Կոսովոյի անկախության հռչակում

Կոսովոյի անկախության հռչակում, Կոսովոյի խորհրդարանի 2008 թվականի փետրվարի 17-ի ակտը, որը հայտարարել է Կոսովոյի անկախության միակողմանի կարգավիճակի մասին^[1]։ 2014 թվականի փետրվարի 11-ին ճանաչվել է ՄԱԿ-ի 108 անդամ երկրների կողմից։

Միջազգային արձագանք

ՄԱԿ-ի անվտանգության խորհրդի նիստում 2008 թվականի փետրվարի 15-ին անվտանգության խորհրդի 15 անդամներից (ԱՄՆ և Եվրոպական միության) հինգ պետություններ կողմ են արտահայտվել Կոսովոյի անկախության տրամադրումը^[2]։
Կիպրոսի իշխանությունները հայտարարել են, որ երբեք չեն ճանաչի ՄԱԿ-ի անդամ պետությունների անկախության միակողմանի հռչակումը^[3]։
ԱՄՆ նախագահ Ջորջ Բուշն ընդունել է Կոսովոյի անկախությունը^[4]
Ուրսուլա Պլասիկ, ՆԳ նախարար Ավստրիայում^[5]

Չորեքշաբթի ես մտադիր եմ Ավստրիայի նախարարների կաբինետին առաջարկել ընթացք տալ Կոսովոյի անկախության ճանաչմանը։

Ալբանիայի Հանրապետության վարչապետ Սալի Բերիշա^[5]

Նոր պետությունը Տիրանայի կողմից կճանաչվի այն բանից հետո, երբ այս առիթով կքվեարկեն Վաշինգտոնն ու ԵՄ-ն

Թուրքիայի ԱԳՆ-ան հայտարարության համաձայն^[5],

Թուրքական Հանրապետությունը գոհունակությամբ ընդունեց հիմունքները և դրույթները, որոնք նշված էին Կոսովոյի խորհրդարանի անկախության հռչակագրում և որոշում է կայացրել ճանաչել Կոսովոյի Հանրապետության անկախությունը։

Փետրվարի 20-ին Սերբիայի գնչուների ազգային խորհուրդը հրաժարվել է ճանաչել Կոսովոյի անկախությունը^[6]։

Գնչուների ազգային խորհուրդը հայտնել է, որ գնչուները երբեք չի ճանաչի Կոսովոյի և Մետոխիայի անկախությունը և երբեք չեն դավաճանի իրենց պետությանը՝ Սերբիային։ Խորհուրդը քննադատության դատապարտվեց, և Կոսովոյի բրիտանացի դեսպանի հայտարարությունը այն մասին, որ Մարտի Ախտիսաարիի ծրագիրը ճանաչել և ընդունել են այնտեղ ապրող գնչուների կողմից։ Ազգային խորհուրդը ընդգծել է, որ գնչուները մնում են ալբանացի ծայրահեղականների հարձակումների թիրախում, և որ ՄԱԿ-ի առաքելության մանդատի ընթացքում գնչուների ավելի քան 85%-ը ստիպված է եղել լքել իրենց տներն ու փախչել Կոսովոյից ահաբեկչության պատճառով։

2008 թվականի մարտի 4-ին Շվեդիան և Նիդեռլանդները ճանաչեցին Կոսովոյի անկախությունը։
2010 թվականի մայիսի 19-ին Սոմալին ճանաչել է Կոսովոյի անկախությունը։

Տես նաև

Աբխազիայի և Հարավային Օսիայի միջազգային-իրավական կարգավիճակ

Ծանոթագրություններ

↑ Парламент Косова объявил о независимости края
↑ На экстренном заседании Совета Безопасности ООН в четверг сторонники независимости Косова оказались в меньшинстве // Российская газета, 15 февраля 2008
↑ Заседание Совбеза ООН закончилось полным фиаско для сторонников отделения Косово // Российская газета, 15 февраля 2008
↑ Yahoo! News
↑ ^5,0 ^5,1 ^5,2 Rambler с ссылкой на Вести. Ru(չաշխատող հղում)
↑ «ИА Regnum. Цыгане никогда не признают независимость Косова». Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ նոյեմբերի 9-ին. Վերցված է 2018 թ․ ապրիլի 4-ին.

Արտաքին հղումներ

Assembly of Kosovo: Kosovo Declaration of Independence, Priština, February 17, 2008.
Photo Gallery of Kosovo Serbs demonstrating against the proclamation of Kosovo independence Արխիվացված 2013-05-16 Wayback Machine, Feb 18, 2008 RIA Novosti.
Kosovo — a timeline of independence Արխիվացված 2016-10-25 Wayback Machine, Feb 17, 2008, The Sofia Echo

[1] Парламент Косова объявил о независимости края

[2] На экстренном заседании Совета Безопасности ООН в четверг сторонники независимости Косова оказались в меньшинстве // Российская газета, 15 февраля 2008

[3] Заседание Совбеза ООН закончилось полным фиаско для сторонников отделения Косово // Российская газета, 15 февраля 2008

[4] Yahoo! News

[Rambler_с_ссылкой_на_Вести._Ru-5] 5,0 ^5,1 ^5,2 Rambler с ссылкой на Вести. Ru(չաշխատող հղում)

[6] «ИА Regnum. Цыгане никогда не признают независимость Косова». Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ նոյեմբերի 9-ին. Վերցված է 2018 թ․ ապրիլի 4-ին.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]