Թատրոնից հետո
| Թատրոնից հետո ռուս.՝ После театра | |
|---|---|
| Տեսակ | գրական ստեղծագործություն |
| Ժանր | պատմվածք |
| Ձև | պատմվածք |
| Հեղինակ | Անտոն Չեխով |
| Բնագիր լեզու | ռուսերեն |
| Գրվել է | 1884 |
| Հրատարակվել է | ապրիլի 7 (19), 1892 |
«Թատրոնից հետո» (ռուս.՝ После театра), Անտոն Պավլովիչ Չեխովի պատմվածքը։ Առաջին անգամ հրատարակվել է 1892 թվականին։
Հրապարակում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Առաջին անգամ հրատարակվել է «Պետերբուրգյան թերթ» պարբերականում (1892 թվականի ապրիլի 7, թիվ 94), «Ուրախություն» վերնագրով՝ Անտոն Չեխովի ստորագրությամբ։
Հետագայում աշխատանքն ընդգրկվել է նաև Ադոլֆ Մարքսի 1899-1901 թվականներին հրատարակած Անտոն Չեխովի ստեղծագործությունների ժողովածուում։ Այս հրատարակության համար պատմվածքը զգալիորեն կրճատվել է. մասնավորապես, հեռացվել է Նադյայի «գեղարվեստական ստեղծագործության գաղափարի» մասին պատկերացումները, Գորնիի և Գրուզդևի համեմատելի բնութագրերը։ Բոլոր փոփոխությունների արդյունքում սյուժեն ավելի շատ կենտրոնացել է գլխավոր հերոսի ապրումների շուրջ։
Չեխովի կենդանության օրոք պատմվածքը թարգմանվել է լեհերեն, չեխերեն, սլովակերեն և սերբախորվաթերեն[1]։
Սյուժե[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
16-ամյա Նադյա Զելենինան մոր հետ տուն է վերադառնում «Եվգենի Օնեգին» ներկայացումից հետո և ցանկանում է գրել նույնպիսի նամակ, ինչպիսին գրել էր Տատյանան։ Նրան սիրահարված են սպա Գորնին և ուսանող Գրուզդևը, սակայն նա ուզում է մտածել, որ ոչ ոք իրեն չի սիրում, քանի որ այդ դեպքում իրավիճակը դառնում է թշվառ, և հետևաբար, հետաքրքիր։ Նա մտածում է, թե նրանցից ում ավելի լավ կլինի գրել և սկսում է երկու երիտասարդների հետ կապված հիշողությունները մատների վրա ծալել։ Ի վերջո, նա ընտրում է Գրուզդևին, թեև պարզ է, որ ոչ նրան, ոչ էլ Գորնիին նա լրջորեն չի վերաբերվում։
Պատմություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Թեև «Պետերբուրգյան թերթ» պարբերականում գրողը դեռևս չի հրապարակվել դեռևս 1888 թվականից, Սանկտ Պետերբուրգում գտնվելով 1891 թվականի դեկտեմբերից 1892 թվականի հունվար, հրատարակիչ Ս. Ն. Խուդենկովը նրան առաջարկել է նորից սկսել համագործակցություն։ «Խուդենկովը ինձ նշանակեց 40 կոպեկ տողի համար և տվեց 200 ռուբլի հետագայի համար, չնայած ես նրան չէի խնդրել այդ մասին», - գրում է Չեխովը Ն. Մ. Եժովին 1892 թվականի հունվարի 2-ին, Խուդենկովի հետ հանդիպումից երկու օր հետո։ Այդ ավանսի հաշվին Չեխովը «Սանկտ Պետերբուրգյան թերթին» ուղարկեց «Ուրախություն» պատմվածքը։ Չեխովի այդ ժամանակահատվածի նամակներում դրանց հետ տարվող աշխատանքի մասին որևէ հիշատակում չկար։ Կարելի է ենթադրել, որ Չեխովն ուղարկել էր անավարտ վեպում ընդգրկված ավելի վաղ գրված մի պատմություն։ Թերևս այդ պատճառով էլ նրա թղթերում II թվի ներքո բացակայում էր գրվածքի ձեռագիրը՝ կապված Զելենինաների ընտանիքի հետ։
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ «ФЭБ: Долотова и др. Примечания: Чехов. ПСС. Т. 8. - 1977 (текст)». feb-web.ru. Վերցված է 2017 թ․ հուլիսի 3-ին.