Խավզա
| Գյուղ | ||
|---|---|---|
| Խավզա | ||
| Վարչական տարածք | Արևմտյան Հայաստան | |
| Վիլայեթ | Սեբաստիայի վիլայեթ | |
| Գավառակ | Խավզայի գավառակ | |
| Այլ անվանումներ | Գավզա, Խավսա, Հավզա, Ղավզա | |
| Մակերես | 771 կմ² | |
| Պաշտոնական լեզու | Հայերեն | |
| Բնակչություն | 40 194 մարդ (2018) | |
| Ազգային կազմ | Հայեր (մինչև Մեծ եղեռնը) | |
| Կրոնական կազմ | Քրիստոնյա (մինչև Մեծ եղեռնը) | |
| Ժամային գոտի | UTC+3 | |
| ||
Խավզա, գյուղ (ավան, քաղաք) Արևմտյան Հայաստանում, Սեբաստիայի վիլայեթի Խավզայի գավառակում[1]։ Գտնվում էր Մարզվան քաղաքի մոտ։
Առողջարաններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Բնակավայրը հայտնի էր իր բուզիչ ջերմուկներով, որոնց վրա կառուցված էին հանքային բաղնիքներ։ Այստեղ բուժման էին գալիս Սամսոն, Ամասիա, Մարզվան քաղաքներից և այլ վայրերից։
Բնակչություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
XIX դարի վերջին ուներ 120 տուն, որից 15-ը՝ հայկական։ Ըստ մեկ այլ տվյալների XX դարի սկզբին բնակավայրը քաղաք էր և ուներ 600 տուն բնակիչ։ Բնակչության մեծամասնությունը թուրքեր և հույներ էին, որից 48 տունը՝ հայեր։
Պատմամշակութային կառույցներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Խավզան ուներ հայկական եկեղեցի։
Կրթություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Գյուղում գործում էր երկսեռ հայկական դպրոց[2]։
Տես նաև[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ «Սեբաստիայի նահանգի Ամասիայի գավառ». Վերցված է 2015 ապրիլի 14-ին.
- ↑ «Հայաստանի և հարակից շրջանների տեղանունների բառարան», հտ 2, էջ 684
Աղբյուրներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- «Հայաստանի և հարակից շրջանների տեղանունների բառարան» (5 հատորով), 1986-2001 թթ., Երևանի Համալսարանի հրատարակչություն
- Արեւմտահայաստանի եւ Արեւմտահայութեան Հարցերու Ուսումնասիրութեան Կեդրոն