Ծուղրութի Ավետարան
«Ծուղրութի ավետարան», հայերեն մագաղաթյա ձեռագիր-մատյան, որը պարունակում է Աստվածաշունչ մատյանի Նոր Կտակարանի չորս Ավետարանները։ Ընդօրինակվել է 974 թվականին։ Գրչության վայրը և մանրանկարիչը հայտնի չեն։ Գրիչը Հովհաննեսն է, հիշատակարանի հեղինակը և ձեռագրի ստացողը՝ Եղիա քահանան։ Ձեռագիրն այժմ գտնվում է Վրաստանի Ախալցխայի շրջանի Ծուղրութ գյուղում։
«Ծուղրութի Ավետարանը» հայ միջնադարյան արվեստում նշանակալից է նախ՝ հնագրության և ապա՝ մանրանկարչության առումով։ Հիսուսի կյանքը պատկերող թեմատիկ մանրանկարաշարը հետաքրքրական է պատկերագրության հնամենի առանձնահատկություններով։ Ոճական առումով հայկական մանրանկարչության այսպես կոչված՝ «ժողովրդական ուղղության»-ը հարող այդ մանրանկարներին բնորոշը պարզ, նույնիսկ պարզունակ միջոցներով արտահայտչականության և անմիջական տպավորության հասնելու ձգտումն է։
Գրականություն
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- Հովսեփյան Գ., Գրչութեան արվեստը հին հայոց մեջ, մաս 3, Վաղարշապատ, 1913, էջ 23 - 24։
- Հովսեփյան Գ., Հիշատակարանք ձեռագրաց, հ. 1, Անթիլիաս, 1951, էշ 129 - 30։
Արտաքին հղումներ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 5, էջ 146)։ 
|