Եֆրեյտոր Զբրուևի յոթ հարսնացուները
 ռուս.՝ Семь невест ефрейтора Збруева | |
|---|---|
| Երկիր |  ԽՍՀՄ |
| Ժանր | կինոկատակերգություն |
| Թվական | 1970 |
| Լեզու | ռուսերեն |
| Ռեժիսոր | Վիտալի Մելնիկով |
| Սցենարի հեղինակ | Վլադիմիր Վալուցկի |
| Դերակատարներ | Սեմյոն Մորոզով, Նատալյա Վառլեյ, Մարիաննա Վերտինսկայա, Իրինա Կուբերսկայա, Ելենա Սոլովեյ, Տատյանա Ֆյոդորովա և Նատալյա Չետվերիկովա |
| Օպերատոր | Դմիտրի Դոլինին և Յուրի Վեկսլեր |
| Երաժշտություն | Գեորգի Պորտնով |
| Կինոընկերություն | Լենֆիլմ |
| Տևողություն | 97 րոպե |
«Եֆրեյտոր Զբրուևի յոթ հարսնացուները» (ռուս.՝ «Семь невест ефрейтора Збруева»), 1970 թվականի խորհրդային գունավոր գեղարվեստական ֆիլմ։
Սյուժե[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Կոստյա Զբրուևի լուսանկարը հայտնվել է «Հմուտ զինվոր» ամսագրի շապիկին, և աղջիկներն ամբողջ երկրից նրա նամակներ են գրում։ Զորացրվելուց հետո Կոստյան, ընտրելով յոթ «մաքուր բարեկամության առաջարկներ», գնում է ճանապարհորդության Ուկրաինական տափաստաններից մինչև հեռավորարևելյան տայգա՝ ընտրելու իր հարսնացուին։
Առաջին թեկնածուի կայարանը Զբրուևը բաց է թողնում, երկրորդ հարսնացուն չափազանց ամաչկոտ է, երրորդը՝ չափազանց հայտնի, չորրորդը՝ անտանելի պարկեշտ, հինգերորդը՝ ամուսնացած, և ընդհանրապես տեղյակ չէ, որ Կոստյան նամակ է ստացել իր ստորագրությամբ։ Վեցերորդ աղջիկը պարզապես կատարյալ զույգ կլիներ, բայց այստեղ ամեն ինչ փչացնում է իր երկար լեզվի պատճառով։ Յոթերորդ հարսնացուն ընդհանրապես գոյություն չունի։ Եֆրեյտոր Զբրուևի ընտանեկան երջանկությունը, այսպիսով, հետաձգվում է անորոշ ժամանակով։
Ֆիլմում նկարահանվել է 1960-ականներին հայտնի «Ярославские ребята» անսամբլը, որի կազմում էին Յու. Բալաշովը, Վ. Կոմարովը, Յ. Եպիֆանովը։ Ֆիլմի ընթացքում համույթը կատարում է տեղի ունեցող իրադարձությունների վերաբերյալ երաժշտական մեկնաբանություններ։
Դերերում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Սեմյոն Մորոզով – Կոստյա (Կոնստանտին Յակովլևիչ) Զբրուև, զորացրված եֆրեյտոր
- Նատալյա Չետվերիկովա – Նադեժդա (երկրորդ հարսնացու, ջուլհակ հանրակացարանից)
- Մարիաննա Վերտինսկայա – Տատյանա Դրոզդովա (երրորդ հարսնացու, կինոդերասանուհի)
- Ելենա Սոլովեյ – Ռիմա (չորրորդ հարսնացու, բուժքույր)
- Նատալյա Վարլեյ – Գալինա Լիստոպադ (հինգերորդ հարսնացու, կոմերիտական աշխատող)
- Տատյանա Ֆեոդորովա – Վալենտինա Կոնդրատևնա Օլենյովա (վեցերորդ հարսնացու, գեղջկուհի)
- Իրինա Կուբերսկայա – ուղեկցորդուհի
- Ելիզավետա Ալեքսեևա – օտարերկրացի զբոսաշրջիկ
- Սերաֆիմ Ստրելկով – օտարերկրացի զբոսաշրջիկ
- Վալենտինա Պուգաչովա – վաճառողուհի գնացքում
- Օլգա Գրիգորևա – մարդ այգում
- Լյուբով Տիշչենկո – Նադեժդայի ընկերուհին
- Լյուդմիլա Ստարիցինա – Լյուսյա
- Վասիլի Մերկուրև – Վասիլի Վասիլևիչ Լուկյանով, որսորդտնտեսության պետ
- Լեոնիդ Կուրավլյով – հոգևորական
