Մասնակից:Լիան Երիցյան/Ավազարկղ38
| Լիան Երիցյան/Ավազարկղ38 | |
Նայջել Փոլ Ֆարաջ (անգլ.՝ Nigel Paul Farage /ˈfærɑːʒ/[1], ), բրիտանացի քաղաքական գործիչ, 2019 թվականի մարտի 22-ից Brexit կուսակցության առաջնորդ։ 2006 թվականից մինչև 2016 թվականը (ընդմիջումներով) Միացյալ Թագավորության անկախության կուսակցության նախագահը։
Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
1975 թվականից մինչև 1982 թվականը սովորել է հեղինակավոր Դալվիչի քոլեջում, որի ավարտին աշխատել է Լոնդոնի մետաղների բորսայում[2]։
1999 թվականի ամռանից Ֆարաջը եղել է Եվրոպական խորհրդարանի պատգամավոր՝ Հարավարևելյան Անգլիայից: Եղել է «Հանուն Եվրոպայի ազատության և ուղիղ ժողովրդավարության» խորհրդարանական խմբակցության համանախագահ։
1992 թվականին՝ Մեծ Բրիտանիայի պահպանողական կուսակցությանն անդամակցությունը դադարեցնելուց հետո, Մաաստրիխտի պայմանագրի ստորագրման պատճառով հանդես է եկել Միացյալ Թագավորության անկախության կուսակցության հիմնադիրներից մեկը: 1994 թվականից ի վեր՝ եվրոպական և բրիտանական խորհրդարանական ընտրություններում մի շարք անհաջող ընտրարշավներից հետո, 1999 թվականին՝ Հարավարևելյան Անգլիայի ընտրատարածքից, եվրախորհրդարանական ընտրություններում ընտրել է Եվրոպական խորհրդարանի պատգամավոր։ Դա եղել է առաջին տարին, երբ օգտագործվել է տարածաշրջանային ցուցակների համակարգը: Ֆարաջը վերընտրվել է 2004 թվականին, 2009 թվականին և 2014 թվականին։
2006 թվականի սեպտեմբերին Ֆարաժը դարձել է Միացյալ Թագավորության անկախության կուսակցության առաջնորդ և գլխավորել այն ըստ 2009 թվականի Եվրախորհրդարանում կայացած ընտրությունների, որոնց արդյունքներով նա ստացել է ձայների մեծությունը, հաղթելով լեյբորիստներին և լիբերալ-դեմոկրատներին՝ ավելի քան 2 մլն ձայնի առավելությամբ: 2009 թվականի նոյեմբերին հրաժարական է տվել, որպեսզի կենտրոնանա 2010 թվականին Մեծ Բրիտանիայում կայացող խորհրդարանական ընտրություններում՝ խոսնակի պաշտոնի համար պայքարի վրա: Ֆարաժին չի հաջողվել հաղթել Բերկոուին։ Նա Բաքինգեմի ընտրատարածքում զբաղեցրել է միայն երրորդ տեղը։
2010 թվականի նոյեմբերին Ֆարաժը հաղթել է կուսակցության առաջնորդի ընտրություններում։ 2009 թվականի հոկտեմբերին The Daily Telegraph-ի «100 ամենաազդեցիկ աջակողմյան քաղաքական գործիչները» հարցմանը զբաղեցրել է 41-րդ տեղը, որում նշվել է ԶԼՄ-ներն օգտագործելու նրա ունակությունը և եվրոպական ընտրություններում ՊՆՍԿ-ի հաջողությունը: 2010 թվականի The Daily Telegraph-ի ցուցակում զբաղեցրել է 58-րդ տեղը։ 2012 թվականին կազմված նույն ցուցակում Ֆարաժը զբաղեցրել է 17-րդ տեղը, իսկ 2013 թվականին՝ երկրորդ տեղը։
2014 թվականի եվրախորհրդարանական ընտրություններում Ֆարաժը կրկին վերընտրվել է և Մեծ Բրիտանիայում առաջնորդել Միացյալ Թագավորության Անկախության կուսակցությանը՝ իր առաջին ազգային ընտրություններում տարած հաղթանակի շնորհիվ: Դա 1906 թվականից ի վեր եղել է առաջին դեպքը, երբ հաղթանակ է տարել լեյբորիստներից և պահպանողականներից՝ բացի որևէ այլ կուսակցություն:
Ֆարաժը հայտնի է եղել Եվրախորհրդարանում իր կտրուկ և հաճախ սկանդալային ելույթներով, որոնք քննադատել են եվրաինտեգրումը՝ Եվրամիության և եվրոգոտու շրջանակներում:
2016 թվականի հուլիսի 4-ին հեռացել է ՊՆՍԿ-ի առաջնորդի պաշտոնից[3]։ 2018 թվականին լքել է ՊՆՍԿ-ը՝ ի նշան կուսակցության նոր առաջնորդ Ջերարդ Բատենի կողմից իր խորհրդական Թոմմի Ռոբինսոնին նշանակելու դեմ բողոքի, որը հայտնի է ծայրահեղ աջակողմյան հակաիսլամական հայացքներով[4], իսկ 2019 թվականի սկզբին հիմնադրել է Բրեստի կուսակցությունը՝ քաղաքականապես պաշտպանելու Եվրամիությանը Բրիտանիայի անդամակցության հանրաքվեի արդյունքները:
2019 թվականի դեկտեմբերի վերջին բրիտանական Financial Times թերթը Ֆարաժին ներառել է իր հրապարակած 50 հոգուց բաղկացած ցուցակում, որոնք «որոշել են տասնամյակի դեմքը»[5][6]։
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ Хотя сам Фараж произносит своё имя таким образом, он не возражает когда используется альтернативное произношение /ˈfærɪdʒ/. — Farage vs Paxman, Newsnight (YouTube — UKIP webmaster’s channel), 18 April 2010. Retrieved 13 May 2013.
- ↑ Carole Cadwalladr (2018-11-25). «Who is the real Nigel Farage... and why won't he answer my questions?» (անգլերեն). The Guardian. Վերցված է 2019-07-15-ին.
- ↑ Найджел Фарадж: интересные факты.
- ↑ Peter Walker (2019-06-03). «Gerard Batten quits as Ukip leader» (անգլերեն). The Guardian. Վերցված է 2019-07-14-ին.
- ↑ «Financial Times включила Путина в список знаковых фигур десятилетия». ТАСС. Վերցված է 2020-01-02-ին.
- ↑ Financial Times (2019T04:46). «Fifty people who shaped the decadehttps://on.ft.com/379oWw7» (անգլերեն). @ft. Վերցված է 2020-01-02-ին.
{{cite web}}: External link in|title=
Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Nigel Farage MEP Официальный сайт