Երեք կանայք (Բոչչոնի)
 | |
|---|---|
.jpg) | |
| տեսակ | գեղանկար |
| նկարիչ | Ումբերտո Բոչոնի |
| տարի | 1909 և 1910 |
| բարձրություն | 180 սանտիմետր |
| ժանր | դիմապատկեր |
| նյութ | յուղաներկ և կտավ |
| հավաքածու | անհայտ |
Ծանոթագրություններ | |
 Three Women (Boccioni) Վիքիպահեստում | |
Երեք կանայք (իտալ.՝ Tre donne), իտալացի նկարիչ, քանդակագործ, ֆուտուրիզմի տեսաբան Ումբերտո Բոչչոնիի 1909-1910 թվականներին ստեղծած կտավը[1]։ Նկարի նյութը՝ կտավ/յուղաներկ է, ոճը՝ դիվիզիոնիզմ[2]։ Դիվիզիոնիզմը գույների բաժանումն է՝ ստեղծելով առանձնացված վրձնահարվածներ ի տարբերություն հարթ, ամուր գծերի[3]։ Կտավում պատկերված են երեք կին։ Ձախ կողմում Բոչչոնիի մայրն է՝ Սեսիլիան, աջ կողմում քույրն է՝ Ամելիան, կենտրոնում՝ նկարչի սիրելին՝ Ինեսը[4][5]։
Ումբերտո Բոչչոնի[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ումբերտո Բոչչոնին ծնվել է 1892 թվականի հոկտեմբերի 19-ին Ռեջիո դի Կալաբրիաում[6]։ Հայրը եղել է ցածր պաշտոն զբաղեցնող պետական պաշտոնյա և ընտանիքը շարունակ տեղափովել է քաղաքից քաղաք, Ֆորլիից Ռոմանիա, Ջենովա, Պադովա, Կատանիա (Սիցիլիա կղզի)[7]։ Բոչչոնին սովորել է Հռոմի գեղարվեստի ակադեմիայում, նկարել է Scuola Libera del Nudo-ում[7][8]։ Դեռևս վաղ տարիքում Բոչչոնին հայտնի է դարձել դիվիզիոնիզմից ֆուտուրիզմի արմատական անցմամբ։
Անցումային շրջան[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ումբերտո Բոչչոնիին դիվիզիոնիզմ ոճին ծանոթացրել է արվեստի ուսուցիչ Ջակոմո Բալլան[9]։ Ըստ գերմանական Deutsche Bank-ի և Սողոմոն Գուգենհայմ հիմնադրամի՝ Հյուսիսային Իտալիայում 1880-ական թվականների վերջում առաջացած դիվիզիոնիզմը «գունանյութերի վրձնահարվածների համադրությամբ ինտենսիվ ամբողջական գույներ ստանալու նկարչական մեթոդ է»[10]։ Այդ անհատական վրձնահարվածները կտավի մակերեսին հիշեցնում էին թելիկանման շարաններ[11]։ Դիվիզիոնիստները հավատում էին իրենց կտավներում լուսատվության աճին[11]։ Դիվիզիոնիզմից ֆուտուրիզմի անցման ժամանակահատվածում Բոչչոնին փորձում էր փոխել իր նախաֆուտուրիստական արվեստի թեմաները, քանի որ դիվիզիոնիզմը պատկերում էր գյուղական աշխատուժը, հանգստությունը, գեղեցկությունը, բնապատկերները։ Երբ Բոչչոնին սկսեց նկարել ֆուտուրիստական կտավներ, այդ թվում արդյունաբերական տեսարաններ, ուրբանիստական արդիականություն, անցումն այդքան էլ հարթ չէր[12]։ Իտալական դիվիզիոնիզմն օգտագործում է մի շարք սպեկտրալ գույներ՝ ներկը կիրառելով զանազան կետերով և հարվածներով[11]։ Սակայն յուրաքանչյուր նկարչի մոտ դիվիզիոնիզմը տարբեր է, և ուղեցուցներ չկան։ 1909-1910 թվականներին Բոչչոնին երբեմն հանդիպում էր ֆուտուրիստ Ֆիլիպո Տոմասո Մարինետիին[13], և նրանք Կառլո Կառայի, Լուիջի Ռուսոլոյի, Ջակոմո Բալլայի և Ջինո Սևերինի հետ միասին որոշեցին ստեղծել Ֆուտուրիստ նկարիչների տեխնիկական մանիֆեստը (The Technical Manifesto of Futurist Painters)[14], որը նկարագրում է ֆուտուրիզմի տեսությունները, ինչպես նաև ֆուտուրիստական կտավների ուղեցույց է[14]։
Կիրառում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
«Երեք կանայք» ստեղծագործությունը Ումբերտո Բոչչոնիի այն կտավներից մեկն է, որն արտացոլում է նրա դիվիզիոնիզմ ոճից ֆուտուրիզմի անցումը։ Այս կտավում պատկերված են հանդարտ, մտերմիկ, սառը զգացմունքներ[15]։ Կտավի հերոսների դեմքին տխրության երանգներ կան։ Չնայած, որ նկարը համարվում է դիվիզիոնիզմ ոճի, այստեղ կան ֆուտուրիզմի տարրեր. լույսի սենյակ սողոսկելը, դրա ազդեցությունը կերպարների վրա, որոնք և դիվիզիոնիզմի, և ֆուտուրիզմի տարրեր են պարունակում[15]։ Ֆուտուրիզմի բնորոշ տարրերից է նաև վրձնահարվածների զանազանությունն ու տեսանելիությունը։ Այս տեսանկյունից ֆուտուրիզմի տարրերը կտավում ակնհայտ են, որը նկատելի են դարձնում կանանց հագուստը, մազերը, կտավի լուսարձակումը, հետևի ֆոնի պատերը, անկողինը, կանանց դեմքն ու մաշկը[16]։
Բոչչոնիի «Երեք կանայք» ստեղծագործության կարևորությունը ոչ թե ինքնին կտավն է, այլ, ինչպես Կոենն է նշում «այն արտացոլում է անցում, այն կամուրջ է Միլանի արվարձաններից դեպի «Քաղաքը բարձրանում է» (La città che sale) կտավի իդեալիստական տեսլական»[5]։
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ Ester Coen, Boccioni (Milano: Electa), xxiii.
