Մասնակից:P. Harutyunyan/Ավազարկղ

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից

Կառույց:

Թատրոնի շենքը նախագծվել է ճարտարապետեր Դենիս Լեսդանի, Փիթեր Սոֆթլինի, Ֆլինտ և Նելլի [1]ընկերության կողմից: Շինարարական աշխատանքները կատարվել է Sir Robert McAlpine[2] ընկերության կողմից:


Արդեն շինարարության պահին նախագիծը ուրիշների մոտ երկիմաստ տպավորություններ է առաջացրել: Ճարտարապետության պատմիչ Մարկ Հիրորդը նկարագրել է այն որպես «Կոտրված ձևերի գեղագիտություն»: Նիկոլաս Պևսներն իր հերթին գտել է բետոնային կառույցներ ներսից և դրսից շատ ծանր: Արքա Չարլզը 1988 թվականին պնդում էր, որ հայտնաբերել է «Կենտրոնական Լոնդոնում խորամանկ ձևով ատոմակայան կառուցող, որ ոչ մեկ չբողոքարկի»: Իսկ Ջոն Բետչեմանը, ճարտարապետության մեջ դաժանության հերոս չդարձավ, գրեց Լասանին որպես խանդավառ նամակ, որտեղ նա նկարագրում էր շենքը որպես «անխուսափելի և ավարտված[3]»:


Չնայած հակասություններին, թատրոնի շենքը 1994 թվականին թվարկվեց հատուկ ճարտարապետական կամ պատմական արժեքների շենքերի ցանկում, 2-րդ մակարդակով (հատուկ հետաքրքրության կարևոր շենքեր):[4]

2007 թվականի սեպտեմբերին շենքի մոտ Համլետի դերում ստեղծվեց Լոուրենս Օլիվյեի արձանը, ի պատիվ ազգային[5] գեղարվեստական ղեկավարության ծննդյան 100-ամյակի:

Թատրոնի ներսն իրենից ներկայացնում է դահլիճների մեծ համալիր, տեխնիկական սենյակներ, փորձի սենյակներ, կինոթատրոններ: Դուք կարող եք մուտք գործել ազգային թատրոն, ձորից դեպի կենտրոնական մուտքի մոտ և ջրատունի Վատերլոո կամուրջի միջոցով: Թատրոնը բաց է ժամը 10-ից մինչև 19:30-ը, երբ ներկայացումները սկսվում են: Բոլոր այցելուների համար մատչելի են ռեստորանները, գրքերի և հուշանվերների խանութները, ետնամասային շրջագայությունները, կրթական ծրագրերը և ճանաչողական դասախոսությունները:

Ժամանակակից թատրոնի դահլիճները հաճախ օգտագործվում են Լոնդոնի թատերական դպրոցների ուսանողների համար, իսկ ամռան ամիսներին զբոսայգում գտնվող շենքի դիմաց անցկացվում են բազմաթիվ բացօթյա ներկայացումներ: Շենքում տեղակայված է ոչ միայն մեկ, այլ նաև երեք բեմահարթակներ:[6]

Թատրոնի հետաքրքիր առանձնահատկությունն այն է, որ կան դերասանների դիմահարդարման սենյակներ: Նրանք տեղակայված են ներքին օդի և լույսի շուրջ այնպես, որպեսզի պատուհանները միմյանց դեմ լինեն: Թատրոնի գոյությունը երկար տարիների ընթացքում հանգեցրել է յուրահատուկ մի ավանդույթի: «Բաց գիշերը» (սովորաբար ոչ թե պաշտոնական պրեմիերան, այլ մամուլի նախադեպը), երբ «բացման» դերասանները կոչվում են բեմի վրա (առաջին դերակատարությամբ ներգրավված դերասանները), մյուս դերասանները մոտենում են պատուհաններին և բարձրաձայն շոշափում են ապակին ափով և հաջողություն են մաղթում բեմում հայտնվածներին:[7]

