Լուսնին նայող տղան

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Լուսնին նայող տղան
Քարտեզ
Քարտեզ
Տեսակքանդակ
ՔանդակագործLiss Eriksson?
Ստեղծում1967
Երկիր Շվեդիա
ՔաղաքԳամլա ստան
ԲնակավայրՍտոկհոլմ
Նյութկոփածո երկաթ
 Järnpojke Վիքիպահեստում

Լուսնին նայող տղան (շվեդ.՝ Pojke som tittar på månen) կամ Երկաթե տղան (շվեդ.՝ Järnpojken), հուշարձան Ստոկհոլմի Գամլա Ստանում (Հին քաղաք), որտեղ պատկերված է նստած տղան` ծնկները գրկած։

Նկարագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Հուշարձանը ստեղծել է քանդակագործ Լիս Էրիկսոնը։ Տեղադրվել է 1967 թվականին և դարձել Շվեդիայում ամենափոքր հուշարձանը. նրա բարձրությունը կազմում է շուրջ 15 սմ[1]։ Հուշարձանը հայտնի է նաև Ուլլե (շվեդ.՝ Olle) ժողովրդական մականունով։

Հուշարձանը պատրաստված է ավազաքարից և կռած երկաթից։ Տղան նստած է մահճակալին, որը տեղադրված է բավականին լայն պատվանդանի վրա։ Լիս Էրիկսոնը հուշարձանը ստեղծել է 1954 թվականին։ Այն արտացոլում է քանդակագործի մանկության մասին հիշողությունները, երբ անքուն գիշերներին նստում էր մահճակալին և պատուհանից նայում լուսնին։

Հուշարձանը գտնվում է Ֆիննական եկեղեցու (շվեդ.՝ Finska kyrkan) ետևում, Ստոկհոլմի թագավորական պալատից մի քանի մետր հեռավորության վրա և ոչ միշտ է հիշատակվում քաղաքի զբոսաշրջային ուղեցույցներում, բայց այն մեծ մասսայականություն է վայելում զբոսաշրջիկների շրջանում։ Ենթադրվում է, որ տղայի գլուխը շոյելը հաջողություն է բերում և օգնում է ցանկությունների կատարմանը, ինչի արդյունքում էլ մշտական շոյելուց տղայի գլուխը փայլում է։ Հուշարձանի պատվանդանին հաճախ մետաղադրամներ և քաղցրավենիք են նետում, իսկ ձմռանը երկաթե տղային գլխարկ և շարֆ են հագցնում[2]։

Պատկերասրահ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. Britt Peruzzi. Järnpojken – en riktig turgubbe...
  2. «Konst i Gamla stan». gamla-stan-stockholm.se. 2006. Արխիվացված օրիգինալից 2013 թ․ հունվարի 17-ին. Վերցված է 2007 թ․ փետրվարի 16-ին.

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Աղբյուրներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Linnell, Stig, Stockholms spökhus och andra ruskiga ställen (2003)
  • Skulptur i Stockholm. Redaktion: Philippe Legros, Kaj Larsson. Stockholm: Konstkansliet, Utbildningsförvaltningen, 2005. S. 4