Գենադի Խվատով
| Գենադի Խվատով | |
|---|---|
| Ծնվել է | մայիսի 3, 1934 |
| Ծննդավայր | Myshkin, Իվանովի Արդյունաբերական շրջան, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ |
| Մահացել է | նոյեմբերի 11, 2020 (86 տարեկան) |
| Մահվան վայր | Վլադիվոստոկ, Ռուսաստան |
| Քաղաքացիություն |  ԽՍՀՄ |
| Կուսակցություն | ԽՄԿԿ |
| Պարգևներ և մրցանակներ | |
| Անդամություն | ԽՄԿԿ Կենտրոնական կոմիտե |
Գենադի Ալեքսանդրովիչ Խվատով (մայիսի 3, 1934, Myshkin, Իվանովի Արդյունաբերական շրջան, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ - նոյեմբերի 11, 2020, Վլադիվոստոկ, Ռուսաստան), սովետական և ռուս ռազմական առաջնորդ: Խաղաղօվկիանոսյան նավատորմի հրամանատար (1986 թվականի դեկտեմբերի 27-ից, 1993 թվականի մարտի 11): Ծովակալ (1987)։
Կենսագրություն
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Ծնվել է Յարոսլավլի մարզի Միշկինսկի շրջանի Միշկինո (այժմ՝ Միշկին) քաղաքում։
1952-1956 թվականներին եղել է Լենինգրադի առաջին Բալթյան բարձրագույն ռազմածովային ուսումնարանի նավիգացիայի ֆակուլտետի կուրսանտ (սնորքելինգի բարձրագույն ռազմածովային ուսումնարան): Ուսումնարանն ավարտելուց հետո ծառայել է որպես ղեկային խմբի հրամանատար, ԲՉ-1 հրամանատար (1956-1961), սուզանավի հրամանատարի օգնական (09-12.1962)։ 1961-1962 թվականներին վերապատրաստվել է ռազմածովային ուժերի բարձրագույն հատուկ սպայական դասարաններում։ Ծառայել է որպես սուզանավի հրամանատարի ավագ օգնական (12.1962-01.1969), «Կ-7» սուզանավի հրամանատար (01.1969-1971)։
1971-1973 թվականներին վերապատրաստվել է ռազմածովային ակադեմիայում։ 1974-1976 թվականերին եղել է Վորոշիլովի անվան ԽՍՀՄ զինված ուժերի գլխավոր շտաբի ռազմական ակադեմիայի ունկնդիր: Եղել է 26-րդ Սուզանավային դիվիզիայի շտաբի պետ (07.1973-24.07.1974), ղեկավարել է այդ դիվիզիան (26.06.1976-25.11.1978), ծառայել է որպես 4-րդ սուզանավային նավատորմի շտաբի պետ (25.11.1978-19.06.1980)։
1980-1983 թվականներին եղել է՝ Կամչատկայի տարասեռ ուժերի նավատորմի հրամանատար, 1983-1986 թվականներին՝ Խաղաղօվկիանոսյան նավատորմի շտաբի պետ, Փոխծովակալ (1981 թվականի հոկտեմբերի 30)։
1986 թվականի դեկտեմբերի 27-ից մինչև 1993 թվականի մարտի 11-ը եղել է Խաղաղօվկիանոսյան նավատորմի հրամանատար։ 1987 թվականի մայիսի 7-ին շնորհվել է ծովակալ զինվորական կոչում: Խաղաղօվկիանոսյան նավատորմում ծառայել է 37 տարի։
1990-ականների սկզբին նա ակտիվորեն հանդես եկավ մամուլում Հարավային Կուրիլյան կղզիների պատկանելիության հիմնախնդիր վերաբերյալ՝ պաշտպանելով նրանց նկատմամբ Ռուսաստանի ինքնիշխանությունը[1]։
ԽՄԿԿ (1958-1991) և ԽՄԿԿ Կենտկոմի անդամ (1990-1991):
Պաշտոնանկ է արվել Ռուսկի կղզում տեղի ունեցած ողբերգական իրադարձություններից հետո, որոնք ուղեկցվել են դիստրոֆիայով և նավաստիների մահով[2]։
Թոշակի անցնելուց հետո մասնակցել է Վլադիվոստոկի հասարակական կյանքին, աշխատել Ծովային պետական համալսարանի ռեկտորի օգնական։
Մահացել է 2020 թվականի նոյեմբերի 11-ին Վլադիվոստոկում՝ երկարատև ծանր հիվանդությունից հետո։ Նա թաղված է նոյեմբերի 13-ին Վլադիվոստոկի Անտառային գերեզմանատանը:
2022 թվականի հուլիսին Վլադիվոստոկի Ստանյուկովիչ փողոցի թիվ 52 տան պատին, որտեղ բնակվում էր ծովակալ Գենադի Խվատովը, հանդիսավորությամբ բացվեց հուշատախտակ[3]։
Պարգևներ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- Կարմիր Դրոշի Շքանշան,
- «ԽՍՀՄ զինված ուժերում Հայրենիքին մատուցած ծառայությունների համար» II աստիճանի և III աստիճանի շքանշան,
- Արիության Շքանշան,
- ԽՍՀՄ մեդալներ,
- ՌԴ մեդալներ,
- Արտասահմանյան շքանշան,
- Վլադիվոստոկ քաղաքի պատվավոր քաղաքացի (27.05.2009)[4]։
Ծանոթագրություններ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- ↑ У самой дальней гавани Союза. Интервью Г. Хватова. // Морской сборник. — 1991. — № 9. — С.3—5.
- ↑ «Адмирал Хватов: 20 лет спустя». vlad.mk.ru. Московский комсомолец: Владивосток. 2013-02-20. Արխիվացված օրիգինալից 2021-06-09-ին. Վերցված է 2021-06-09-ին.
- ↑ Во Владивостоке открыли памятную доску бывшему командующему Тихоокеанским флотом адмиралу Геннадию Хватову
- ↑ Почётные граждане Արխիվացված 2013-03-25 Wayback Machine Официальный сайт администрации Владивостока