Մասնակից:Մար75/Ավազարկղ1

https://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%93%D0%B5%D0%BD%D1%80%D0%B8%D1%85_II_(%D0%BA%D0%BE%D1%80%D0%BE%D0%BB%D1%8C_%D0%A4%D1%80%D0%B0%D0%BD%D1%86%D0%B8%D0%B8)

Генрих II (ֆր.՝ Henri II, Կաղապար:ДатаРождения, Сен-Жерменский дворец — Կաղապար:ДатаСмерти, Турнельский дворец^[fr], Կաղապար:МестоСмерти, Франция) — король Франции с 31 марта 1547 года, второй сын Франциска I от брака с Клод Французской, дочерью Людовика XII, из Ангулемской линии династии Валуа. Генрих II (фр. Henri II, 31 марта 1519, Сен-Жерменский дворец — 10 июля 1559, Турнельский дворец^[fr], Париж, Франция) — король Франции с 31 марта 1547 года, второй сын Франциска I от брака с Клод Французской, дочерью Людовика XII, из Ангулемской линии династии Валуа.

Հենրի II (fr. Anri II, մարտի 31, 1519, Սեն Ժերմեն պալատ - հուլիսի 10, 1559, Տուրնելյան պալատ [fr], Փարիզ, Ֆրանսիա) - Ֆրանսիայի թագավոր 1547 թվականի մարտի 31-ից, Ֆրանցիսկոս I-ի երկրորդ որդին: նրա ամուսնությունից Կլոդ ֆրանսիացու Լյուդովիկոս XII-ի դստեր հետ, Վալուա դինաստիայի Անգուլեմի տոհմից։

Գահաժառանգություն

При рождении получил титул герцога Орлеанского. В 1526—1529 годах Генрих находился вместе со старшим братом дофином Франциском вместо отца при дворе короля Карла V Испанского в качестве заложника. thumb|Генрих II и Катерина Медичи.|304x304px В 1533 году Генрих вступил в брак с Екатериной Медичи. В 1536 году он стал наследником престола, дофином и герцогом Бретонским после смерти старшего брата. В 1542 году дофин принял начальство над армией, которая осаждала Перпиньян

Ծննդյան պահին նա ստացել է Օռլեանի դուքսի կոչում։ 1526-1529 թվականներին Հենրին իր ավագ եղբոր՝ Ֆրանցիսկոսի հետ, հոր փոխարեն եղել է Իսպանիայի թագավոր Կարլ V-ի արքունիքում՝ որպես պատանդ։1533 թվականին Հենրին ամուսնացել է Եկատերինա Մեդիչիի հետ։ 1536 թվականին նա դարձավ գահաժառանգ,իր ավագ եղբոր մահից հետո Բրետանի դուքսը և դոֆֆինը։ 1542 թվականին դոֆինը ստանձնեց Պերպինիանը պաշարող բանակի հրամանատարությունը։

Գահակալում

В своё царствование он огнём и мечом преследовал усиливавшийся в стране протестантизм. Войну с Англией он продолжал после смерти отца и окончил её в 1550 году возвращением Булони. Перестал созывать Генеральные штаты.

Իր թագվորության ժամանակ նա կրակով ու սրով հետապնդում էր երկրում աճող բողոքականությունը։ Նա շարունակեց պատերազմը Անգլիայի հետ հոր մահից հետո և ավարտեց այն 1550 թվականին Բուլոնի վերադարձով։ Դադարեցրեց հրավիրել գեներալիտետը:

Պատերաազմ կայսրության հետ

Уже в 1548 году он снова находился с Карлом V в едва скрываемой вражде. Не встречая препятствий со стороны Англии, он вступил в союз с немецкими протестантами. В то время как Мориц Саксонский изменил Карлу V, Генрих внезапно напал на Лотарингию, завоевал Туль и Верден и занял Нанси; французам удалось захватить и Мец, но нападение на Страсбург было отбито. Карл V осадил со значительным войском Мец, где мужественно и успешно защищался герцог Гиз. В 1554 году Генрих выставил 3 армии, которые опустошили Артуа, Геннегау и Льеж и разбили неоднократно имперские войска.