Թատրոն Օլիվյե[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Անվանվել է ի պատիվ առաջին գեղարվեստական ղեկավար Լոուրենս Օլիվյեի, հիմնական տեսարանը կառուցվել է ամֆիթատրոնի ձևով՝ կիսաշրջանաձև, դահլիճի անկյունում 1100 մարդ բաց տեսարանի շրջապատում, ապահովելով գերազանց ակնարկ ցանկացած վայրից: Հետևաբար այսպիսի դերասանի պլանավորումը գտնվում է բեմի դիմաց, որը կարող է տեսնել ամբողջ դահլիճի հանդիսատեսը: Բեմի կենտրոնում՝ պտտվող հինգ հատվածային շրջան, գտնվում է բեմից 8 մետր ներքև, որ թույլ է տալիս իրականացնել ռեժիսորների ցանկացած գաղափարներ և ապահովում է դրության արագ զարգացումը դրամատիկական պահերին արագ փոփոխություն: Այսպիսի բեմ և «Թռիչք» համակարգը սկզբում բազմաթիվ հակասությունների պատճառ դարձավ: Նախագծի հաստատումը տևել է գրեթե 10 տարի:[8]

Թատրոն Լիթլտոն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Թատրոն, անվանվել է ի պատիվ Օլիվեր Լիթլտոնի, առաջին Նախագահն Սովետական Ազգային թատրոնի, կառուցվել է նախաբեմի ձև և կարող են տեղավորվել 890 հանդիսատես[9]:

Թատրոն Դորֆման[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Դորֆման՝ «ամենափոքր, բաց և առավել հարմար է Ազգային թատրոնի տեսարանների վերակառուցման համար» տեղավորելով 400 մարդ:[10] Մինչև 2013 թվականն եղավ վերանորոգման փակումը, տեսարանը կրում էր Տեր Կոլեսլոյի անունը, նախագահ սովետի Սաուտ բանկ թատրոնի: Վերանորոգումից հետո 2014 թվականին թատրոնը վերանվանվեց Լլոյդ Դոլֆմանի անունով, նախագահ Travelex Group, որ զոհաբերեց 10 միլիոն ֆունտ Ազգային թատրոնի համար:[11][12]

Գեղարվեստական ղեկավարներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Լոուրենս Օլիվյե (1963-1973 թվականներ), իր ժամանակի բրիտանացի թատրոնի և կինոյի ամենահաջողված և հաջողակ դերակատարը, իրականում ստեղծեց Ազգային թատերախումբը, հավաքելով Հին Վիկ թատրոնը և Չիչեր փառատոնի թատրոնը:[13] Բացի ռեժիսուրայից, Օլիվյեն շատ հաջող արտադրություններում հայտնվեց բեմում: 1970 թվականին նա ստացել է կյանքի տևողություն ծառայելու համար թատրոնին, 1973 թվականին հրաժարական է տվել:


Փիթեր Հոլ (1973-1988 թվականներ) - վերցրեց ղեկավարությունը `վերահսկելու թատրոնի տեղափոխությունըեպի Հավ-բանկի[14]: Մինչ Ազգային թատրոնը, Հոլը հանդիսանում էր Շտրեպֆորդի Շեքսպիրյան հուշահամալիրի ղեկավարը, հիմնադրել է Թագավորական շեքսպիրյան հիմնադրամը: Նրա ղեկավարության ներքո, Ազգային ժողովը շարունակեց դասական աշխատանքները մեծ հաջողություններով:


Ռիչարդ Էրը (1988-1997 թվականներ) - երկար ժամանակ առաջ ղեկավարել է պատգամավորական սրահը:

Թրեվոն Նանը (1997-2003 թվականներ) - եկել է Ազգային Թագավորական շեքսպիրյան հիմնադրամից[15]: Նա թատրոնի հանրային գրառումների ռեպերտուարն է բերել, առաջին անգամ իր բեմական երաժշտական կատարումները դնելով:

Նիկոլաս Հիթնը (2003-2015 թվականներ) Ռիչարդ Աիրեի փոխտնօրենն էր որպես գեղարվեստական ղեկավար: Նրա հաջողված արտադրանքներից մի քանիսը ֆիլմերի համար հիմք ծառայեցին:Հիթների նորամուծությունների շարքում էին NT Future[16] թատրոնի արդիացման ծրագիրը, NT Live Project- ը, ինչպես նաև 26 տարեկան հասակում այցելուներին հնարավորություն տվեց գնել 5 ֆունտով մուտքի վճար:

