Ջլաղեղ

Սուրբ Ուլրիխի և Սուրբ Աֆրայի տաճարի ջլաղեղը

Ջլաղեղ, ներվյուր (ֆր.՝ nervure, լատին․՝ nervus — ջիղ, ջիլ), գուրտ (գերմ.՝ gurt, բառացի՝ գոտի), կառուցվածքային տարր, խաչային թաղի կմախքը կազմող անկյունագծային փոխհատվող կամարները (քարից, աղյուսից, բետոնից)։ Ջլաղեղները թաղածածկին հաղորդում են կոշտություն, դիմադրում արտաքին սեղմման և ձգման ուժերին։ Հռոմեական կառույցներում ջլաղեղները քողարկված են․ հայկական, ռոմանական և գոթական շինություններում։ Փարիզի Սեն Մարտեն դե Շան եկեղեցու (XIII դ․) ծածկի շլաղեղները ակնհայտորեն շեշտված են։ Ջլաղեղների համակարգը ճարտարապետության մեջ (հատկապես գոթական) հիմնակմախքի կիրառման առաջին օրինակներից է։

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից  (հ․ 9, էջ 517)։