Բրուգիոզ

Բրուգիոզ Brugiosis
Տեսակ	հիվանդություն
Պատճառ	B. malayi? և B. timori?
Փոխանցման ձև	insect borne transmission?
Հիվանդության ախտանշաններ	lymphadenitis?, կարմրություն, տենդ, lymphangitis?, cellulite? և elephantiasis?
Բժշկական մասնագիտություն	վարակաբանություն և tropical medicine?
ՀՄԴ-9	125.1
ՀՄԴ-10	B74.1 և B74.2

Բրուգիոզ (Brugiosis), ֆիլարիատոզների խմբի նեմատոդոզ, բնութագրվում է ավշային համակարգի ախտահարմամբ։ Դասվում է մոռացված հիվանդությունների շարքին։

Պատճառագիտություն և համաճարակաբանություն

Հարուցիչն է Brugia malayi նեմատոդը (Brug, 1927)։ Արուի երկարությունը 22-25 մմ է, հաստությունը 0.09 մմ, պոչի ծայրը պարուրաձև ծռվում է։ Էգի երկարությունը հասնում է մինչև 60 մմ, հաստությունը մինչև 0.2 մմ։ Հայտնի են մակաբույծների երկու շտամներ՝ գիշերային պարբերականությամբ և գիշերային են;ապարբերականությամբ։

Հասուն ֆիլարիաները մակաբուծում են ավշային անոթներում, միկրոֆիլարիաները՝ արյան անոթներում։

Հիվանդությունը տարածված է Ասիայի երկրներում՝ Հնդկաստանում, Չինաստանում, Կորեայում, Վիետնամում, Ֆիլիպիններում, Մալայզիայում, Թաիլանդում, Ինդոնեզիայում։

B. malayi-ն փոխանցվում է Mansonia, Aiansonia, Anopheles, Aedes, Gulex ցեղի մոծակների կողմից։ Գիշերային պարբերականությամբ ներխուժման աղբյուր կարող է ծառայել միայն մարդը։

Ախտածագումնաբանություն

Բրուգիա մալայիի կենսական ցիկլը

Գաղտնի շրջանը տևում է 2-3 ամիս։

Հիվանդության նախնական դրսևորման հիմնական ախտանշաններն են ընդհանուր գերզգայունությունը և տեղային ալերգիկ ռեակցիաները․ ջերմություն, ցան, մաշկային քոր, նյարդացավ, ավշային հանգույցների բորբոքում։ Հիվանդության ուշ շրջանում (2-ից 7 տարի) կարող է զարգանալ մաշկի ու ենթամաշկային հյուսվածքի այտուց։ Ավշային հանգույցները կտրուկ մեծանում են, որովայնի և աճուկի շրջանում ցավեր են առաջանում։ Հիվանդության վերջին փուլում կարող է զարգանալ ոտքերի կամ սեռական օրգանների փղախտ կոչվող հիվանդությունը, երբ ծնկից ներքև գտնվող օրգանները հասնում են հսկայական չափերի։

Բրուգիոզի առանձնահատկությունն այն է, որ հատիկավոր լիմֆանգիտը և լիմֆադենիտը զարգանում են ինչպես ստորին, այնպես էլ վերին վերջույթների վրա։

Հիվանդության օբստրուկտիվ փուլը բնութագրվում է տարբեր օրգանների, բայց հիմնականում ստորին վերջույթների փղախտի զարգացմամբ։ Սեռական օրգանները, ի տարբերություն վուխերերիոզի, ծայրաստիճան հազվադեպ են ախտահարվում։ Տուժած օրգանը այլանդակվում է, դեֆորմացվում և հսկայական չափերի է հասնում։ Առաջանում են ունենում տրոֆիկ խոցեր և մկանների ատրոֆիա։

Բուժում

Նշանակվում է իվերմեկտին կամ դիէթիլկարբամազին, բայց վերջինիս չափաբաժինը ավելի քիչ է. 30-40 մգ / կգ ցիտրատի (կամ 15-20 մգ / կգ հիմքի) ընթացքի համար։

Տես նաև

• Տրանսմիսիվ հիվանդություններ