Լունար օրբիտեր 2
.jpg) | |
| Կազմակերպություն |  ՆԱՍԱ |
|---|---|
| Հիմնական կապալառուներ | ՌՇԼ |
| COSPAR ID | [1] 1966-100A[1] |
| NSSDCA ID | 1966-100A |
| SCN | 02534 |
| Գործարկման ամսաթիվ | 1966 նոյեմբերի 6, 23:21:00 UTC[1] |
| Գործարկման վայր | Քանավերալ |
| Գործարկման հրթիռ | Ատլաս-Աջենա |
| Աշխատանքի ավարտ | 1967 հոկտեմբերի 11 |
| Ուղեծրից դուրս գալու ժամկետ | հոկտեմբերի 11, 1967 |
| Զանգված | 385,6 կգ[2] |
Լունար օրբիտեր 2, (անգլ.՝ Lunar Orbiter 2), ԱՄՆ ՆԱՍԱ-ի Լունար օրբիտեր ծրագրի շրջանակներում իրականացված առաքելություն[3], որով նախատեսվում էր լուսանկարել Լուսնի մակերևույթի հարթ տարածքները, և գտնել փափուկ վայրէջք կատարելու համար հարմար կետեր Սերվեյոր կայանների և Ապոլոն տիեզերանավերի համար։ Որպես երկրորդական նպատակ կատարվում էին Լուսնի և միջավայրի հետազոտություններ։ Արձակվել է 1966 թվականի նոյեմբերի 6-ին Քանավերալ տիեզերակայանից, Ատլաս-Աջենա կրող հրթիռով։
Լունար օրբիտեր ծրագիրը ղեկավարվում էր Ռեակտիվ շարժման լաբորատորիայի կողմից, իսկ կայանը կառուցվել էր Բոինգ ընկերության կողմից։
Կայանի կառուցվածք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Լունար օրբիտեր կայանի հիմնական բլոկը ուներ հատած կոնի տեսք, 1,65 մ բարձրությամբ և 1,5 մ տրամագծով հիմքում։ Տիեզերանավը կազմված էր երեք տախտակամածներից։ Նավի ստորին տախտակամածերին տեղադրված էին հետևյալ սարքավորումները՝ մարտկոց, տվյալների հաղորդման մոդուլ, թռիչքի կառավարման համակարգիչ, իներցիալ նավիգացիոն համակարգ, աստղերին հետևող մոդուլ, մուլտիպլեքսային կոդավորիչ, և լուսանկարչական համակարգ։ Հիմնական բլոկի կոնաձև հիմքի ամեն կողմին ամրացված էին չորս արևային մարտկոցներ որոնց բացված դիրքի դեպքում կայանը ուներ 3,72 մ լայնություն։ Կայանի հիմքին միացված էին նաև երկու անտենաներ 1,32 մ և 2,08 մ ձողերի վրա։
Սարքավորումների տախտակամածի վեր միջին տախտակամածում տեղադրված էին՝ արագության վերահսկման շարժիչը, վառելանյութի տարողությունները, արևային տվիչները և միկրոասուպների տվիչները։ Երրորդ տախտակամածի վրա տեղադրված էր ջերմային վահանը, որը պաշտպանում էր կայանը շարժիչի այրման արդյունքում առաջացած արտանետումներից։
Թռիչք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Լունար օրբիտեր 2 կայանը արձակվել է 1966 թվականի նոյեմբերի 6-ին Քանավերալ տիեզերակայանից, Ատլաս-Աջենա կրող հրթիռով։
Սկզբնական Լուսնի շուրջ ուղեծիրը էլիպտիկ, մոտ հասարակածին էր 196 - 1850 կմ, թեքումը 11,8°։ Հինգ օր անց, կատարելով 33 ուղեծրային պտույտ կատարվեց երկրորդ ուղեծրի ուղղում մինչև 49.7 կմ պերիլուսին։ Իսկ դեկտեմբերի 8-ին ուղեծրի թեքումը փոփոխվեց դառնալով 17,5° որպեսզի հնարավոր լիներ ստանալ նոր տվյալներ Լուսնի գրավիտացիայի մասին։
Լուսանկարումները կայանը կատարել է նոյեմբերի 18-ից 25, և ընդհանուր առմամբ կատարեց է 609 բարձր թույլտվութայմբ և 208 միջին թույլտվությամբ լուսանկարներ, լուսանկարների լավագույն թույլտվությունը կազմում էր 1 մ[4][5]։ Սա ներառում էր Կոպեռնիկ խառնարանի ամբողջական պատկերը, որը մամուլում անվանվեց որպես հարյուրամյակի լավագույն լուսանկար[6], լուսանկարը կայանը կատարել էր նոյեմբերի 25-ին, 45 կմ բարձրությունից։ Բոլոր մնացած սարքավորումներից նույնպես ստացվել են ճշգրիտ տվյալներ։
Լունար օրբիտեր 2-ը բախվեց Լուսնին 1967 թվականի հոկտեմբերի 11-ին, համաձայն ստացված հրահանգի։
2011 թվականին, ՆԱՍԱ-ի Լունար ռեկոնասաս օրբիտեր կայանի լուսախցիկով հնարավոր է եղել գտնել Լունար օրբիտեր 2-ի բախման կետը։ Կայանի 45° թեքությամբ հարվածից հետո բեկորները տարածվել են թիթեռի թևերի նման[7]։
Տես նաև[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ 1,0 1,1 NASA. «Lunar Orbiter 2». NASA. Վերցված է 2023 թ․ հունիսի 2-ին.
- ↑ «Lunar Orbiter 2». NASA's Solar System Exploration website. Վերցված է 2022 թ․ նոյեմբերի 30-ին.
- ↑ «Destination Moon: A history of the Lunar Orbiter Program». NASA. 1976. Վերցված է 2022 թ․ նոյեմբերի 12-ին.
- ↑ «Lunar Orbiter Photo Gallery - Mission 2». Lunar and Planetary Institute. Վերցված է 2022 թ․ նոյեմբերի 13-ին.
- ↑ Hansen, Thomas P. «Guide to Lunar Orbiter Photographs» (PDF). NASA. Վերցված է 2022 թ․ նոյեմբերի 13-ին.
- ↑ Ulivi, Paolo; Harland, David M (2004). Lunar Exploration Human Pioneers and Robot Surveyors. Springer. էջեր 75–76. ISBN 185233746X.
- ↑ «Lunar Lost and Found - Rediscovering Old Wrecks on the Moon». Popular Mechanics. 2011 թ․ նոյեմբերի 2. Վերցված է 2011 թ․ նոյեմբերի 4-ին.