Իհսան Աբդ ալ-Կուդդուս
| Իհսան Աբդ ալ-Կուդդուս արաբ․՝ إحسان عبد القدوس | |
|---|---|
| Ծնվել է | հունվարի 1, 1919[1] կամ հունվարի 1, 1929[2] |
| Ծննդավայր | Կահիրե |
| Մահացել է | հունվարի 11, 1990[1] |
| Մահվան վայր | Կահիրե, Եգիպտոս |
| Քաղաքացիություն |  Եգիպտոս |
| Կրթություն | Կահիրեի համալսարան |
| Մասնագիտություն | գրող, լրագրող, փաստաբան և վիպասան |
| Ծնողներ | հայր՝ Մուհամմաեդ Աբդու-լ-Կուդուս, մայր՝ Ռոզ ալ-Յուսուֆ |
| Պարգևներ և մրցանակներ |  և  |
| Երեխաներ | Մուհամեդ Իհսան Աբդել Քուդդուս |
Իհսան Աբդ ալ-Կուդդուս (արաբ․՝ إحسان عبد القدوس, հունվարի 1, 1919[1] կամ հունվարի 1, 1929[2], Կահիրե - հունվարի 11, 1990[1], Կահիրե, Եգիպտոս), եգիպտացի գրող, լրագրող և խմբագիր։
Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ծնվել է 1919 թվականի հունվարի 1-ին, թուրք-եգիպտական ծագման ընտանիքում։ Նրա հայրը` Մուհամեդ Աբդ Ալ-Կուդդուսը, որը թատրոնի և կինոյի դերասան էր, ցանկանում էր, որ որդին իրավաբան դառնա։ 1942 թվականին Իհսանն ավարտել է Կահիրեի համալսարանի իրավաբանական ֆակուլտետը, այնուհետև աշխատել է որպես իրավաբան։
1944 թվականից սկսեց գրել սցենարներ, կարճ պատմություններ և վեպեր։ Ժամանակի ընթացքում որոշելով կենտրոնանալ գրական կարիերայի վրա` հրաժարվել է իրավաբանի իր կարերայից։ Շուտով դարձել է «Ալ-Աքբար» թերթի առաջատար լրագրող, որը ղեկավարել 1971—1975 թվականներին։ 1975-1976 թվականներին եղել է «Ալ-Ահրամ» թերթի գլխավոր խմբագիր։ Մինչև 1960 թվականը եղել է «Ռոզ Ալ Յուսեֆ» հասարակական-քաղաքական շաբաթաթերթի սեփականատերը, իսկ 1960 թվականից` «Ռոզ Ալ Յուսեֆ» հասարակական-քաղաքական շաբաթաթերթի գլխավոր խմբագիրը, որը հիմնադրել է նրա մայրը` կինոդերասանուհի Ֆաթիմա Ալ Յուսեֆը, որը հայտնի է Ռոզա անունով։ Նա հաճախ քննադատում էր կարևոր անձանց, այդ թվում` նախագահներին, և իր լրագրողական կարիերայի ընթացքում երեք անգամ ձերբակալվել է։
Մահացել է Կահիրեում, 1990 թվականի հունվարի 12-ին, կաթվածի հետևանքով։
Ստեղծագործություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Աբդ ալ Կուդուսը գրել է ավելի քան 60 վեպ և պատմվածքների ժողովածու։ Նրա վեպերից 49-ը էկրանավորվել է, տասնյակ ստեղծագործությունների հիման վրա նկարահանվել են բազմասերիանոց ֆիլմեր։ Նրա երեք` «Մեր տան տղամարդը»[3]։ (1961), «Սև ակնոց»[4]։ (1963) և «Իմ կնոջ պատիվը»[5]։ (1967) ստեղծագործությունների կինոտարբերակները տարբեր հաջողություններ էին ունենում խորհրդային վարձույթում։ Նա հակված էր մելոդրամատիզմին և սիրային ու սեքսուալ թեմատիկաներին, որոշ սյուժեներ վերցվել են արևմտաեվրոպական գրողներից[6]։
Մրցանակներ և պարգևներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Նախագահ Նասերի կողմից արժանացել է շքանշանի
- Առաջին գրական մրցանակը 1973 թվականին ստացել է «իմ արյունը, իմ արցունքները, իմ ժպիտը» վեպի համար
- 1975 թվականին ստացել է «Լավագույն սցենար» մրցանակը «Գնդակն իմ գրպանում է» վեպի համար (1974 թվականի ֆիլմը նույնպես խորհրդային վարձույթում էր[7]:)
- 1990 թվականին հետմահու արժանացել է Հանրապետության շքանշանի
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
- ↑ 2,0 2,1 Internet Movie Database — 1990.
- ↑ Фильм «Мужчина в нашем доме» на сайте КиноПоиск
- ↑ Фильм «Чёрные очки» на сайте КиноПоиск
- ↑ Фильм «Честь моей жены» на сайте КиноПоиск
- ↑ «Краткая литературная энциклопедия», т.9, М., 1978
- ↑ Арабские, иранские и пакистанские фильмы советского проката
Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
| ||||||||||||
