Բալթիական խութ
Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Բալթիական խութ (էստ․՝ Balti klint) հանդիսանում է էրոզիայի ենթարկված կրաքարե ժայռ։ Այս գոյացությունը ունի մոտավորապես 1100—1200 կմ երկարություն և սկսում է շվեդական Էլանդ կղզուց, անցնում Էստոնիաով ու ՌԴ–ի Լենինգրադի շրջանով և հասնում մինչև Լադոգա լիճ։ Առավել մեծ խութերը ընդգծված են էստոնական Իդի–Վիրմա կոմսությունում, որտեղ դրանց բարձրությունը հասնում է 56 մ։[1] Բնական խոչընդոտ հանդիսացող խութը հաճախ օգտագործվել է նաև բնական ամրություն, որի վրա կառուցվել են Լադոգայի հին ամրոցը, Կապորյան, Կինգիսեպ, Իվանգորոդյան ամրոցները[2], հին Տալլինը[3]. Խութից բերված կրաքարով կառուցվել է նաև Օրեշեկի ամրոցը։
Պատկերներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
-
Վալաստե ջրվեժ
-
Բալթյան ծովի էստոնական ափի կրաքարե ժայռերը
-
Իվանգորոդյան ամրոցը կառուցված կրաքարե կղզու վրա
-
Պակրի թերակղզու կրաքարե ժայռերը
Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ Глинт // Яндекс.Словари › Большая советская энциклопедия — 1969—1978։
- ↑ Г. А. Исаченко. Путешествие длиной в 300 километров и 3 миллиарда лет
- ↑ Հյուսիս–էստոնական կրաքարը որպես Էստոնիայի բնության խորհրդանիշ (էստոներեն)
 |
Սա անավարտ հոդված է։ Դուք կարող եք օգնել Վիքիպեդիային՝ ուղղելով և լրացնելով այն։ Այս նշումը հարկավոր է փոխարինել համապատասխան թեմատիկ նշումով։ |