Ռուֆուս Նորիս (2015 թվական) 2011 թվականից եղել է Ազգային ժողովրդապետի տեղակալ, մի շարք հաջող ներկայացումներում: Հատկանշական է, որ նա առաջինն էղել համալսարանի ազգային թատրոնի գեղարվեստական ղեկավար Լոուրենս Օլիվերի օրեց, չունելով կրթություն Օքսբրիջ համալսարանում:



«Ազգային թատրոն ուղիղ եթերում»՝ բրիտանական թատրոնների լավագույն կատարումները օդում և կինոթատրոններում ամբողջ աշխարհում: Ծրագրի նախաձեռնողը Ազգային թատրոնի գեղարվեստական ղեկավարն էր, Նիկոլաս Հիթները:

Ես մեծացել եմ Մանչեսթերում 1960-ական թվականներին: Եթե ես հնարավորություն ունեի դիտելու Օլիվիե թատրոնի թատրոնը տեղական կինոթատրոնում, ես այդտեղից դուրս չեմ գա: Նիկոլաս Հիթներ

[17]

Ծրագիրը շարունակվեց 2009 թվականի հունիսին Ժան Ռասինի «Ֆեդրայի» հեռարձակումը, Հելեն Միրրենին,որը շուրջ 300 կինոթատրոններում տեսել է աշխարհի ավելի քան 50 հազար հեռուստադիտողներ:[18] Սեզոնը շարունակվեց «Լավ է, որ ավարտվում է» (Շեքսպիր), «Նացի» (հիմնված Թերի Պրաչեթեթի վեպի վրա) և Դիանա Բուսիկոյի «Լոնդոնի ապահովագրությունը»:

«Օդային ազգային թատրոնը» շարունակում է ընդլայնել հաղորդումների շարք և դիտելու համար առկա պիեսների քանակը: 2016-2017 թվականներին համար 14-ն էր: Ծրագրի հաջողությունը փաստացի ապացուցված է. 2015 թվականի հոկտեմբերի 15-ին Համլետ թատրոնի Բարբիանի և Բենեդիկտ Քամբարբաթչի հեռարձակումը հեռարձակման դերում հանդես է եկել Մեծ Բրիտանիայի թատրոնների 87% -ում: [19] Աշխարհի հանդիսատեսի ընդհանուր թիվը գերազանցել է 550 հազարը, որը այսօր ռեկորդ է հանդիսանում ներկայացումների հեռարձակման համար:[20]

Значимые постановки[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Год Կատարում Ռեժիսոր Գլխավոր դերերում Նշումներ
1963 Համլետ Վ. Շեքսպիր Լորենս Օլիվյե Փիթեր Օտուլ, Մայքլ Ռեդգրեյվ Թատերախաղի առաջին ազգային կատարումը Օլդ Վիկ տեսարանով
1964 Թագավորական արև որսը

(Սեֆեր, Պետրոս)

