Մասնակից:Վերգինե/Ավազարկղ11

Սատանայի կամուրջ (գերմ.՝ Teufelsbrucke), երեք կամուրջներ Շվեյցարիայի Ռեուս գետի վրա , Անդերմատ գյուղի մերձակայքում, գտնվում է Ալպերում ՝ Սեն Գոթարդ լեռնանցքից 12 կմ հյուսիս:

1230-1707 թվականներին Անդերմատում գոյություն ուներ փայտե կամուրջ: Առաջին քարե կամուրջը կառուցվել է Ռեուսի ձորում 1595 թվականին ։

Ըստ լեգենդի երկար ժամանակ տեղացիներին այդպես էլ չի հաջողվել կամուրջ կառուցել, քանի որ գետի կատաղի հոսքը ամեն անգամ քանդում էր նորացված կամուրջը: Այնուհետև սատանան (որի անունով անվանվել է կամուրջը) պայմանավորվել է շինարարների հետ, առաջարկել օգնել կամուրջի կառուցմանը՝ այն պայմանով, որ նա կվերցնի այն անձի հոգին ով առաջինը կհատի կամուրջը: Կամուրջը կառուցվել է, բայց տեղացիները խորամանկել են կամրջի վրա առաջինը բաց թողնելով այծ: Լեգենդի հիշատակին Սատանի կամուրջի մոտ գտնվող ժայռի վրա կարմիր ներկով նկարեցին սատանա և այծ : Այս պատկերները գոյատևել են մինչ օրս: Սատանայի կամուրջը նեղ քարե կամար է՝ շուրջ 25 մ երկարություն, որը կառուցվել է կիրճի վրա՝ 22-23 մ բարձրությամբ։

Ռուսական բանակի անցումը[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1799 թվականին Սուվորովի շվեյցարական արշավի ժամանակ ռուսական զորքերը, ցուցաբերելով բարձր մարտավարական հմտություն և հերոսություն, մարտին մասնակցեցին Սատանայի կամրջի երկայնքով: Ուրսեռն գյուղից դեպի Սատանի կամուրջ տանող ճանապարհը անցնում էր նեղ (մինչև 3 մետր լայնությամբ) թունելի միջոցով` մոտ 60 մետր երկարությամբ, որը պաշտպանված էր ֆրանսիական ջոկատի կողմից: Ռուս զինվորներին հաջողվել է շրջանցել թունելը սարերի և գետի կիրճի երկայնքով և, հանկարծի հայտնվելով թունելի հակառակ կողմում, ջախջախել է ֆրանսիական ջոկատը:Ֆրանսիական զորքը, որը գտնվում էր գետի հակառակ ափին սկսեցին ոչնչացնել կամուրջը։

«Ձեր կայսերական մեծության զորքերը»,- գրել է ՍուվորովըՊավել I-ին տված իր զեկույցում. «Անցավ մի մութ լեռնային քարանձավի միջով, գրավեց մի կամուրջ, այն ոչնչացվում է թշնամու կողմից: Բայց սա չի խանգարում հաղթողներին, տախտակները կապվում են սպաների շարֆերով, նրանք վազում են այդ տախտակների երկայնքով, վերևից իջնում են անդունդ և, հասնելով թշնամուն, ամենուր խփում են նրան ... Քարեր, ձյուն և երկրային քարեր, որոնց վրա շատ մարդիկ ձիերով թռչում էին անդունդի խորքերը ...^[1]

Ռուսաստանցի զինվորները քանդել էին մոտակայքում գտնվող ախոռը: Սպաները, եղբայրներ Մեշչերսկիի առաջինի և Մեշչերսկի երրորդի գլխավորությամբ, տախտակները կապում էին սպաների շարֆերով և փակում էին կամրջի մեջ ձևավորված բացը, մինչդեռ զինվորները հակառակ ափին կռվում էին հակառակորդի հետ: Առաջինը կամրջին ոտք դնողը Մեշչերսկի երրորդն էր: Նա մահացու վիրավորվեց և ընկավ անդունդը ՝ ժամանակ ունենալով ասելու. «Ընկերներ, մի մոռացեք ինձ ռազմազեկույցում»: Սակայն ռուսական զորքը կարողացավ ետ շպրտել ֆրանսիացիներին: Այնուհետև Սատանի կամուրջը մի քանի ժամվա ընթացքում վերանորոգվեց, և երեկոյան ժամը 16-ի սահմաններում Սուվորովի հիմնական ուժերը անցան կամուրջը^[2]:

1888 թվականին այս կամուրջը, որը կանգնած էր գրեթե երեք դար և հիշվում էր Սուվորովի շվեյցարական արշավով, փլուզվեց: Դրանից պահպանվել են ձախ ափի կառույցների մնացորդները, որի դիմաց գտնվում է այսպես կոչված «ֆրանսիական հրապարակ», որտեղ պարտություն է կրել ֆրանսիական ջոկատը ՝ պաշտպանելով ելքը Ուրսեռն անցքից: Այնուամենայնիվ, դեռևս 1830 թվականին նրա կողքին կառուցվեց մի նոր կամուրջ, որը նույնպես հայտնի դարձավ որպես «Սատանայի կամուրջ»: Վերջապես, 1955 թվականին, երկրորդ կամրջի կողքին, որը մինչ օրս կանգնած է, բացվեց ժամանակակից ավտոճանապարհը՝ «Սատանի կամուրջը»:

1982 թվականին Շվեյցարիայում Սուրբ Գոթարդ թունելի բացման հարյուրամյակի առթիվ ձուլվեցին ոսկուց և արծաթից պատրաստված մի շարք հիշատակի մեդալներ: Դրանցից մեկը նվիրված է Սատանայի կամրջի երկայնքով ռուսական զորքերի անցմանը: Այն պատկերում է սատանայի կամուրջ ներխուժած ռուս զինվորներին, որոնՔ ձեռքերին ունեին դրոշակ՝ հետևյալ գրությամբ. «Կռիվ հանուն սատանայի կամրջի. 1799» ^[3]։

Երկրորդ սատանայի կամուրջը (1934)
Երկրորդ և երրորդ սատանայի կամուրջը
Երկրորդ և երրորդ սատանայի կամուրջը երկաթուղային կամրջի կողմից
Երկրորդ և երրորդ սատանայի կամուրջների համայնապատկերը (2013 թ. Օգոստոս)
Երկաթուղու, երկրորդ և երրորդ սատանայի կամուրջների համայնապատկերը (2011 թ. Հոկտեմբեր)
Երկրորդ և երրորդ սատանայի կամուրջը ՝ Սուվորովի հուշարձանի հրապարակից

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

↑ А. В. Суворов. Документы, т 1 — 4; т.4 1799—1800. М, Воениздат, 1949—1953
↑ И. И. Ростунов. Генералиссимус А. В. Суворов. Жизнь и полководческая деятельность
↑ Г. П. Драгунов. «Чёртов мост. По следам Суворова в Швейцарии». Изд. «Городец», 2-е изд., 2008

Կատեգորիա:Կամուրջներ

[1] А. В. Суворов. Документы, т 1 — 4; т.4 1799—1800. М, Воениздат, 1949—1953

[2] И. И. Ростунов. Генералиссимус А. В. Суворов. Жизнь и полководческая деятельность

[3] Г. П. Драгунов. «Чёртов мост. По следам Суворова в Швейцарии». Изд. «Городец», 2-е изд., 2008

[1]

[2]

[3]