Ալեքսանդր Գերցիկ

Ալեքսանդր Գերցիկ
օգոստոսի 31, 1857(1857-08-31) - հունվարի 31, 1916(1916-01-31) (58 տարեկան)
Ծննդավայր	Սանկտ Պետերբուրգ, Ռուսական կայսրություն
Մահվան վայր	Պետրոգրադ, Ռուսական կայսրություն
Զորատեսակ	հետևազոր
Կոչում	գեներալ-լեյտենանտ
Մարտեր/ պատերազմներ	Ռուս-թուրքական պատերազմ (1877-1878)
Պարգևներ	Պատվավոր Լեգեոնի շքանշան և

Ալեքսանդր Գերցիկ (ռուս.՝ Александр Антонович Герцык,օգոստոսի 31, 1857(1857-08-31), Սանկտ Պետերբուրգ, Ռուսական կայսրություն - հունվարի 31, 1916(1916-01-31), Պետրոգրադ, Ռուսական կայսրություն), ռուս զորապետ գեներալ-լեյտենանտ, 1-ին գվարդիական հետևակային դիվիզիայի պետ, Ռուս-թուրքական և Առաջին համաշխարհային պատերազմների մասնակից։

Կենսագրություն

Ալեքսանդր Գերցիկը ծնվել է 1857 թվականին Սանկտ Պետերբուրգում` ռազմական ինժեներ, գեներալ-մայոր Անտոն Կազիմիրովիչ Գերցիկի ընտանիքում։ 1875 թվականին Սանկտ-Պետերբուրգի ռազմական գիմնազիան ավարտելուց հետո ընդունվել է 2-րդ ռազմական Կոնստանտինովյան ուսումնարան։ 1877 թվականին ռազմական ուսումնարանն ավարտելուց հետո ստացել է պրապորշչիկի կոչում և գործուղվել 16-րդ առանձնակի հրաձգային գումարտակ։ Եղել է Ռուս-թուրքական պատերազմի մասնակից։ Պատերազմում ցուցաբերած արիության համար պարգևատրվել է Սուրբ Աննայի 4-րդ աստիճանի մեդալով` «Քաջության համար» գրառմամբ։ Գերազանց ծառայության համար ստացել է պոդպորուչիկի կոչում։ 1879 թվականին քաջության համար պարգևատրվել է Սուրբ Ստանիսլավի 3-րդ աստիճանի շքանշանով սրերով և ժապավեններով և Սուրբ Աննայի 3-րդ աստիճանի շքանշանով սրերով և ժապավեններով։

1882 թվականին ստացել է պորուչիկի, 1884 թվականին՝ շտաբս-կապիտանի կոչումներ։ 1887 թվականին նշանակվել է կրտսեր սպա Պավլովյան ռազմական ուսումնարանում։ 1889 թվականին ստացել է կապիտանի կոչում, նույն տարում վերանվանվելով գվարդիայի շտաբս-կապիտան, 1892 թվականին՝ գվարդիայի կապիտան։ 1898 թվականին ստացել է փոխգնդապետի աստիճան և նշանակվել Պավլովյան ռազմական ուսումնարանի գումարտակի հրամանատար։ 1898 թվականին ստացել է գնդապետի կոչում։ 1902 թվականին նշանակվել է 52-րդ հետևակային Վիլենյան գնդի հրամանատար, 1906 թվականին՝ Պավլովյան լեյբ-գվարդիայի գնդի հրամանատար։ 1906 թվականին գերազանց ծառայության համար ստացել է գեներալ-մայորի կոչում։

1908 թվականից եղել է 1-ին գվարդիական հետևակային դիվիզիայի 2-րդ բրիգադի հրամանատար։ 1914 թվականից 80-րդ հետևակային դիվիզիայի հրամանատար։ Մեծ պատերազմից առաջ եղել է ավտոմատ հրացանի նախգծման հանձնաժողովի նախագահը։ 1915 թվականին ստացել է գեներալ-լեյտենանտի կոչում և նշանակվել 1-ին գվարդիական հետևակային դիվիզիայի հրամանատար, նույն թվականին «Թշնամու դեմ պայքարում աչքի ընկնելու համար» պարգևատրվել է Սուրբ Աննայի 1-ին աստիճանի սրերով շքանշանով։

Մահացել է 1916 թվականի հունվարի 31-ին։

Պարգևներ

• Սուրբ Աննայի 4-րդ աստիճանի շքանշան «Քաջության համար» գրառմամբ (1877)
• Սուրբ Ստանիսլավի 3-րդ աստիճանի շքանշան սրերով և ժապավենով (1879)
• Սուրբ Աննայի 3-րդ աստիճանի շքանշան սրերով և ժապավենով (1879)
• Սուրբ Վլադիմիրի 4-րդ աստիճանի շքանշան (1886)
• Սուրբ Ստանիսլավի 2-րդ աստիճանի շքանշան (1890)
• Սուրբ Աննայի 2-րդ աստիճանի շքանշան (1893)
• Սուրբ Վլադիմիրի 3-րդ աստիճանի շքանշան (1899)
• Սուրբ Ստանիսլավի 1-ին աստիճանի շքանշան (1910)
• Սուրբ Աննայի 1-ին աստիճանի շքանշան սրերով (1915)
• Սուրբ Վլադիմիրի 2-րդ աստիճանի շքանշան սրերով (1915)
• Սպիտակ արծվի շքանշան սրերով (1915)

Արտասահմանյան

• Ֆրանսիական Պատվո Լեգեոնի ասպետական խաչ (1897)
• Ռումինական աստղի շքանշանի Կոմանդորյան խաչ (1899)
• Սուրբ Մավրիկիայի և Լազարի իտալական շքանշանի Կոմանդորյան խաչ (1903)

Աղբյուրներ

• Волков С. В. Генералитет Российской империи. Энциклопедический словарь генералов и адмиралов от Петра I до Николая II. Том I. А—К. М., 2009.
• Высочайшие приказы о чинах военных, 02.1915
• Список генералам по старшинству, 15.04.1914
• Список генералам по старшинству, 1.07.1909
• Список генералам по старшинству, 1.07.1906
• Русская императорская армия Արխիվացված 2011-12-10 Wayback Machine
• Павловское ВУ-преподавательский состав