Ադավիե Էֆենդիևան ծնվել է 1879 թվականին Ղրիմի Եվպատորիա քաղաքում։ Վաղ տարիներից նրան ասեղնագործություն ու ջուլհակություն է սովորեցրել տատը[2]։ Ասեղնագործության դազգահի (կերգեֆ) առաջ առաջին անգամ նստել է 12 տարեկան հասակում, իսկ չորս տարի անց հայրը նրա համար գնել է ջուլհակի դազգահ (տոկումա տեզյախ, токъума тезьях): Դստերը սովորեցնելու համար նա վարձել է վարպետ ջուլհակի[3]։ 1928 թվականին Ադավիե Էֆենդիևան եղել է Եվպատորիայի թանգարանի ազգային ասեղնագործության խմբակի ղեկավար[1], սովորեցրել է ասեղնագործություն։ 1930 թվականին նա սկսել է աշխատել արտելում, ապա ասեղնագործություն է սովորեցրել «Էսկի Օրնեկ» արտելում[1] («Հին նախշ»)։ Մինչև 1937 թվականը Ադավիե Էֆենդիևան ստեղծել է ավելի քան 500 զարդանկար[2]։ Ադավիե Էֆենդիևան մահացել է 1944 թվականին, երբ ղրիմի թաթարներին բռնի տեղափոխել են Սամարղանդից ոչ հեռու[1][3]։ Հետագայում արդարացվել է[1]։
1935 թվականից Ադավիե Էֆենդիևան մասնակցել է գեղանկարչական ցուցահանդեսների։ Նրա նկարներն առաջին անգամ ներկայացվել են Մոսկվայում տեղի ունեցած Ղրիմի թաթարների ու կարաիմների ազգային արվեստի վարպետների աշխատանքների ցուցահանդեսում, ինչպես նաև Կերպարվեստում ինքնագործունեության I համառուսաստանյան ցուցահանդեսում[2]։ Նրա զարդանկարներով իրերը ցուցադրվել են Եվրոպայում ու ԱՄՆ-ում։ Ադավիե Էֆենդիևան հեղինակել է ավելի քան 200 զարդանկարային կոմպոզիցիա[1]։ Նրա ստեղծագործությունների թվում կան սփռոցներ, հարսանեկան սրբիչներ, նախշազարդ գոտիներ[4]։ Ըստ արվեստագետ Իսմետ Զաատովի՝ նրա արվեստին հատուկ են «նկարի հստակությունը, ինքնատիպ կոմպոզիցիան»։ Ադավիե Էֆենդիևան իր աշխատանքների կոմպոզիցիաների մասին ասել է. «Իմ զարդանկարներն իմ մտքերն են»[3]։ Եվպատորիայի «Промшвей» արտելում Ադավիե Էֆենդիևայի աշակերտների թվում են եղել ասեղնագործողներ Ալիևան, Զուլեյխա Բեկիրովան և այլք[5]։ Ադավիե Էֆենդիևայի էսքիզներն ու նկարները պահպանվում են Տավրիդայի կենտրոնական թանգարանում (Սիմֆերոպոլ)։