Վիկտոր Օրտա

Վիկտոր Օրտա; հոլ.՝ Victor Petrus Horta
Ծնվել է	հունվարի 6, 1861[…]
Ծննդավայր	Գենտ, Բելգիա
Մահացել է	սեպտեմբերի 8, 1947[…] (86 տարեկան)
Մահվան վայր	Բրյուսել, Բելգիա
Գերեզման	Ixelles Cemetery
Քաղաքացիություն	Բելգիա
Մայրենի լեզու	ֆրանսերեն
Կրթություն	Գեղարվեստի թագավորական ակադեմիա
Երկեր	Hôtel Tassel?, Hôtel Solvay?, Hôtel van Eetvelde?, House & Atelier Horta?, Palace of Fine Arts? և Maison du Peuple?
Մասնագիտություն	ճարտարապետ, դիզայներ, քաղաքաշինարար, ուսուցիչ և general contractor
Ամուսին	Pauline Heyse? և Julia Carlsson?
Ծնողներ	հայր՝ Pierre Horta?, մայր՝ Henriette Coppieters?
Պարգևներ և ; մրցանակներ
Երեխաներ	Marguerite Horta? և Simonne Horta?
	Ստորագրություն;
	Victor Horta Վիքիպահեստում

Վիկտոր Օրտա (ֆր.՝ Victor Horta, հունվարի 6, 1861(1861-01-06)^[1]^[2]^[3]^[…], Գենտ, Բելգիա^[1]^[4] - սեպտեմբերի 8, 1947(1947-09-08)^[1]^[3]^[5]^[…], Բրյուսել, Բելգիա^[1]^[4] ), բելգիացի ճարտարապետ, ճարտարապետության մեջ մոդեռնի (Art Nouveau) հիմնադիրներից։ Օրտայի աշխատանքներից՝ 4 բրյուսելյան տներ, ընդգրկված են ՅՈՒՆԵՍԿՕ-ի համաշխարհային ժառանգության օբյեկտների ցանկում։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Վիկտոր Օրտան ծնվել և մեծացել է Գենտում, պատանեկության ժամանակ գնացել է Փարիզ, աշխատել է որպես դեկորատոր, անցել է կիրառական տեխնոլոգիաների և գործերի պրակտիկա։ 1880 թվականին հոր մահից հետո վերադարձել է Բելգիա, և սովորել բրյուսելյան Արվեստի Ակադեմիայում։ Ալֆոնս Բալան՝ Լեոպոլդ 2-րդ թագավորի ճարտարապետը, Օրտային վերցրեց թագավորական պալատի հովանու տակ, որի շնորհիվ նա պողպատյա հիմնակմախքներով աշխատելու փորձ ձեռք բերեց։ 1885 թվականի Օրտան իր գործունեությունը սկսեց եռամասային տների կառուցումով, այնուհետև նախընտրեց աշխատել հասարակական շենքերում։ 1888 թվականին ընդգրկվեց Բելգիայի արևելյան հայտնի մասսոնական ժողովարան՝ «Բարեգործական ընկերություն»^[7]։ Նոր արվեստի առաջին ցուցադրության ազդեցության տակ 1892 թվականին Օրտան մոդեռնի նկարիչների գրաֆիկը փոխանցեց քարի վրա, կառուցելով պրոֆեսոր Էմիլյա Տասսելյայի տունը։ Տասելյայի տունը (1893 թ.) համարվում է մոդեռնի ոճով կառուցված աշխարհում առաջին կառույցը։ Լինելով փառքի գագաթնակետին՝ Օրտան կառուցեց Օտրիկի տունը՝ Սխարբեկում, վան Էտվելդի բրյուսելյան տունը, և իր սեփականը՝ Օրտայի թանգարանը։ Պողպատյա հիմնակմախքներ օգտագործելով և հին արվեստի շինծու գծերը ատիճանաբար ավելի ռացիոնալով փոխարինելով՝ Օրտան կառուցում է Ազգային տունը (1897 թ. հանձնվեց 1850 թ.):

Գերմանացիների կողմից Բելգիան օկուպացնելու ընթացքում Օրտան ապրել է Մեծ Բրիտանիայում և ԱՄՆ-ում։ Վերադառնալով Բրյուել՝ նա շարունակեց իր ակտիվ գործունեությունը, Բրյուսելում կառուցեց Արվեստի պալատ, Տուրնում ՝գեղեցիկ արվեստների թանգարան։

