Ծարիրաջրածին
Արտաքին տեսք
Ծարիրաջրածին | |
---|---|
Քիմիական բանաձև | H₃Sb |
Մոլային զանգված | 2,1E−25 կիլոգրամ[1] գ/մոլ |
Իոնիզացման էներգիա | 9,51 ± 0,01 Էլեկտրոն-վոլտ[2] և 1,5E−18 ջոուլ[3] կՋ/մոլ |
Հալման ջերմաստիճան | −126 ± 1 ℉[2] և −88 °C[3] °C |
Եռման ջերմաստիճան | −1 ± 0 ℉[2] և −17 °C[3] °C |
Գոլորշու ճնշում | 1 ± 1 մթնոլորտ[2] |
Քիմիական հատկություններ | |
Դիպոլ մոմենտ | 4,0E−31 Կլ·մ[3] |
Դասակարգում | |
CAS համար | 7803-52-3 |
PubChem | 9359 |
EINECS համար | 620-578-3 |
SMILES | [SbH3] |
ЕС | 620-578-3 |
RTECS | WJ0700000 |
ChEBI | 8992 |
IDLH | 25,5 ± 0,1 mg/m³[2] |
Եթե հատուկ նշված չէ, ապա բոլոր արժեքները բերված են ստանդարտ պայմանների համար (25 °C, 100 կՊա) |
Ծարիրաջրածին, ստիբին, , ծարիրի ջրածնական միացություն։ Անգույն, հեշտ բոցավառվող, խեղդող հոտով գազ է։
Ֆիզիկական հատկություններ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Խտությունը 2200 կգ/մ³ է (-17 °C-ում), հալման ջերմաստիճանը՝ -88 °C, եռմանը՝ -18 °C։ Վատ է լուծվում ջրում, լավ՝ օրգանական լուծիչներում։ 2000-ում արագ տրոհվում է՝ առաջացնելով ջրածին և ծարիր։ Ստացվում է ծարիրի համաձուլվածքների (Zn-ի կամ Mg-ի հետ) վրա նոսր թթուներով ազդելիս, ինչպես նաև բարձր ճնշման տակ -ը ջրածնով վերականգնելիս։ Կիրառվում է որպես ֆումիգանտ՝ գյուղատնտեսական վնասատուների դեմ պայքարելու համար։ Թունավոր է, ախտահարում է կենտրոնական նյարդային համակարգը և արյունը։
Ծանոթագրություններ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
|
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 5, էջ 121)։ |