Ուլանների 5-րդ գունդ (Ավստրո-Հունգարիա)
Ուլանյան 5-րդ գունդ | |
---|---|
Ընդհանուր տեղեկություն | |
Տեսակ | Գունդ |
Զորքերի տեսակ | Հեծելազորային |
Երկիր | Ավստրիական կայսրություն Ավստրո-Հունգարիա |
Ենթարկոում | 2-րդ բանակային կորպուսի 2-րդ հեծելազորային դիվիզիայի 16-րդ հեծելազորային բրիգադ |
Ներառնում է | Սկզբում ՝ 4 դիվիզիոն, այնուհետև՝ 2 դիվիզիոն |
Սուրբ բարեխոս | Կոմս Կառլ Վալմոդեն Հիմբորն, Մեծ իշխան Նիկոլայ Ալեկսանդրովիչ, Կայսր Նիկոլայ II |
Պատմություն | |
Ճակատամարտեր |
Ուլանյան 5-րդ գունդ (ամբողջական անվանումը՝ Ռուսաստանի կայսր Նիկոլայ II-ի անվան կայսերական և թագավորական հունգարա-խորվաթական ուլանյան գունդ (գերմ.՝ K.u.k. Ungarisch-Kroatisches Ulanen-Regiment „Nikolaus II. Kaiser von Rußland“ Nr. 5), Ավստրո-Հունգարական կայսրության ուլանների կայսերական և թագավորական հեծելազորային միավորում[2][3]։
Պատմություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Մարտական ուղի[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ուլանյան 5-րդ գունդը կազմավորվել է 1848 թվականին խորվաթ բան ֆելդմարշալ-լեյտենանտ Իոսիֆ Իլիչեչի կողմից որպես խորվաթական զորք։ Կազմված է եղել հուսարյան հայտնի գնդի (գերմ.՝ Banderial-Husaren-Regiment) երեք դիվիզիոնից։ Մարտական ուղին սկսել է հեղափոխության ժամանակ՝ Վիեննայից տեղափոխվելով և մասնակցելով Շվեխհատի ճակատամարտին։ Կռվել է Պարնդորֆում և Մուորում։ 1849 թվականին գերագույն հրամանատարի թույլտվությամբ հուլիսի 23-ին ներառվել է Կայզերական բանակի կազմում որպես կանոնավոր 13-րդ հուսարյան գունդ։ Նույն թվականին կռվել է Տետենիում։ Գնդի առանձին ստորաբաժանումները մասնակցել են նաև Նոյհոյսելի և Սոլնոկի, Տիպիո Բիչկեյի և Իշասեգի կռիվներին։ Ամռանը գունդը Հարավային բանակից տեղափոխվում է բանի հրամանատարության ներքո, իսկ հեծելազորերը վերակառուցվում են որպես հետևակային բրիգադ։ Մասնակցել է Պետերվարդայնի, Օբեչեի և Հեդեշեմի ճակատամարտերին։ 1850 թվականին գունդը կազմալուծվել է, սակայն 1851 թվականի հունվարի 8-ի հրամանով գնդի անզնակազմն ընդգրկվել է նոր 5-րդ խորվաթա-սլավոնական ուլանյան գնդի (գերմ.՝ Kroatisch-Slawonisches Ulanen-Regiment Nr. 5) կազմում, որն ուներ 4 դիվիզիոն[2]։
