Ալեքսանդր Բոյարսկի

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Ալեքսանդր Բոյարսկի
ռուս.՝ Александр Сергеевич Боярский
Ծնվել էհուլիսի 10, 1938(1938-07-10)
ԾննդավայրԼենինգրադ, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ
Մահացել էսեպտեմբերի 8, 1980(1980-09-08) (42 տարեկան)
Մահվան վայրՈսկե Ավազներ, Primorski, Վառնա, Վարնայի մարզ, Բուլղարիա
ԳերեզմանԱնտառային գերեզմանատուն
ԿրթությունԼենինգրադի Ա. Օստրովսկու անվան թատերական ինստիտուտ (1961)
Քաղաքացիություն ԽՍՀՄ
Մասնագիտությունդերասան
Ծնողներհայր՝ Sergey Boyarsky?

Ալեքսանդր Բոյարսկի (հուլիսի 10, 1938(1938-07-10), Լենինգրադ, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ - սեպտեմբերի 8, 1980(1980-09-08), Ոսկե Ավազներ, Primorski, Վառնա, Վարնայի մարզ, Բուլղարիա), խորհրդային, ռուս և լատվիացի թատրոնի դերասան։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ալեքսանդր Բոյարսկին ծնվել է 1938 թվականի հուլիսի 10-ին Լենինգրադում, Սերգեյ և Էլգա Բոյարսկիների դերասանական ընտանիքում։ Ծնողների ամուսնալուծությունից հետո շարունակել է ապրել մոր հետ։ Ռուս դերասան Միխայիլ Բոյարսկու հարազատ ավագ եղբայրն է)։

1947 թվականից մոր հետ միասին ապրել է Լիտվայում։ Ավարտել է Ելգավայի միջնակարգ դպրոցը (1956) և Լենինգրադի Ա. Ն. Օստրովսկու անվան թատերական ինստիտուտը(1961)[1]։

Ինստիտուտն ավարտելուց հետո աշխատել է Իգոր Վլադիմիրովի մոտ՝ Լենսովետի անվան թատրոնում։ Այնուհետև տեղափոխվել է Ալ. Պուշկինի անվան ռուսական պետական ակադեմիական դրամայի թատրոնը (Ալեքսանդրինսկի թատրոն)։

1964 թվականից եղել է Ռիգայի ռուսական դրամատիկական թատրոնի թատերախմբի դերասան։ Նկարահանվել է Ռիգայի կինոստուդիայի, «Լենֆիլմի» և մի քանի այլ ստուդիաների ֆիլմերի փոքր և էպիզոդիկ դերերում։

Զոհվել է 1980 թվականի սեպտեմբերի 8-ին դժբախտ պատահարից, Բուլղարիայի Ոսկե ավազներում, թատերական շրջագայության ժամանակ։ Հուղարկավորված է Ռիգայում Լեսնոյե գերեզմանատանը։

Ընտանիք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ամուսնացած է եղել Ռուսական դրամատիկական թատրոնի դերասանուհի Օլգա Ռազումսկայայի հետ։ Դուստրը Էլգա Բոյարսկայան է (1977)։

 
 
 
 
 
 
 
 
Ալեքսանդր
Բոյարսկի

(1885—1937)
 
Եկատերինա
Բոյանովսկայա

(1887—1956)
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Ալեքսեյ
Բոյարսկի
 
Պավել
Բոյարսկի
 
Սերգեյ
Բոյարսկի

(1916—1976)
 
Եկատերինա
Մալանտեևա

(1920—1992)
 
Նիկոլայ
Բոյարսկի

(1922—1988)
 
Լիդա
Շտիկան

(1922—1982)
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Օլգա
Ռազումովսկայա
 
Ալեքսանդր
Բոյարսկի

(1938—1980)
 
Միխայիլ
Բոյարսկի

(Տարի՝ 1949)
 
Լարիսա
Լուպիան

(Տարի՝ 1953)
 