Արդեն 1548 թվականին նա նորից Կարլոս V-ի հետ ակնհայտ թշնամության մեջ էր: Չհանդիպելով Անգլիայի կողմից որևէ խոչընդոտի, նա դաշինք կնքեց գերմանիայի բողոքականների հետ։ Այն ժամանակ երբ Մորից Սաքսոնիացին դավաճանեց Չարլզ V-ին, Հենրին անսպասելիորեն հարձակվեց Լոթարինգիայի վրա, գրավեց Թուլն ու Վերդունը, Նենսին; ֆրանսիացիներին հաջողվեց գրավել նաև Մեցը, սակայն Ստրասբուրգի վրա հարձակումը հետ մղվեց։ Չարլզ V-ը զգալի բանակով պաշարեց Մեցը, որը խիզախորեն և հաջողությամբ պաշտպանեց Գուզի դուքսը: 1554 թվականին Հենրին դաշտ է դուրս բերում 3 բանակ, որոնք ավերել են Արտուան, Գենեգաուն և Լիեժը և բազմիցս ջախջախել են կայսերական զորքերը։

Իտալական պատերազմները

В Италии Генрих также вёл войну с 1552 года. Его маршал Бриссак с успехом действовал в Пьемонте. Франко-турецкий флот должен был участвовать в завоевании Неаполя; но эта попытка не удалась. В 1556 году было заключено 5-летнее перемирие с императором; но папа Павел IV решил, что французский двор вправе нарушить это перемирие, и уже в следующем году герцог Гиз двинулся в Италию для завоевания Неаполя. Предприятие это окончилось полной неудачей.

Իտալիայում Հենրին նույնպես պատերազմ է մղել 1552 թվականից։ Նրա մարշալ Բրիսակը հաջողությամբ գործել է Պիեմոնտում։ Ֆրանկո-թուրքական նավատորմը պետք է մասնակցեր Նեապոլի գրավմանը; բայց այս փորձը ձախողվեց։ 1556 թվականին կայսրի հետ կնքվեց 5-ամյա զինադադար; բայց Պապ Պողոս IV-ը որոշեց, որ ֆրանսիական արքունիքն իրավունք ունի խախտել այս զինադադարը, և հենց հաջորդ տարի Գիզեի դուքսը արշավեց Իտալիա՝ Նեապոլը գրավելու։ Այս նախաձեռնությունը ավարտվեց լիակատար ձախողմամբ

Պատերազմ Իսպանական Նիդերլանդների հետ

Ещё безуспешнее вёл Генрих войну на нидерландской границе. Коннетабль Монморанси, поспешив на помощь осаждённому Сен-Кантену, потерпел поражение и вместе с лучшей частью французской аристократии был захвачен испанцами в плен. Правда, в 1558 году Гизу удалось отнять у англичан Кале и захватить крепость Тионвиль, но поражение при Гравелингене остановило успехи французов. По заключённому в Като-Камбрези миру Генрих принуждён был возвратить Пьемонт и оставил за собой только Кале. Особая статья договора обязывала Генриха преследовать евангелическую церковь; для укрепления дружественных уз Генрих выдал свою старшую дочь замуж за Филиппа II. thumb|Коннетабль Анн де Монморанси

Ավելի անհաջող, Հենրին պատերազմ մղեց Հոլանդիայի սահմանին: Մոնմորենսիի ոստիկանապետը, շտապելով օգնելու պաշարված Սեն-Քվենտինին, ջախջախվեց և ֆրանսիական արիստոկրատիայի լավագույն մասի հետ գերեվարվեց իսպանացիների կողմից։ Ճիշտ է, 1558 թվականին Գիզային հաջողվեց խլել Կալեն բրիտանացիներից և գրավել Թիոնվիլ ամրոցը, սակայն Գրավելինգենում կրած պարտությունը կասեցրեց ֆրանսիական առաջխաղացումը։ Կատո Կամբրեսիում կնքված հաշտության համաձայն՝ Հենրին ստիպված է եղել վերադարձնել Պիեմոնտը և իրեն թողել միայն Կալեին։ Պայմանագրի հատուկ հոդվածը Հենրիին պարտավորեցնում էր հալածել ավետարանական եկեղեցին. բարեկամական կապերն ամրապնդելու համար Հենրին իր ավագ դստերը ամուսնացրեց Ֆիլիպ II-ի հետ։ thumb| կոնենտաբել Աննա դե Մոնմորենսի

Մահ

|Генрих II При праздновании свадьбы дочери и заключения Като-Камбрезийского мира Генрих устроил 3-дневный рыцарский турнир. На второй день вечером Генрих вступил в бой с графом Монтгомери, причём копьё графа сломалось о панцирь противника при очередном ударе.