- ↑ Christine Poggi, ‘’Inventing Futurism: The Art and Politics of Artificial Optimism’’ (Princeton: Princeton UP, 2009), 66.
- ↑ "Deutsche Guggenheim." ‘’Deutsche Guggenheim’’. N.p., n.d. Web. 22 Apr. 2015, http://pastexhibitions.guggenheim.org/boccioni/overview.html.
- ↑ Emily Braun, ‘’Boccioni’s Materia: A Futurist Masterpiece and the Avant-garde in Milan and Paris’’ (New York: Guggenheim Museum Publications, 2004), 24.
- ↑ 5,0 5,1 Ester Coen, ‘’Boccioni’’, 41.
- ↑ Ester Coen, ‘’Boccioni’’, xiii
- ↑ 7,0 7,1 Ester Coen, ‘’Boccioni’’, xiii.
- ↑ ‘’Umberto Boccioni Biography, Art, and Analysis of Works’’, The Art Story, Accessed April 19, 2015, http://www.theartstory.org/artist-boccioni-umberto.htm.
- ↑ Ester Coen, ‘’Boccioni’’, xiv.
- ↑ "Deutsche Guggenheim." ‘’Deutsche Guggenheim’’, http://pastexhibitions.guggenheim.org/boccioni/overview.html.
- ↑ 11,0 11,1 11,2 Simonetta Fraquelli, ‘’Italian Divisionism 1890–1910’’ (The Burlington Magazine [London], 2009).
- ↑ Christine Poggi, ‘’Inventing Futurism: The Art and Politics of Artificial Optimism’’, 66.
- ↑ Ester Coen, ‘’Boccioni’’, xx.
- ↑ 14,0 14,1 Lawrence S. Rainey, Christine Poggi, and Laura Wittman, ‘’Futurism: An Anthology’’, (New Haven: Yale Press, 2009).
- ↑ 15,0 15,1 Emily Braun, ‘’Boccioni’s Materia: A Futurist Masterpiece and the Avant-garde in Milan and Paris’’, 24.
- ↑ Christine Poggi, ‘’Inventing Futurism: The Art and Politics of Artificial Optimism’’, 75.
Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- «Research Project - International Balzan Prize Foundation». balzan.org. Վերցված է 2015 թ․ ապրիլի 29-ին.
- «Umberto Boccioni Biography, Art, and Analysis of Works | The Art Story». theartstory.org. Վերցված է 2015 թ․ ապրիլի 29-ին.
- «Guggenheim Museum - Exhibitions - Boccioni». pastexhibitions.guggenheim.org. 2004 թ․ հունվարի 25. Վերցված է 2015 թ․ ապրիլի 30-ին.
Աղբյուրներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Braun, Emily. Boccioni's Materia: A Futurist Masterpiece and the Avant-garde in Milan and Paris. New York: Guggenheim Museum Publications, 2004. Print.
- Clough, Rosa Trillo. Futurism: The Story of a Modern Art Movement, a New Appraisal. New York: Philosophical Library, 1961. Print.
- Coen, Ester, and Calvesi, Maurizio. Boccioni. Milano: Electa, 1983. Print.
- "Deutsche Guggenheim." Deutsche Guggenheim. N.p., n.d. Web. 22, Apr. 2015, http://pastexhibitions.guggenheim.org/boccioni/overview.html.
- Fraquelli, Simonetta. "Italian Divisionism 1890–1910." The Burlington Magazine [London] n.d.: n. pag. Cancer Weekly. The Burlington Magazine Publications Ltd., 24 Nov. 2009. Web. 24 Mar. 2015.
- "International Balzan Prize Foundation." International Balzan Prize Foundation. N.p., n.d. Web. 19 Apr. 2015, http://www.balzan.org/en/prizewinners/maurizio-calvesi/research-project-calvesi.
- Poggi, Christine. Inventing Futurism: The Art and Politics of Artificial Optimism. Princeton: Princeton UP, 2009. Print.
- Rainey, Lawrence S., Christine Poggi, and Laura Wittman. Futurism: An Anthology. New Haven: Yale UP, 2009. Print.
- "Umberto Boccioni Biography, Art, and Analysis of Works." The Art Story. N.p., n.d. Web. 19 Apr. 2015, http://www.theartstory.org/artist-boccioni-umberto.htm.