Ժան Բրոք

Ժան Բրոք ֆր.՝ Jean Broc
Ծնվել է	դեկտեմբերի 16, 1771(1771-12-16)
Ծննդավայր	Մոնտինյակ (Դորդոն)
Մահացել է	1850[…]
Մահվան վայր	Ռուսական կայսրություն
Քաղաքացիություն	Ֆրանսիա
Կրթություն	Փարիզի Գեղեցիկ արվեստների ազգային բարձրագույն դպրոց
Երկեր	Հիացինտի մահը
Մասնագիտություն	նկարիչ
Անդամություն	Q3477347?
Jean Broc Վիքիպահեստում

Ժան Բրոք (դեկտեմբերի 16, 1771(1771-12-16), Մոնտինյակ (Դորդոն) - 1850^[…], Ռուսական կայսրություն), ֆրանսիացի նկարիչ Ժակ Լուի Դավիդի աշակերտը։

Կենսագրություն

Ժան Բրոքը ծնվել է պատմական Դորդոնի Մոնտինյակ քաղաքում, և այնտեղ անց է կացրել իր պատանեկությունը։ 20 տարեկանում զորակոչվել է հեղափոխական Ֆրանսիայի բանակ և հանրապետականների կողմից մասնակցել է Վանդեական պատերազմին։ 1797 թվականին մի քանի տարվա զինվորական ծառայությունից հետո նա եկավ Փարիզ, որտեղ դարձել է Հեղափոխության հայտնի նկարիչներից Ժակ-Լուի Դավիդի բազմաթիվ աշակերտներից մեկը։ Ընկերանալով վարպետի մի քանի սաների հետ՝ նրանց հետ ստեղծել է «Բարբուս» գեղարվեստական խումբը, որը հայտնի է նաև «Մտածողներ» կամ «Պրիմիտիվներ» անուններով։ «Բարբուսի» անդամներին չբավարարեց Դավթի՝ վերջերս ի հայտ եկած և դեռևս կանոնական ոճը, նրանք երազում էին ֆրանսիական կլասիցիզմն այլ ուղղությամբ ուղղորդել։ «Բարբուս» խումբը մեծ ուշադրության արժանացավ Ֆրանսիայի գեղարվեստական շրջանակների կողմից, սակայն դադարեց գործել 1803 թվականին՝ հիմնադիրներից մեկի մահվան պատճառով։

«Բարբուսի» գոյության ընթացքում Ժան Բրոքն ապրել է Լուվրի ձեղնահարկում, կիսելով իր համեստ կացարանը համախոհ արվեստագետների՝ Ֆրանկ եղբայրների հետ, և ակտիվորեն մասնակցել է Փարիզի բոհեմական կյանքին։ 1801 թվականին Բրոքը լքել է Դավիդի արվեստանոցից, իսկ մի փոքր ավելի ուշ՝ Դավթի տրամադրած ձեղնահարկը։

Մինչ այդ, 1800 թվականին Ժան Բրոքը Փարիզյան սալոնում ներկայացրել է իր առաջին նկարը՝ «Ապելեսի դպրոցը», որը դարձել է «Բարբուս» դպրոցի յուրօրինակ նորամուտը։ Այժմ անտիկ սյուժեով ստեղծված այս կտավը պահվում է Լուվրի հավաքածուում։

Հաջորդ տարի երեսնամյա նկարիչը ստեղծել և սրահին ներկայացրել է իր գլխավոր նկարը, «Հակինթի մահը», որում Ապոլոնը սգում է իր երիտասարդ սիրեկանին։ Կոմպոզիցիայի նրբագեղությունը, կերպարների գեղեցկությունը և սյուժեի անթաքույց հոմոէրոտիզմը նկարը մեծ ճանաչում են բերել ինչպես նկարչի ժամանակակիցների, այնպես էլ մեր օրերում։ Լինելով 21-րդ դարի Պուատիեի Սեն-Կրուա թանգարանի արվեստի հավաքածուի մաս՝ Հակինթի մահը կտավը պարբերաբար ցուցադրվում է Եվրոպայի խոշոր թանգարանների արվեստի ցուցահանդեսներում. Փարիզյան Օրսայ (2013-2014), Լուվր (2006), Թիսսեն-Բորնեմիսսա թանգարան Մադրիդում (2009-2010)։