- Ալեքսեյ Կոժևնիկով – օդանավակայանի պարետ
- Անատոլի Ստոլկով – հանրակացարանի պարետ Սեմյոն Սեմյոնիչ Եվստիգնեև
- Անատոլի Աբրամով – ուղեկիցը ինքնաթիռում
- Վալերի Միրոնով – զորացրված սերժանտ Օռլով
- Ս. Աչիտաև – Խաբիբուլին, զորացրված զինվոր
- Միխայիլ Վասիլև – հարբեցող կրակայրիչով
- «Ярославские ребята» եռյակ
- Լուսագրերում նշված չեն․
- Յուրի Ռադկևիչ – Գալինա Լիստոպադի ամուսինը
- Եվգենյա Սաբելնիկովա – Նադեժդայի ընկերուհին
- Ալեքսանդր Սնիկով – լեյտենանտ օդանավակայանի դրամարկղում
- Վիկտոր Չայնիկով – ուղեկցորդ
Նկարահանող խումբ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Սցենարիստ՝ Վլադիմիր Վալուցկի
- Ռեժիսոր՝ Վիտալի Մելնիկով
- Գլխավոր օպերատորներ՝ Դմիտրի Դոլինին, Յուրի Վեքսլեր
- Գլխավոր նկարիչ՝ Բելլա Մանևիչ
- Ռեժիսոր՝ Լև Մախտին
- Կոմպոզիտոր՝ Գեորգի Պորտնով
- Հնչյունային օպերատոր՝ Ասյա Զվերևա
- Մոնտաժող՝ Զինաիդա Շեյնեման
- Խմբագիր՝ Ալեքսանդր Բեսսմերտնի
- Կոստյումներ՝ Նատալյա Լանդաու
- Գրիմարար՝ Օ. Սմիրնովա, Ա. Երշովա
- Ռեժիսոր օգնականներ՝ Վ. Ժուրավել, Գ. Իվանովա
- Օպերատորի օգնականներ՝ Ա. Նասիրով, Մ. Սպիցին
- Նկարչի օգնական՝ Մ. Սուզդալով
- Նկարիչ-դեկորատոր՝ Վլադիմիր Կոստին
- Լենինգրադի համերգային նվագախումբ, Անատոլի Բադխենի ղեկավարությամբ
- Ֆիլմի տնօրեն՝ Իգոր Լեբեդ
Վարձույթ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
ԽՍՀՄ (պրեմիերան՝ 17 մայիսի 1971 թվական) — 11-րդ տեղը 1971 թվականի խորհրդային կինովարձույթի առաջատարների թվում (31,2 մլն հանդիսատես)[1]
Լեհաստան (պրեմիերա՝ 1971 թվական) — Siedem dziewcząt kaprala Zbrujewa
Հունգարիա (պրեմիերա՝ 29 հունիսի, 1972 թվական) — Az őrvezető hét menyasszonya[2]- Կինոքննադատների հարցման համաձայն, որն անցկացվել է «Советская культура» թերթի կողմից, ֆիլմը ճանաչվել է 1971 թվականի ամենավատ ֆիլմերից մեկը («Ծովային բնավորություն», «Ծովի երգերը», «Ռուսական կայսրության թագը, կամ Կրկին անորսալիները» և «Խնամակալ» ֆիլմերի հետ միասին)[3]
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ «Семь невест ефрейтора Збруева» на сайте «Энциклопедия отечественного кино»
- ↑ «Семь невест ефрейтора Збруева» на сайте IMDb.com
- ↑ Фёдор Раззаков Жизнь замечательных времён. 1970—1974 гг. Время, события, люди. — М.: Эксмо, 2004. — С. [467] (стб. 1). — 1104 с. — 4000 экз. — ISBN 5-699-05394-8
Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ««Семь невест ефрейтора Збруева»». Государственный регистр фильмов. Министерство Культуры Российской Федерации. Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ մարտի 12-ին. Վերցված է 2013 թ․ փետրվարի 15-ին.
- ««Семь невест ефрейтора Збруева»». Фильмы. Энциклопедия отечественного кино. Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ օգոստոսի 24-ին. Վերցված է 2013 թ․ հուլիսի 30-ին.
|