1860 թվականին կազմալուծվեց 4-րդ դիվիզիոնը։ 1866 թվականին գնդի հինգ հեծելավաշտեր Հյուսիսային բանակի 2-րդ պահեստազորային հեծելազորային դիվիզիայի կազմում մասնակցել են Կյոնիգգրեցի ճակատամարտին։ Տիշնովիցի մարտերում գնդի որոշ ջոկատներ ամբողջովին ջախջախվում են։ Բոսնիական ճգնաժամի օրերին գունդը հանդիսանում էր 13-րդ բանակային կորպուսի հեծելազորային բրիգադի մաս։ Զորքերը երեք գնացքներով տեղափոխվում են Բոսնիա, որտեղ մասնակցում ենԲանյա Լուկոյի, Յայիցեյի, Սարաևոյի, Վելեչիվոյի և Կլյուչիի մարտերին։ Առաջին համաշխարհային պատերազմի ժամանակ գունդը կռվում էր Սերբիայի և Ռուսական կայսրության դեմ՝ օգնելով հետևակային զորամասերին[2]։
Ավստրո-Հունգարիայի փլուզման նախաշեմին գնդերը դադարեցրեցին ռազմական գործողությունները և հիմնականում ներառվեցին Սլովենացիների, խորվաթների և սերբերի պետության զինված ուժերում՝ հեռացնելով գերմանացի և հունգար սպաներին։ Տուն վերադառնալու ճանապարհին բազմաթիվ գնդեր ստիպված էին մասնակցել Արևմտա-Ուկրաինական ժողովրդական Հանրապետության և Ուկրաինայի Ժողովրդական Հանրապետության դեմ մարտերին, այնուհետև ոտքով անցնել Կարպատները։ Միայն գնդերի մի մասին հաջողվեց վերադառնալ նախկին ավստրո-հունգարական սահմանին Պոդվոլոչիսկի մոտ[2]։
Կառուցվածք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Ուլանյան 5-րդ գունդը ենթարկվում էր 2-րդ բանակային կորպուսի 2-րդ հեծելազորային դիվիզիայի 16-րդ հեծելազորային բրիգադին[2][4]։
- Գնդի անձնակազմի հավաքագրումն իրականացվում էր Զագրեբում (1914 թ.)[2]:
- Գնդի անձնակազմի ազգային կազմը հետևյալն էր՝ 97 % սերբեր և խորվաթներ, 3 % այլ ազգություններ[2][5].
- Գնդի լեզուն սերբախորվաթերենն էր[2]։
Համազգեստ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ստորև ներկայացված է գնդի համազգեստի նկարագրությունը ըստ թվականների[2]՝
- 1848 թ.՝ սև կիվեր, դարչնագույն շինել, բունդիր ատիլա և տաբատ, դեղին կոճակներ,
- 1851 թ.՝ բաց կապտավուն չապկա, մուգ կանաչավուն ուլանկա և տաբատ, վառ կարմիր դարձածալեր, դեղին կոճակներ,
- 1865 թ.՝ կապույտ թաթարկա, բաց կապտավուն ուլանկա և տաբատ, դեղին կոճակներ,
- 1868 թ.՝ բաց կապտավուն թաթարկա, բաց կապտավուն ուլանկա, մուգ կարմիր տաբատ և դարձածալեր, դեղին կոճակներ։
- 1876 թ.՝ светло-голубая чапка, светло-голубая уланка, бордовые брюки и лацканы, жёлтые пуговицы
Կայազորեր[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ստորև ներկայացված են Ուլանյան 5-րդ գնդի կայազորերը ըստ թվականի[2]՝
I. | II. |
---|---|
|
|
- 1914 թ.՝ շտաբ և երկու դիվիզիոն՝ Սոմբատհեյ.