Բացի այդ, Ժան Բրոքքը, ինչպես Դեյվիդի շատ այլ աշակերտներ, պարբերաբար աշխատում էր Նապոլեոնի և Առաջին կայսրության կառավարության պաշտոնական հրամաններով։ Նա ստեղծել է, մասնավորապես, «Մարշալ Սոուլտի դիմանկարը» Թյուիլերի պալատի համար և «Գեներալ Դեսաի մահը» մեծ նկարը՝ Մարենգոյի փայլուն ճակատամարտի հերոսը։

Առաջին կայսրության անկումը և Ժակ-Լուի Դավթի փախուստը Ֆրանսիայից, մեղադրվում են ինքնասպանության մեջ մեղսակցության մեջ (Դավիթը, շատերի հետ միասին, հեղափոխության սկզբում քվեարկել է Լյուդովիկոս XVI թագավորի մահապատժի օգտին), չի ազդել Բրոքի կարիերայի հաջողության վրա։ Նա շարունակեց ցուցադրել Փարիզի սրահում մինչև 1833 թվականը, ուներ աշակերտներ, որոնց մեջ աչքի ընկավ Գիյոմ Բոդենյեն (1795-1872)։

Չնայած հոմոէրոտիկ թեմաների նկատմամբ հետաքրքրությանը, Ժան Բրոք ամուսնացած էր։ 1830-ականների սկզբին նրա դուստր Ալինան Փարիզում հանդիպեց լեհ գեներալ Յոզեֆին։ Նապոլեոնի բանակի գնդապետ Դվերնիցկին մինչև վերջ հավատարիմ մնաց նրան, որից հետո, ինչպես շատ այլ լեհեր, նա վերադարձավ Լեհաստան, որը Վիեննայի Կոնգրեսի որոշմամբ մեծ մասամբ դարձավ Ռուսաստանի կազմում։ Այնուամենայնիվ, 1831 թվականին Դվերնիցկին ակտիվ մասնակցություն ունեցավ լեհական ապստամբությանը, ապստամբ կառավարությունից ստացավ դիվիզիոնի գեներալի կոչում, անկախ ռազմական գործողություններ իրականացրեց ռուսական զորքերի դեմ, իսկ հետո ապստամբությունը արտագաղթեց Ֆրանսիա, որտեղ ծանոթացավ ևամուսնացած էր Ալինա Բրոքի հետ, չնայած այն հանգամանքին, որ որ նա ընդամենը ութ տարով էր փոքր իր հորից։

Ռուսաստանի կառավարության պնդմամբ, Դվերնիցկի, որպես ակտիվ և վտանգավոր ապստամբ, աքսորվեց Ֆրանսիաից, և տեղափոխվել Լեհաստանի ավստրիական մաս՝ Լոպատին գյուղ (այժմ՝ Ուկրաինայի Լվովի մարզ), որտեղ նրան հետևել են և՛ կինը, և՛ սկեսրայրը։

Նկարիչ Ժան Բրոքքն մահացել է Լոպաթինում 1850 թվականին։

Պատկերասրահ

• Некоторые работы
• 
  Ապելլեսի դպրոցը
• 
  Улисс-дискобол.
• 
  Смерть Гиацинта.
• 
  Портрет Никола де Дьё Сульта.
• 
  Смерть генерала Дезе.
• 
  Жанровая сцена.

Գրականություն

• Michel Soubeyran, «Sur le peintre Jean Broc», dans Bulletin de la Société historique et archéologique du Périgord, 1975, tome 102, p. 165
• Brigitte et Gilles Delluc, «Jean Broc et Pierre Bouillon, deux peintres périgourdins du temps de David», in Bulletin de la Société historique et archéologique du Périgord, 2007, tome 134, p. 445—466, ill.
• Anne Benéteau, Cécile Le Bourdonnec et Daniel Clauzier, Jean Broc, La mort d’Hyacinthe (1801), édité par les Musées de la Ville de Poitiers, 2013