«Կեռասենի»–ի խմբագրումների տարբերություն
չNo edit summary |
չNo edit summary |
||
| Տող 32. | Տող 32. | ||
|tpl = tro-27801088 |
|tpl = tro-27801088 |
||
}} |
}} |
||
'''Կեռասենի''' ({{lang-lat|Prunus avium}}), վարդազգիների ընտանիքի կեռասենու ցեղի պտղատու բույս: Բարձրությունը՝ մինչև 15 մ: Երկարակյաց է (մինչև 100 տարի և ավելի): Տերևները խոշոր են, երկար, ձվաձև, սուր ծայրամասով: Ծաղիկները սպիտակ են՝ հավաքված ծաղկաբույլում: Պտուղը հյութալի, կլոր, երբեմն՝ բութ, սրտանման կորիզապտուղ է, կարմիր, վարդագույն, դեղին, սև գույնի: Պտղահյութը՝ անգույն, երբեմն մուգ կարմրավուն, քաղցր, քաղցրաթթվաշ, թույլ տտիպությամբ: Պտուղներն օգտագործվում են թարմ, չորացած և վերամշակված (կոմպոտ, մուրաբա, ջեմ, զովացուցիչ ջրեր): Կեռասենին բազմանում է պատվաստներով և մացառներով: Բերքատվությունը 70—80 ց/հա է: Մշակվում է [[Ուկրաինա]]յի հարավում, [[Մոլդովա]]յում, [[Կովկաս]]ում, միջինասիական հանրապետություններում: [[ |
'''Կեռասենի''' ({{lang-lat|Prunus avium}}), վարդազգիների ընտանիքի կեռասենու ցեղի պտղատու բույս: Բարձրությունը՝ մինչև 15 մ: Երկարակյաց է (մինչև 100 տարի և ավելի): Տերևները խոշոր են, երկար, ձվաձև, սուր ծայրամասով: Ծաղիկները սպիտակ են՝ հավաքված ծաղկաբույլում: Պտուղը հյութալի, կլոր, երբեմն՝ բութ, սրտանման կորիզապտուղ է, կարմիր, վարդագույն, դեղին, սև գույնի: Պտղահյութը՝ անգույն, երբեմն մուգ կարմրավուն, քաղցր, քաղցրաթթվաշ, թույլ տտիպությամբ: Պտուղներն օգտագործվում են թարմ, չորացած և վերամշակված (կոմպոտ, մուրաբա, ջեմ, զովացուցիչ ջրեր): Կեռասենին բազմանում է պատվաստներով և մացառներով: Բերքատվությունը 70—80 ց/հա է: Մշակվում է [[Ուկրաինա]]յի հարավում, [[Մոլդովա]]յում, [[Կովկաս]]ում, միջինասիական հանրապետություններում: [[Հայաստան]]ում մշակվում է հյուսիսում և հարավ-արևելյան շրջաններում, Արարատյան դաշտում և նախալեռնային գոտում: Մշակվող սորտերից են՝ Դրոգանա դեղինը, Դենիսենի դեղինը, Մե թաթարականը, Սև Նապոլեոնը: Հայաստանի տեղական սորտերից են Քանաքեռի կեռասը, Սպիտակենին, Կարմիրկենին: |
||
{{ՀՍՀ}} |
{{ՀՍՀ}} |
||
21:16, 30 Դեկտեմբերի 2013-ի տարբերակ
| Կեռասենի | ||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Ծաղկած կեռասենի | ||||||||||||||
| Գիտական դասակարգում | ||||||||||||||
|
||||||||||||||
| Լատիներեն անվանում | ||||||||||||||
| Prunus avium
(L.) L., 1755
|
||||||||||||||
| Հոմանիշներ | ||||||||||||||
|
||||||||||||||
| Հատուկ պահպանություն | ||||||||||||||
 | ||||||||||||||
|
Կեռասենի (լատին․՝ Prunus avium), վարդազգիների ընտանիքի կեռասենու ցեղի պտղատու բույս: Բարձրությունը՝ մինչև 15 մ: Երկարակյաց է (մինչև 100 տարի և ավելի): Տերևները խոշոր են, երկար, ձվաձև, սուր ծայրամասով: Ծաղիկները սպիտակ են՝ հավաքված ծաղկաբույլում: Պտուղը հյութալի, կլոր, երբեմն՝ բութ, սրտանման կորիզապտուղ է, կարմիր, վարդագույն, դեղին, սև գույնի: Պտղահյութը՝ անգույն, երբեմն մուգ կարմրավուն, քաղցր, քաղցրաթթվաշ, թույլ տտիպությամբ: Պտուղներն օգտագործվում են թարմ, չորացած և վերամշակված (կոմպոտ, մուրաբա, ջեմ, զովացուցիչ ջրեր): Կեռասենին բազմանում է պատվաստներով և մացառներով: Բերքատվությունը 70—80 ց/հա է: Մշակվում է Ուկրաինայի հարավում, Մոլդովայում, Կովկասում, միջինասիական հանրապետություններում: Հայաստանում մշակվում է հյուսիսում և հարավ-արևելյան շրջաններում, Արարատյան դաշտում և նախալեռնային գոտում: Մշակվող սորտերից են՝ Դրոգանա դեղինը, Դենիսենի դեղինը, Մե թաթարականը, Սև Նապոլեոնը: Հայաստանի տեղական սորտերից են Քանաքեռի կեռասը, Սպիտակենին, Կարմիրկենին:
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից։ 
|