Գնդի բարեխոսներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ստորև ներկայացված են գնդի բարեխոսներն ըստ թվականների[2]՝
- 1866-1884 թթ.՝ հեծելազորի գեներալ, կոմս Կառլ Վալմոդեն Հիմբորն
- 1885-1894 թթ.՝ մեծ իշխան Նիկոլայ Ալեկսանդրովիչ
- 1894-1914 թթ.՝ կայսր և ամբողջ Ռուսաստանի տեր Նիկոլայ II
Հրամանատարներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ուլանյան 5-րդ գնդի հրամանատարակն կազմն ըստ տարիների[2]՝
- 1849 թ.՝ գնդապետ, կոմս Օտտո Սերմագե
- 1849 թ.՝ գնդապետ, բարոն Անտոն Ելաչիչ դե Բուզիմ
- 1854 թ.՝ գնդապետ, բարոն Ֆերդինանդ ֆոն Կիրխբախ
- 1859 թ.՝ գնդապետ, Յուլիուս Ֆլուկ Էդլեր ֆոն Լյայդենկորն[6]
- 1864 թ.՝ գնդապետ, կոմս Ֆրիդրիխ Շաաֆգոթշե
- 1865 թ.՝ գնդապետ, կոմս Պաուլ Հոմպեշ-Բոլիհայմ[7]
- 1869 թ.՝ գնդապետ, իշխան Ադոլֆ ֆոն Վիսլոցկի
- 1873 թ.՝ գնդապետ, իշխան Կառլ Ռուիս դե Ռոկսաս
- 1877 թ.՝ գնդապետ, Պետեր Էդլեր ֆոն Տեր[8]
- 1882 թ.՝ գնդապետ, Գուստավ Վիմեր
- 1887 թ.՝ գնդապետ, բարոն Գուգո Կոմերս ֆոն Լինդենբախ
- 1894 թ.՝ գնդապետ, կոմս Մաքսիմիլիան Խոդից և Վոլֆրամից
- 1894 թ.՝ գնդապետ, իշխան Օսկար Կիվիշ ֆոն Ռոտերաու
- 1900 թ.՝ գնդապետ Ռիխարդ Կլաուզնից
- 1905 թ.՝ գնդապետ Վիկտոր Մայր
- 1910 թ.՝ գնդապետ Գուստավ Լոզերտ
- 1914 թ.՝ փոխգնդապետ Ռուդոլֆ Ֆյուրտմյուլեր[9]
Տես նաև[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Ուլանյան 1-ին գունդ
- Ուլանյան 2-րդ գունդ
- Ուլանյան 3-րդ գունդ
- Ուլանյան 4-րդ գունդ
- Ուլանյան 13-րդ գունդ
Օգտագործված գրականություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Obstlt. Alphons Frhr. v. Wrede: Geschichte der K.u.K. Wehrmacht von 1618 bis Ende des XIX Jh. Wien 1898–1905.(գերմ.)
- B. M. Buchmann: Österreich und das Osmanische Reich. WUV-Univ.-Verl., Wien 1999.(գերմ.)
- Allmayer-Beck/Lessing: Die k.u.k. Armee 1848–1918. Bertelsmann, München 1974.(գերմ.)
- Osprey Military. Men-at-arms Series Nr. 329.(գերմ.)
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ Darko Pavlović: The Austrian Army 1836–1866: Cavalry (1999), str. 35.
- ↑ 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 2,10 2,11 Galizisches Ulanen — Regiment Nr. 1 (1849) Otto, Erzherzog, FML (գերմ.)
- ↑ Georg Schreiber: Des Kaisers Reiterei. Österreichische Kavallerie in 4 Jahrhunderten. Mit einem Geleitwort von Alois Podhajsky. Speidel, Wien 1967., Wien 1967.(գերմ.)
- ↑ Austro-hungarian-army.co.uk - Dragoner-Regimenter 1 - 15 as at February 1914. Արխիվացված 2019-01-05 Wayback Machine(անգլ.)
- ↑ Austro-hungarian-army.co.uk — Common Army Cavalry Regiments as at July 1914. Արխիվացված 2019-04-05 Wayback Machine(անգլ.)
- ↑ Austro-hungarian-army.co.uk - Regimental Commanders 1859. Արխիվացված 2012-02-03 Wayback Machine(անգլ.)
- ↑ Austro-hungarian-army.co.uk - Regimental Commanders 1865. Արխիվացված 2018-12-14 Wayback Machine(անգլ.)
- ↑ Austro-hungarian-army.co.uk - Regimental Commanders 1879. Արխիվացված 2012-02-03 Wayback Machine(անգլ.)
- ↑ - Ulanenregimenter der ö.u. Armee im Mai 1914.(անգլ.)