Jump to content

Նախածանց

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից

Նախածանցը բառի սկզբում դրվող ածանց է, որը կցվում է բառի արմատին և յուրահատուկ իմաստային նշանակություն տալիս բառին։

Նախածանցները գոյություն ունեն բազմաթիվ լեզուներում։ Մյուս հնդեվրոպական լեզուների հետ համեմատած, հայերեն լեզվում նախածանցների քանակը մեծ չի։

Հայերենի նախածանցները

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ժամանակակից հայերեն լեզվի նախածանցները թվով քիչ են, վերջածանցների համեմատությամբ։ Ստորև՝ ժամանակակից աշխարհաբարի ածանցները.

  • ան- (անորոշ)
  • անդր- (անդրգետնյա)
  • ապ- (ապարդյուն)
  • առ- (առօրյա)
  • արտ- (արտասահման)
  • բաց- (բացակա)
  • դեր- (դերանուն)
  • դժ- (դժբախտ)
  • ենթ- (ենթադրել)
  • ընդ- (ընդհակառակ)
  • հակ- (հակասություն)
  • համ- (համահայկական)
  • հար- (հարատևել)
  • ներ- (ներմուծել)
  • չ- (չհաս)
  • ստոր- (ստորերկրյա)
  • վեր- (վերականգնել)
  • տ- (տհաճ)
  • տար- (տարատեսակ)
  • տրամ- (տրամաբանություն)
  • փոխ- (փոխադրել)
  • թեր (թերհաս)
  • մակ(մակնիշ)