Գունատ կրակը (անգլ.՝ Pale Fire), Նաբոկովիվեպը, գրվել է անգլերեն, ԱՄՆ-ում։ Առաջին անգամ հրատարակվել է 1962 թվականին։ Մինչ ԱՄՆ գնալը Նաբոկովը արդեն գիտեր, թե ինչ է գրելու («Ultima Thule» և «Solus Rex» հատվածները գրված են եղել ռուսերենով1939 թվականին), կառուցվում են, որպես բանաստեղծական տողեր, որոնք 999-ն են։ Այս կառուցվածքով Նաբակովը ոգեշնչվել էր «Եվգենի Օնեգին» քառահատոր մեկնաբանական թարգմանությունից։ Վեպի անունը հնարավոր է, որ վերցված է Շեքսպիրի «Աֆիական Տիմոն»-ից։ Լուսինը անամոթ գող է, նա գունատ կրակ է գողանում Արևից[3]։