ՅՈՒՆԵՍԿՕ-ի ցանկ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Տասսել հյուրանոց
Սոլվե հյուրանոց
Վան-Էտվելդե հյուրանոց
Օրտայի արվեստանոց

Գրականություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Aubry, Françoise; Vandenbreeden, Jos (1996). Horta — Art Nouveau to Modernism. Ghent: Ludion Press. ISBN 0810963337.
Cuito, Aurora (2003). Victor Horta. New York: Te Neues Publishing Company. ISBN 3823855425.
Dernie, David (1995). Victor Horta. Chichester: John Wiley & Sons. ISBN 1854904183.
Paul Aron, Françoise Dierkens, Michel Draguet, Michel Stockhem, sous la direction de Philippe Roberts-Jones, Bruxelles fin de siècle, Flammarion, 1994
Franco Borsi, Victor Horta, Éditions Marc Vokar, 1970
Franco Borsi, Bruxelles, capitale de l’Art nouveau, Éditions Marc Vokar, 1971
Franco Borsi, Paolo Portoghesi, Victor Horta, Éditions Marc Vokar, 1977
Maurice Culot, Anne-Marie Pirlot, Art Nouveau, Bruxelles, AAM, 2005
A. Czerwonogora, M. Franckson, Michèle Goslar, D. Mélotte, R. Potvliege, Du côté de Brugmann, un hôpital dans son siècle, sous la direction de Daniel Désir, Bruxelles, Éditions Ercée a.s.b.l., 2006, ISBN 2-87145-009-9 S 469
Michèle Goslar, Victor Horta, architecte de l’hôpital Brugmann, Bruxelles, Académie royale de Belgique, 2005
Michèle Goslar, Des amis qui firent Horta — Franc-maçonnerie et Beaux-Arts, dans, La Pensée et les Hommes, Bruxelles, n°62-63.
Michèle Goslar, «Victor Horta (1861—1947). L’homme. L’architecte. L’Art Nouveau», Fonds Mercator, 2012, 564 p., 600 illustr., sous étui.

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

↑ ^1,00 ^1,01 ^1,02 ^1,03 ^1,04 ^1,05 ^1,06 ^1,07 ^1,08 ^1,09 ^1,10 Володина Т. И. Орта Виктор // Большая советская энциклопедия (ռուս.): [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохоров — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969.
↑ ^2,0 ^2,1 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
↑ ^3,0 ^3,1 ^3,2 ^3,3 ^3,4 Victor Horta (նիդերլ.)
↑ ^4,0 ^4,1 ^4,2 ^4,3 ^4,4 ^4,5 https://www.odis.be/lnk/PS_73129
↑ ^5,0 ^5,1 ^5,2 Encyclopædia Britannica
↑ LIBRIS — 2012.
↑ Michèle Goslar, Des amis qui firent Horta — Franc-maçonnerie et Beaux-Arts, dans, La Pensée et les Hommes, Bruxelles, n°62-63.

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Œuvres de l’architecte reprises à l’inventaire du patrimoine architectural de la Région de Bruxelles-Capitale
Descriptif UNESCO
Виктор Орта. Стиль "Модерн".

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Վիկտոր Օրտա» հոդվածին։

[_ee4b627c75b0336a-1] 1,00 ^1,01 ^1,02 ^1,03 ^1,04 ^1,05 ^1,06 ^1,07 ^1,08 ^1,09 ^1,10 Володина Т. И. Орта Виктор // Большая советская энциклопедия (ռուս.): [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохоров — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969.

[_344514a9a28e5184-2] 2,0 ^2,1 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.

[_6812203b3c1dee9f-3] 3,0 ^3,1 ^3,2 ^3,3 ^3,4 Victor Horta (նիդերլ.)

[_92566be0761b919d-4] 4,0 ^4,1 ^4,2 ^4,3 ^4,4 ^4,5 https://www.odis.be/lnk/PS_73129

[_197327785e5a45f1-5] 5,0 ^5,1 ^5,2 Encyclopædia Britannica

[_cf5cfe6403c310c1-6] LIBRIS — 2012.

[7] Michèle Goslar, Des amis qui firent Horta — Franc-maçonnerie et Beaux-Arts, dans, La Pensée et les Hommes, Bruxelles, n°62-63.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]