Ջոն Դեքստեր Առաջին համաշխարհային պրեմերիան Ազգային թատրոնի[21]
1967 Մահացած Ռոզեկրանցը և Գիլդեստերն (Թոմ Սթոփփարդ)[22] Դերեկ Գոլդբի Համաշխարհային պրեմերիա
1971 Долгий день уходит в ночь (Ю.О’Нил) Майкл Блэкмор Лоренс Оливье, Констанция Каммингс
1972 Прыгуны (Т.Стоппард)[22] Փիթեր Վուդ Майкл Хордерн, Дайана Ригг Համաշխարհային պրեմերիա
1974 Буря (У.Шекспир) Питер Холл Джон Гилгуд
1975 Ничья земля (Г.Пинтер) Питер Холл Джон Гилгуд, Ральф Ричардсон Мировая премьера[23]
1979 Амадей (П.Шеффер) Питер Холл Пол Скофилд, Саймон Кэллоу Мировая премьера[21]
1982 Парни и куколки Ричард Айр Боб Хоскинс, Джули Маккензи Первый мюзикл, поставленный в Национальном театре
1983 Гленгэрри Глен Росс (Д.Мэмет) Бил Брайден Дерек Ньюарк, Карл Джонсон Мировая премьера,
Премия Лоуренса Оливье за лучшую новую пьесу[24]
1987 Антоний и Клеопатра (У.Шекспир)[25] Питер Холл Энтони Хопкинс, Джуди Денч Премия Лоуренса Оливье за лучшую женскую роль
1990 Воскресенье в парке с Джорджем (С.Сондхайм) Стивен Пимлот Կաղապար:Не переведено 3, Мария Фридман Британская премьера,
Премия Лоуренса Оливье за лучший новый мюзикл,
Премия Лоуренса Оливье за лучшую мужскую роль в мюзикле
1991 Безумие Георга III (А.Беннет)[26] Николас Хитнер Найджел Хоторн Мировая премьера,
Премия Лоуренса Оливье за лучшую мужскую роль
1993 Аркадия (Т.Стоппард)[22] Тревор Нанн Руфус Сьюэлл, Билл Найи Премия Лоуренса Оливье за лучшую новую пьесу
1998 Копенгаген Майкл Блэкмор Премия газеты Evening Standard за лучшую пьесу
1998 Оклахома! (Р.Роджерс, О.Хаммерстайн)[27] Тревор Нанн Хью Джекман, Морин Липман Премия Лоуренса Оливье за лучший возобновленный мюзикл
1999 Honk! (Э.Дрю) Премия Лоуренса Оливье за лучший новый мюзикл
2000 Голубой/Оранжевый (Дж. Пенхолл)[28] Роджер Мичелл Чиветел Эджиофор, Билл Найи, Эндрю Линкольн Мировая Премьера,
Премия Лоуренса Оливье за лучшую новую пьесу
2002 Берег утопии (Т.Стоппард)[22] Тревор Нанн Стивен Диллэйн, Ив Бест Мировая премьера
2003 Опера Джерри Спрингера (С.Ли) Мировая премьера,
Премия Лоуренса Оливье за лучший новый мюзикл
2003 Тёмные начала (Н.Райт, адаптация романа Ф.Пулмана) Николас Хитнер Доминик Купер, Анна Максвелл Мартин Мировая премьера,
Премии Лоуренса Оливье за лучшие декорации и лучшую постановку света
2004 Любители истории (А.Беннет)[29] Николас Хитнер Доминик Купер, Ричард Гриффитс, Френсис де ла Тур Мировая премьера,
Премия Лоуренса Оливье за лучшую новую пьесу,
Премия Лоуренса Оливье за лучшую мужскую роль
2009 Федра (Ж.Расин) Николас Хитнер Хелен Миррен, Доминик Купер, Маргарет Тисак Первый спектакль проекта «Национальный театр в прямом эфире» (NTLive)[30]
2011 Франкенштейн (Н.Дир, адаптация романа Мэри Шелли)[31] Дэнни Бойл Бенедикт Камбербэтч, Джонни Ли Миллер, Наоми Харрис Мировая премьера,
Премия Лоуренса Оливье за лучшее исполнение мужской роли,
NTLive
2011 Один слуга, два господина (Ричард Бин)[32] Николас Хитнер Джеймс Корден, Оливер Крис NTLive
2011 Лондон-роуд (А.Блайт) Руфус Норрис
2012 Загадочное ночное убийство собаки (С.Стивенс) Կաղապար:Не переведено3 Люк Тредэвэй, Никола Уокер Мировая премьера,
Премия Лоуренса Оливье за лучшую новую пьесу,
Премия Лоуренса Оливье за лучшую мужскую роль,
NTLive
2013 «Национальный театр: 50 лет на сцене» — большой спектакль, включивший в себя отрывки из самых популярных постановок и выступлений известных актеров. Николас Хитнер Рори Киннер, Хелен Миррен, Джоан Плаурайт, Алекс Дженнингс, Джуди Денч и другие NTLive
2014 Король Лир (У.Шекспир) Сэм Мендес Саймон Рассел Бил, Анна Максвелл Мартин NTLive
2016 Трехгрошовая опера (К.Вайль, Б.Брехт) Руфус Норрис Рори Киннер, Хейдн Гвинн
2017 Гедда Габлер (Г.Ибсен) Иво ван Хове Рут Уилсон NTLive
2017 Ангелы в Америке (Т.Кушнер) Կաղապար:Не переведено3 Эндрю Гарфилд, Дениз Гоф, Рассел Тови NTLive
2017 Follies (Стивен Сондхайм) Доминик Кук Имельда Стонтон, Джени Ди, Филип Куаст NTLive