По свидетельству одного из очевидцев Франсуа де Вьевиля, виновником инцидента был именно неловкий Монтгомери, который удержал в руке крупный обломок расщеплённого копья, вместо того чтобы отбросить его в сторону, непроизвольно направив его королю прямо в забрало, ремешки которого порвались от удара.

По другой версии, осколки копья вонзились в лоб короля, а также попали в глаз случайно, после того как забрало его шлема приоткрылось. 10 дней спустя, 10 июля 1559 года, Генрих умер от этой раны, несмотря на помощь, оказанную пятью лучшими врачами того времени, включая мэтра Амбруаза Паре и анатома Везалия. Вопреки его воле, увидеться со своей фавориткой Дианой де Пуатье перед смертью ему так и не удалось.

События, связанные с гибелью Генриха II, живописно описаны в двух романах Александра Дюма «Две Дианы» и «Паж герцога Савойского».

Հենրի II Իր դստեր հարսանիքի և Կատո-Կամբրեզիայի պայմանագրի կնքման տոնակատարության ժամանակ Հենրին կազմակերպեց 3-օրյա ասպետական մրցաշար: Երկրորդ օրը երեկոյան Հենրին կռվի մեջ մտավ Մոնտգոմերիի կոմսի հետ, ընդ որում հարվածի ժամանակ կոմսի նիզակը կոտրվեց թշնամու սաղավատտի վրա։

Ըստ Ֆրանսուա դե Վիվիլի, ականատեսներից մեկի՝ միջադեպի մեղավորը եղել է հենց անշնորհք Մոնտգոմերին, ով իր ձեռքում պահել է ճեղքված նիզակի մի մեծ բեկոր, այն մի կողմ նետելու փոխարեն՝ ակամա ուղղելով այն թագավորի երեսկալի մեջ։ , որի կապիչները հարվածից պոկվել էին։

Մեկ այլ վարկածի համաձայն՝ նիզակի բեկորները խոցել են թագավորի ճակատը, ինչպես նաև պատահաբար հարվածել աչքին, այն բանից հետո երբ նրա սաղավարտը թեթևակի բացվել է։

10 օր անց՝ 1559 թվականի հուլիսի 10-ին, Հենրին մահացավ ստացած վերքից՝ նույնիսկ ժամանակի հինգ լավագույն բժիշկների ցուցաբերած օգնությունը, այդ թվում՝ Մեյտր Ամբրուազ Պարեի և անատոմ Վեսալիուսի, չփրկեցին նրան։ Հակառակ իր կամքին, նա չի հասցրել մահից առաջ տեսնել իր սիրելի ֆավորիտ Դայան դե Պուատիեին։

Հենրի II-ի մահվան իրադարձությունները գեղավեստական վարպետությամբ նկարագրված են Ալեքսանդր Դյումայի երկու վեպերում՝ «Երկու Դիանաները» և «Սավոյայի դուքսի էջը»

Հղումներ

• Կորտես-Կոնտե Ռ․. Արգենտինայի տնտեսական ճգնաժամը. պատճառները և հետևանքները // Տնտեսական պատմություն. Գրախոսություն / Էդ. L. I. Բորոդկինա. Թողարկում. 10. M., 2005. S. 180-182.
• Տարասով Ա.Ն. Արգենտինան ԱՄՀ-ի հերթական զոհն է
• Տրոֆիմով Գ. Արգենտինայի փլուզում - անցյալի կրկնություն
• .Ֆինանսական ճգնաժամեր Կատեգորիա:Արգենտինայի պատմություն Կատեգորիա:2001 թվական տնտեսությունում Կատեգորիա:Արգենտինական տնտեսություն Կատեգորիա:Տնտեսական ճգնաժամեր Կատեգորիա:1999 թվականին Արգենտինայում Կատեգորիա:2000 թվականին Արգենտինայում Կատեգորիա:2001 թվականին Արգենտինայում Կատեգորիա:2002 թվականին Արգենտինայում