Եկատերինա
Բոյարսկայա
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Եկատերինա
Բոյարսկայա
(Տարի՝ 1978)
 
Սերգեյ
Բոյարսկի

(Տարի՝ 1980)
 
Ելիզավետա
Բոյարսկայա

(Տարի՝ 1985)
 
Մաքսիմ
Մատվեև

(Տարի՝ 1982)
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Եկատերինա
Բոյարսկայա
(Տարի՝ 1998)
 
Ալեքսանդրա
Բոյարսկայա
(Տարի՝ 2008)
 
 
 
Անդրեյ
Մատվեև
(Տարի՝ 2012)

Դերերը թատրոնում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ռիգայի ռուսական դրամատիկական թատրոն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • 1964՝ Մաքսիմ Գորկու «Եգոր Բուլիչովը և մյուսները»՝ Յակով Լապտև
  • 1965՝ Արթուր Լորենցի և Լեոնարդ Բերնսթայնի «Վեսթսայդյան պատմություն»՝ Չինո
  • 1967՝ Սերգեյ Անտոնով և Օսկար Ռեմեզ «Պատռված ռուբլի»՝ Պաստուխով
  • 1967՝ Կ. Խոինսկի «Գիշերային պատմություն»՝ Տղա
  • 1968՝ Եժ Յուրանդոտ «Իններորդ բարեպաշտը»՝ Յոաս
  • 1969՝ Դ. Վասսերմանի և Դ. Դերիոնի «Մարդը Լա-Մանչայից»՝ Անսելմո
  • 1970՝ Մաքսիմ Գորկու «Հատակում»՝ Դերասան
  • 1971՝ Կարո Սակոյի «Հեռուստատեսային արգելքներ»՝ Էմբերֆի
  • 1972՝ Անդրեյ Ուպիտի «Ժաննա դ. Արկ»՝ Դոֆին
  • 1973՝ Ս. Մանուի «Ալկորը և Մոնան» ըստ Մ. Սեբաստիանի «Անանուն աստղ» օիեսի՝ Ուսուցիչ
  • 1974՝ Էդվարդ Ռադզինսկու «Զրույցներ Սոկրատի հետ»՝ Մելեթ
  • 1976՝ Էդուարդո դե Ֆիլիպպոյի «Գլան»՝ Անտոնիո
  • 1976՝ Ալեքսանդր Վամպիլովի «Բադի որս»՝ Մատուցող
  • 1977՝ Շեքսպիրի «Լիր արքա»՝ Կորնուելյան հերցոգ
  • 1978՝ Ինգմար Բերգմանի «Մորու բացատը»՝ Էվալդ
  • 1978՝ ըստ Ֆ. Մ. Դոստոևսկու «Ոճիր և պատիժ»-ի «Մարդասպանը»՝ Ռասկոլնիկով
  • 1979՝ Ա. Պ. Չեխովի «Բալենու այգին»՝ Գաև
  • 1979՝ Ըստ Լ. Ն. Տոլստոյի«Խոլստոմեր»-ի «Ձիու պատմություն»՝ Իշխան Սերպուխովսկի
  • 1980՝ Ռուդոլֆ Բլաումանիսի «Դերձակների օրերը Սիլմաչում»՝ Աբրահամ

Ֆիլմագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • 1967՝ «Տրյասոգուզկի» բանակը նորից կռիվ է գնում՝ Սվիրիդովի ասպիրանտ
  • 1972՝ Վերջին ամրոցը
  • 1972՝ Պետերս՝ Ալեքսանդրովիչ
  • 1973՝ Օլեգ և Այնա՝ Ժարկովսկի
  • 1978՝ Ճշմարտության հատուցում՝ Էմիլ Ռու
  • 1981՝ Դարերի սահմանին՝ Կրաշևսկի

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. Վլադիմիր Նորդվիկ Մուշկետերի ճակատագիրը // Գալա կենսագրություն. — 2009. — С. 49-66.

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]