«Կեռասենի»–ի խմբագրումների տարբերություն
Նոր էջ «'''Կեռասենի''' ({{lang-lat|Cerasus avium}}), վարդազգիների ընտանիքի կեռասենու ցեղի պտղատու բույս: Բարձրությունը՝...»: |
No edit summary |
||
| Տող 1. | Տող 1. | ||
'''Կեռասենի''' ({{lang-lat|Cerasus avium}}), վարդազգիների ընտանիքի կեռասենու ցեղի պտղատու բույս: Բարձրությունը՝ մինչև 15 մ: Երկարակյաց է (մինչև 100 տարի և ավելի): Տերևները խոշոր են, երկար, ձվաձև, սուր ծայրամասով: Ծաղիկները սպիտակ են՝ հավաքված ծաղկաբույլում: Պտուղը հյութալի, կլոր, երբեմն՝ բութ, սրտանման կորիզապտուղ է, կարմիր, վարդագույն, դեղին, սև գույնի: Պտղահյութը՝ անգույն, երբեմն մուգ կարմրավուն, քաղցր, քաղցրաթթվաշ, թույլ տտիպությամբ: Պտուղներն օգտագործվում են թարմ, չորացած և վերամշակված (կոմպոտ, մուրաբա, ջեմ, զովացուցիչ ջրեր): Կեռասենին բազմանում է պատվաստներով և մացառներով: Բերքատվությունը 70—80 ց/հա է: Մշակվում է [[Ուկրաինա]]յի հարավում, [[ |
'''Կեռասենի''' ({{lang-lat|Cerasus avium}}), վարդազգիների ընտանիքի կեռասենու ցեղի պտղատու բույս: Բարձրությունը՝ մինչև 15 մ: Երկարակյաց է (մինչև 100 տարի և ավելի): Տերևները խոշոր են, երկար, ձվաձև, սուր ծայրամասով: Ծաղիկները սպիտակ են՝ հավաքված ծաղկաբույլում: Պտուղը հյութալի, կլոր, երբեմն՝ բութ, սրտանման կորիզապտուղ է, կարմիր, վարդագույն, դեղին, սև գույնի: Պտղահյութը՝ անգույն, երբեմն մուգ կարմրավուն, քաղցր, քաղցրաթթվաշ, թույլ տտիպությամբ: Պտուղներն օգտագործվում են թարմ, չորացած և վերամշակված (կոմպոտ, մուրաբա, ջեմ, զովացուցիչ ջրեր): Կեռասենին բազմանում է պատվաստներով և մացառներով: Բերքատվությունը 70—80 ց/հա է: Մշակվում է [[Ուկրաինա]]յի հարավում, [[Մոլդովա]]յում, [[Կովկաս]]ում, միջինասիական հանրապետություններում: [[ՀՍՍՀ]]-ում մշակվում է հյուսիսում և հարավ-արևելյան շրջաններում, Արարատյան դաշտում և նախալեռնային գոտում: Մշակվող սորտերից են՝ Դրոգանա դեղինը, Դենիսենի դեղինը, Մե թաթարականը, Սև Նապոլեոնը: ՀՍՍՀ տեղական սորտերից են Քանաքեռի կեռասը, Սպիաակենին, Կարմիրկենին: |
||
{{ՀՍՀ}} |
{{ՀՍՀ}} |
||
20:43, 30 Դեկտեմբերի 2013-ի տարբերակ
Կեռասենի (լատին․՝ Cerasus avium), վարդազգիների ընտանիքի կեռասենու ցեղի պտղատու բույս: Բարձրությունը՝ մինչև 15 մ: Երկարակյաց է (մինչև 100 տարի և ավելի): Տերևները խոշոր են, երկար, ձվաձև, սուր ծայրամասով: Ծաղիկները սպիտակ են՝ հավաքված ծաղկաբույլում: Պտուղը հյութալի, կլոր, երբեմն՝ բութ, սրտանման կորիզապտուղ է, կարմիր, վարդագույն, դեղին, սև գույնի: Պտղահյութը՝ անգույն, երբեմն մուգ կարմրավուն, քաղցր, քաղցրաթթվաշ, թույլ տտիպությամբ: Պտուղներն օգտագործվում են թարմ, չորացած և վերամշակված (կոմպոտ, մուրաբա, ջեմ, զովացուցիչ ջրեր): Կեռասենին բազմանում է պատվաստներով և մացառներով: Բերքատվությունը 70—80 ց/հա է: Մշակվում է Ուկրաինայի հարավում, Մոլդովայում, Կովկասում, միջինասիական հանրապետություններում: ՀՍՍՀ-ում մշակվում է հյուսիսում և հարավ-արևելյան շրջաններում, Արարատյան դաշտում և նախալեռնային գոտում: Մշակվող սորտերից են՝ Դրոգանա դեղինը, Դենիսենի դեղինը, Մե թաթարականը, Սև Նապոլեոնը: ՀՍՍՀ տեղական սորտերից են Քանաքեռի կեռասը, Սպիաակենին, Կարմիրկենին:
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից։ 
|