Խարասար

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Գյուղ
Խարասար
Վարչական տարածքԱրևմտյան Հայաստան
ՎիլայեթԽարբերդի վիլայեթ
ԳավառակՉմշկածագի գավառակ
Այլ անվանումներՂարասար
Պաշտոնական լեզուՀայերեն
Ազգային կազմՀայեր (մինչև Մեծ եղեռնը)
Կրոնական կազմՔրիստոնյա (մինչև Մեծ եղեռնը)
Ժամային գոտիUTC+3
Փոստային ինդեքսներ62600
Խարասար (Աշխարհ)##
Խարասար (Աշխարհ)

Խարասար, գյուղ Արևմտյան Հայաստանում, Խարբերդի վիլայեթի Չմշկածագի գավառակում[1]։ Գտնվում էր Չմշկածագ գյուղաքաղաքից 15-16 կմ հարավ-արևմուտք, Եփրատի ձախակողմյան սարավանդում։

Անվան ստուգաբանություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ըստ ոմանց Խարասար անվանումը ծագում է քարասար բառից։ Դա բացատրվում է նրանով, որ գյուղը գտնվում է ապառաժի վրա։

Աշխարհագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Գյուղը տարածվում էր Մուխային և Թլակ ձորերի միջև։ Ուներ Ճռիկ և Ճամիիին անունով աղբյուրներ։

Պատմություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Հին Խարասարը գտնվում էր Վարդի գեղ կամ Հին գեղ կոչված վայրում։ Նորը գտնվում էր նրանից հարավ՝ գետափի մոտ։ Հայ բնակչության մեծ մասը կոտորվել է 1915 թվականի Մեծ եղեռնի ժամանակ։ Փրկվածները գաղթել են ԱՄՆ։

Բնակչություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

XIX դարի վերջին ուներ 19 տուն հայ, իսկ 1915 թվականին՝ 34 տուն հայ և 33 տուն թուրք բնակիչ։ Բնակիչներն իրար արտերի սահմանները հաճախակի խախտելու համար կոչում էին «սինոռի գող»։

Տնտեսություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Բնակչության հիմնական զբաղմունքը հոսագործություն ու արհեստներն էր։

Պատմամշակութային կառույցներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Խարասարն ուներ Ս. Թորոս եկեղեցի, Ս. Սարգիս և Քառասուն Մանուկ մատոռւները և Ս Աստվածամերդին և Սունկ-Սունկ ավերակ վանքերը։

Կրթություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ս. Թորոս եկեղեցուն կից գործում էր հայկական վարժարան[2]։

Տես նաև[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. «Խարբերդի նահանգ». Վերցված է 2015 ապրիլի 14-ին.
  2. «Հայաստանի և հարակից շրջանների տեղանունների բառարան», հտ 2, էջ 696

Աղբյուրներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]