022.