Կանաչ կամուրջ (Վիլնյուս)
 լիտ.՝ Žaliasis tiltas | |
|---|---|
 | |
| Երկիր |  Լիտվա |
| Տեղանք | Լիտվա, Վիլնյուս |
| Տեսակ | ավտոմոբիլային հետիոտնային |
| Նյութ | պողպատ |
| Հատում է | Վիլիա |
| Ճարտարապետ | Viktor Anikin? |
| Կառուցող | 1952 թվական |
| Երկարություն | 102,9 մետր |
| Լայնություն | 24 մետր[1] |
| Բարձրություն | 24 մետր |
| Բացման տարեթիվ | 1952 |
 | |
 | |
Կանաչ կամուրջ (լիտ.՝ Žaliasis tiltas), Լիտվայի մայրաքաղաք Վիլնյուսում գտնվող կարևորագույն կամուրջներից մեկը, որը կառուցվել է Վիլիա գետի վրա[2][3]։
Կամուրջը բազմիցս քանդվել և վերակառուցվել է։ կամրջի ներկայիս տարբերակը կառուցվել է Երկրորդ համաշխարհային պատերազմից հետո և կանգուն է մինչ օրս։ Համարվում է Վիլնյուսի ամենաերկար կամուրջը[4]։
Քաղաքը համարվում է նաև ավտոմոբիլային և հետիոտնային ճանապարհ[5][6]։
Պատմություն և կառուցվածք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Կանաչ կամուրջը ժամանակակից տեսքով ստեղծվել է Լենինգրադի «Проектстальконструкция» նախագծի շրջանակներում[7] : 1948-1952 թվականներին խորհրդային ռազմական ինժեներական ուժերը, որոնք գտնվում էի Մերձբալթիկայում, կազմեցին կամրջի կառուցման նախագիծը։
Կամուրջը նախկինում գործում էր և կառուցվել էր դեռևս Լեհաստանի և Լիտվայի մեծ իշխանության թագավոր Սիգիզմունդ I-ի կողմից։ Կամուրջը ուներ 102,9 մետր երկարություն և 24 մետր լայնություն։
Կամուրջը տեղակայված էր ծովի մակարդակից 15 մետր բարձրության վրա[4]։
Կամրջի շինարարական կառուցվածքի հիմքում ընկած էր ակոսված գրանիտը։ Ծրագրի ճարտարապետական և դեկորատիվ մասը իրականացրել են դիզայներներ Վիկտոր Անիկինը, Է. Պոպովը, քանդակագործներ Բրոնիուս Պունզիուսը, Յուոզաս Միկենասը, Պետրաս Վայվադեն, Նապոլեոնաս Պյատրուլիսը, Բերնարդաս Բուկասը և Բրոնիուս Վիշնիաուսկասը։
Կամուրջը զարդարված է չորս ճարտարապետական կարևոր նշանակություն ունեցող քանդակներով։ 2006 թվականին կամուրջը վերանորոգվել է և փոխարինվել է ջրամեկուսացումը։
Լիտվայի անկախության հռչակագրից հետո եղան առաջարկներ, որի համաձայն քանդակները պետք է ապամոնտաժվեին, սակայն հասարակությունը դեմ գնաց այս որոշմանը և պլանը ձախողվեց[8]։
2009 թվականին Վիլնյուսի քաղաքապետարանը հրաժարվել է կամուրջը նորոգել։
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ http://runet.lt/express_nedelia/ekspress-nash-byt/ekspress-gorod/8560-proshloe-i-nastojashheee-mostov-cherez-neris.html
- ↑ Kirkoras, Adomas Honoris. Pasivaikščiojimai po Vilnių ir jo apylinkės = Przechadzki po Wilnie i jego okolicach / vertė Kazys Uscila. — Vilnius: Mintis, 1991. — С. 108. — 280 с. — 20 000 экз. — ISBN 5-417-00514-2(լիտվ.)
- ↑ Мацейка Ю., Гудинас П. Вильнюс. Путеводитель по городу / Перевод с литовского Д. Гельпернаса. — Вильнюс: Государственное издательство политической и научной литературы Литовской ССР, 1962. — С. 95—97. — 392 с. — 15 000 экз.
- ↑ 4,0 4,1 65. I. Černiachovskio tiltas // Lietuvos TSR istorijos ir kultūros paminklų sąvadas. — Vilnius: Vyriausioji enciklopedijų redakcija, 1988. — Т. 1. — С. 126-127. — 592 с. — 25 000 экз.(լիտվ.)
- ↑ Пунин А. Л. Архитектура отечественных мостов. — Стройиздат. Ленинградское отделение, 1982. — С. 62. — 152 с.
- ↑ Venclova, Tomas. Wilno. Przewodnik / Tłumaczenie Beata Piasecka. — R. Paknio leidykla, 2006. — С. 194. — 216 с. — ISBN 9986-830-47-8(լեհ.)
- ↑ Прошлое и настоящее мостов через Нерис
- ↑ Lietuvos Respublikos kultūros ministro 2005 m. balandžio 29 d. įsakymas Nr. ĮV-190 «Dėl nekilnojamųjų kultūros vertybių pripažinimo saugomomis», текст
Գրականություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Мацейка Ю., Гудинас П. Вильнюс. Путеводитель по городу / Перевод с литовского Д. Гельпернаса. — Вильнюс: Государственное издательство политической и научной литературы Литовской ССР, 1962. — С. 95—97. — 392 с. — 15 000 экз.
- Drėma, Vladas. Dingęs Vilnius. — Vilnius: Vaga, 1991. — С. 376. — 388 с. — 15 000 экз. — ISBN 5-415-00366-5(լիտվ.)
- Vilnius 1900—2005. Naujosios architektūros gidas. A guide to modern architecture / redaktoriai Darius Osteika, Jūratė Tutlytė.. — Vilnius: Architektūros fondas, 2005. — С. G 2. — ISBN 9955-9812-0-2
- Venclova, Tomas. Wilno. Przewodnik / Tłumaczenie Beata Piasecka. — R. Paknio leidykla, 2006. — С. 194. — 216 с. — ISBN 9986-830-47-8(լեհ.)
Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Газета The New York Times заинтересовалась скульптурами на Зеленом мосту в Вильнюсе // «15min», 13 ноября 2013
- Литва на пороге рая. Охранники врат уже уничтожены // 2.08.2015