Ընտանիք և երեխաներ

• Жена: (с 28 октября 1533 года) Екатерина Медичи (13 апреля 1519 — 5 января 1589), дочь Лоренцо II ди Пьеро де Медичи, герцога Урбинского и Мадлен де ла Тур. Она родила ему 10 детей:
  • Франциск II (1544—1560), король Франции с 1559 года.
  • Елизавета (1545—1568). Была сначала помолвлена с испанским престолонаследником Доном Карлосом, но затем выдана замуж за его отца Филиппа II. Эта сложная коллизия послужила основой для многих известных произведений, в том числе драмы Шиллера и оперы Верди «Дон Карлос».
  • Клод (1547—1575), жена герцога Лотарингии Карла III.
  • Людовик (1549—1550), герцог Орлеанский.
  • Карл IX (1550—1574), король Франции с 1560 года.
  • Генрих III (1551—1589), король Польши в 1573—1574 годах и король Франции с 1574 года.
  • Маргарита (1553—1615), «королева Марго», с 1572 года жена вождя французских протестантов будущего Генриха IV. Их свадьба стала прелюдией Варфоломеевской ночи. Разведены в 1599 году.
  • Франсуа (1555—1584), герцог Алансонский, затем Анжуйский.
  • Виктория (1556) (умерла в возрасте месяца).
  • Жанна (1556) — родилась мёртвой
  • Կինը՝ (1533 թվականի հոկտեմբերի 28-ից) Եկատերինա դե Մեդիչի (ապրիլի 13, 1519 - հունվարի 5, 1589), Ուրբինոյի դուքս Լորենցո II դի Պիերո դե Մեդիչիի և Մադլեն դե լա Տուրի դուստրը։ Նա նրան 10 երեխա է պարգևել։
  • Ֆրանցիսկոս II (1544-1560), Ֆրանսիայի թագավոր 1559-ից։
  • Էլիզաբեթ (1545-1568). Նա սկզբում նշանված էր իսպանացի գահաժառանգ Դոն Կառլոսի հետ, բայց հետո ամուսնացավ նրա հոր՝ Ֆիլիպ II-ի հետ։ Այս բարդ իրավիժակը հիմք հանդիսացավ բազմաթիվ հայտնի ստեղծագործությունների համար, այդ թվում՝ Շիլլերի դրաման և Վերդիի «Դոն Կառլոս» օպերան։
  • Կլոդ (1547-1575), Լոթարինգիայի դուքս Չարլզ III-ի կինը։
  • Լուի (1549-1550), Օռլեանի դուքս։ Չարլզ IX (1550–1574), Ֆրանսիայի թագավոր 1560-ից։
  • Հենրի III (1551-1589), Լեհաստանի թագավոր 1573-1574 թվականներին և Ֆրանսիայի թագավոր 1574 թ.
  • Մարգարիտ (1553-1615), «Մարգո թագուհի», 1572 թվականից ապագա ֆրանսիական բողոքականների առաջնորդ Հենրի IV-ի կինը։ Նրանց հարսանիքը Բարդուղիմեոսի գիշերվա նախերգանքն էր։ Ամուսնալուծվել է 1599 թ.
  • Ֆրանսուա (1555-1584), Ալենսոնի, ապա Անժուի դուքս։
  • Վիկտորիա (1556) (մահացել է մեկ ամսական հասակում).
  • Ժաննա (1556) -ծնվել է մահացած

• 
  Франциск II
• 
  Елизавета
• 
  Клод
• 
  Людовик
• 
  Карл IX
• 
  Генрих III
• 
  Маргарита
• 
  Виктория
• 
  Жанна