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. ↑ «Королевский национальный театр» (ռուսերեն). 2017-12-26. {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (օգնություն)
  2. ↑ «Королевский национальный театр» (ռուսերեն). 2017-12-26. {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (օգնություն)
  3. ↑ «Королевский национальный театр» (ռուսերեն). 2017-12-26. {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (օգնություն)
  4. ↑ «Королевский национальный театр» (ռուսերեն). 2017-12-26. {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (օգնություն)
  5. ↑ «Королевский национальный театр» (ռուսերեն). 2017-12-26. {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (օգնություն)
  6. ↑ «Королевский национальный театр» (ռուսերեն). 2017-12-26. {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (օգնություն)
  7. ↑ «Королевский национальный театр» (ռուսերեն). 2017-12-26. {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (օգնություն)
  8. ↑ «Королевский национальный театр» (ռուսերեն). 2017-12-26. {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (օգնություն)
  9. ↑ «Королевский национальный театр» (ռուսերեն). 2017-12-26. {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (օգնություն)
  10. ↑ «Королевский национальный театр» (ռուսերեն). 2017-12-26. {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (օգնություն)
  11. ↑ «Королевский национальный театр» (ռուսերեն). 2017-12-26. {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (օգնություն)
  12. ↑ «Королевский национальный театр» (ռուսերեն). 2017-12-26. {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (օգնություն)
  13. ↑ «Королевский национальный театр» (ռուսերեն). 2017-12-26. {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (օգնություն)
  14. ↑ «Королевский национальный театр» (ռուսերեն). 2017-12-26. {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (օգնություն)
  15. ↑ «Королевский национальный театр» (ռուսերեն). 2017-12-26. {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (օգնություն)
  16. ↑ «Королевский национальный театр» (ռուսերեն). 2017-12-26. {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (օգնություն)
  17. ↑ «Королевский национальный театр» (ռուսերեն). 2017-12-26. {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (օգնություն)
  18. ↑ «Королевский национальный театр» (ռուսերեն). 2017-12-26. {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (օգնություն)
  19. ↑ «Королевский национальный театр» (ռուսերեն). 2017-12-26. {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (օգնություն)
  20. ↑ «Королевский национальный театр» (ռուսերեն). 2017-12-26. {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (օգնություն)
  21. ↑ 21,0 21,1 Maev Kennedy (2016-06-06). «Equus and Amadeus playwright Peter Shaffer dies aged 90». theguardian.com (անգլերեն). The Guardian. Վերցված է 2017-05-17-ին.
  22. ↑ 22,0 22,1 22,2 22,3 Amnon Kabatchnik Blood on the Stage, 1975-2000: Milestone Plays of Crime, Mystery, and Detection. — Scarecrow Press, 2012. — С. 344-345. — 646 с. — ISBN 978-0-8108-8355-0
  23. ↑ NTStory, 2013, էջ 297
  24. ↑ NTStory, 2013, էջ 405
  25. ↑ NTStory, 2013, էջ 527
  26. ↑ NTStory, 2013, էջ 613
  27. ↑ NTStory, 2013, էջ 771
  28. ↑ NTStory, 2013, էջ 796
  29. ↑ NTStory, 2013, էջ 937
  30. ↑ NTStory, 2013, էջ 1027
  31. ↑ NTStory, 2013, էջ 1034
  32. ↑ NTStory, 2013, էջ 1062

Գրականություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Մասնակից:P._Harutyunyan/Ավազարկղ&oldid=5984712» էջից