Իմ տունը թատրոնն է
 ռուս.՝ Мой дом — театр | |
|---|---|
 | |
| Երկիր |  ԽՍՀՄ |
| Ժանր | դրամա |
| Թվական | 1975 |
| Լեզու | ռուսերեն |
| Ռեժիսոր | Բորիս Երմոլաև |
| Դերակատարներ | Ալեքսանդր Կայդանովսկի, Օլեգ Յանկովսկի[1], Sergey Dreyden?[1], Կոնստանտին Վոինով[1] և Գալինա Պոլսկիխ[1] |
| Կինոընկերություն | Մոսֆիլմ |
| Տևողություն | 98 րոպե |
«Իմ տունը թատրոնն է» (ռուս.՝ «Мой дом — театр»), Բորիս Երմոլաևի կենսագրական ֆիլմը[2][3]։
Սյուժե[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Կենսագրական ֆիլմ ռուս դրամատուրգ Ալեքսանդր Օստրովսկու ստեղծագործության առաջին շրջանի մասին։ Նրա առաջին «Սնանկ» (ռուս.՝ «Банкрот») պիեսի հրապարակումը նրան հաջողություն է բերում։ Նա սկսում է աշխատել Փոքր թատրոնի մեծ դերասանների հետ, որտեղ բեմադրվել են «Մենք ու մենք ենք, կհարմարվենք» (ռուս.՝ «Свои люди — сочтёмся»), «Ամպրոպ» պիեսները։
Դերերում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Ալեքսանդր Կայդանովսկի – Ալեքսանդր Օստրովսկի
- Վալենտինա Մալյավինա – Լյուբով Պսվլովնա Կոսիցկայա
- Գալինա Լեխ – Ագաֆյա Իվանովնա, Օստրովսկու կինը
- Օլեգ Յանկովսկի – Դմիտրի Անդրեևիչ Գորև, գավառական տրագիկ
- Վլադիմիր Զամանսկի – Միխայիլ Պետրովիչ Պոգոդին
- Լեոնիդ Կուլագին – Պրով Միխայլովիչ Սադովսկի
- Օլեգ Անոֆրիև – Շմիգա
- Կոնստանտին Վինով – Ալեքսեյ Նիկոլաևիչ Վերստովսկի
- Սերգեյ Դրեյդեն (Դոնցով) – դատական պաշտոնյա
- Բորիս Իվանով – Միխայիլ Սեմյոնովիչ Շչեպկին
- Գերման Կաչին – Սերգեյ Վասիլևիչ Վասիլև
- Իգոր Կաշինցև – Ալեքսանդր Միխայլովիչ Գեդեոնով
- Նիկիտա Պոդգորնի – Ապոլլոն Գրիգորև
- Վիկտոր Շուլգին – Բոգդանով
- Լարիսա Վադկո – Սոֆյա Պավլովնա Ակիմովա
- Դմիտրի Օրլովսկի – թատրոնի դռնապան
Նկարահանող խումբ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Սցենարի հեղինակ՝ Սերգեյ Երմոլինսկի, Վլադիմիր Լակշին
- Ռեժիսոր` Բորիս Երմոլաև
- Օպերատոր` Ռոման Վեսելեր
- Կոմպոզիտոր` Մովսես Վայնբերգ
- Նկարիչ` Բորիս Բլանկ
- Հնչյունային օպերատոր` Յան Պոտոցկի
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 ČSFD (չեխերեն) — 2001.
- ↑ «Իմ տունը թատրոնն է» ֆիլմը kinopoisk.ru կայքում
- ↑ «Իմ տունը թատրոնն է» ֆիլմը kino-teatr.ru կայքում
|