Կինոյում

• 1956 — «Диана» (США); режиссёр Дэвид Миллер, в роли Генриха II — Роджер Мур.
• 1961 — «Принцесса Клевская» (Франция); режиссёр Жан Деланнуа, в роли короля — Раймон Жером.
• 1994 — «Нострадамус» (Франция — Германия — Великобритания — Румыния), в роли Генриха II — Энтони Хиггинс
• 2013 — «Мария — королева Шотландии» (Швейцария — Франция); режиссёр Томас Имбах, в роли Генриха II — Штефан Эйхер.
• 2013-2017 — «Царство», (США), в роли Генриха II — Алан Ван Спрэнг.
• 2015 — сериал «Карлос, король и император» (Испания); в роли Генриха II — Альберто Амарильа.
• 1956 - «Դիանա» (ԱՄՆ); Ռեժիսոր՝ Դեյվիդ Միլլեր, Հենրի Երկրորդին մարմնավորել է Ռոջեր Մուրը։
• 1961 - «Արքայադուստր Քլիվզ» (Ֆրանսիա); ռեժիսոր՝ Ժան Դելանոյ, Ռայմոնդ Ժերոմը՝ թագավորի դերում։
• 1994 - «Նոստրադամուս» (Ֆրանսիա - Գերմանիա - Մեծ Բրիտանիա - Ռումինիա), Հենրի II-ի դերում՝ Էնթոնի Հիգինս։
• 2013 - «Մերի - Շոտլանդիայի թագուհի» (Շվեյցարիա - Ֆրանսիա); ռեժիսոր՝ Թոմաս Իմբախ, Հենրի II-ի դերում՝ Ստեֆան Այխեր։
• 2013-2017 թթ.՝ «Թագավորություն», (ԱՄՆ), Հենրի II-ի դերում՝ Ալան Վան Սպրանգ։
• 2015 - «Կառլոս, թագավոր և կայսր» շարք (Իսպանիա); Ալբերտո Ամարիլա Հենրի II-ի դերում:

Գրականություն

• Anselme de Sainte-Marie, Père Histoire généalogique et chronologique de la maison royale de France. — 3rd. — Paris: La compagnie des libraires, 1726. — Т. 1. — С. 134—136.
• Baumgartner, Frederic J. Henry II, King of France, 1547–1559. — Duke University Press, 1988.
• Inalcik, Halil The Heyday and Decline of the Ottoman Empire // The Cambridge History of Islam / Holt, P.M.; Lambton, Ann Katherine Swynford; Lewis, Bernard. — Cambridge University Press, 1995. — Т. Vol. 1A.
• Cultural Exchanges Between Brazil and France / Felix, Regina R.; Juall, Scott D.. — Purdue University Press^[en], 2016.
• Guy, John My Heart is my Own: The Life of Mary Queen of Scots. — Penguin Books Ltd, 2012.
• Knecht, R.J. Francis I. — Cambridge University Press, 1984.
• Knecht, R.J. The French Civil Wars, 1562–1598. — Pearson Education Ltd, 2000.
• Knecht, R. J. Catherine De'Medici. — Routledge, 2014.
• Konnert, Mark Early Modern Europe: The Age of Religious War, 1559–1715. — University of Toronto Press, 2006.
• Lanza, Janine M. From Wives to Widows in Early Modern Paris: Gender, Economy, and Law. — Ashgate Publishing^[en], 2007.
• Loach, Jennifer Edward VI. — Yale University Press, 2014.
• Nostradamus, César Histoire et Chronique de Provence. — Simon Rigaud, 1614.
• Sealy, Robert J. The Palace Academy of Henry III. — Droz, 1981.
• Tazón, Juan E. The life and times of Thomas Stukeley (c.1525–78). — Ashgate Publishing Ltd, 2003.
• Thevet, André Portraits from the French Renaissance and the Wars of Religion. — Truman State University Press, 2010.
• Thorndike, Lynn^[en] History of Magic and Experimental Science. — New York: Columbia University Press, 1941. — Т. Volume 6.
• Watkins, John Marriage a la Mode, 1559:Elisabeth de Valois, Elizabeth I, and the Changing Practice of Dynastic Marriage // Queens and Power in Medieval and Early Modern England / Levin, Carole; Bucholz, R. O.. — University of Nebraska Press^[en], 2009.
• Wellman, Kathleen Queens and Mistresses of Renaissance France. — Yale University Press, 2013.

Հղումներ

• Henry II of France History Today V.59 I9(անգլ.)
• Michael Servetus Research- Naturalization Scholarly graphical study on a document issued by Henry II of France in 1548 & 1549(անգլ.)
• Merrill, Robert V. Considerations on "Les Amours de I. du Bellay"(անգլ.) // Modern Philology : journal. — 1935. — Т. 33.
• Frumkin, M. The Origin of Patent (und) // Journal of the Patent Office Society. — 1945. — Т. XXVII.
• Goldberg, Victoria L. Graces, Muses, and Arts: The Urns of Henry II and Francis I(անգլ.) // Journal of the Warburg and Courtauld Institutes : journal. — 1966. — Т. 29.